เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น หลี่อี้เฟยสะดุ้งตื่นทันที รีบดึงมือออกมาแล้วพูดว่า "ฉันขอไปรับโทรศัพท์ก่อน"
ซูอี้อี้กำลังเพลิดเพลินอยู่ เมื่อหลี่อี้เฟยดึงมือออกไปกะทันหัน เธอรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็ยังคงพูดเบาๆ ด้วยใบหน้าแดงระเรื่อว่า "รีบไปเถอะค่ะ"
หลี่อี้เฟยหยิบโทรศัพท์จากโต๊ะข้างเตียง เห็นว่าเป็นเบอร์ของหลินชิง จึงรับสายและพูดว่า "เจ้าหน้าที่ตำรวจหลิน โทรมาแต่เช้าแบบนี้มีอะไรหรือครับ?"
"หลี่อี้เฟย เมื่อคืนนักเรียนมัธยมปลายคนนั้นไม่ได้กลับมาอีกใช่ไหม?"
"แน่นอนครับ ที่นี่มีแค่อี้อี้เท่านั้น" หลี่อี้เฟยไม่ปฏิเสธการมีอยู่ของซูอี้อี้
ซูอี้อี้ตอนแรกไม่กล้าส่งเสียง แต่พอได้ยินหลี่อี้เฟยพูดแบบนั้น เด็กสาวก็ดีใจมาก เอนตัวเข้าไปซบอกหลี่อี้เฟย แหงนหน้ามองใบหน้าของเขา
"ฮึ่ม ไอ้ตัวแสบ เด็กสาวน่ารักขนาดนั้นก็โดนนายหลอกซะแล้ว"
หลี่อี้เฟยใช้มืออีกข้างโอบไหล่ของซูอี้อี้ แล้วพูดว่า "เจ้าหน้าที่หลินใหญ่ นี่มันเรื่องส่วนตัวของผมนะ คุณดูแลกว้างไปหน่อยแล้ว"
"ฮึ่ม ฉันมีเรื่องสำคัญ ฉันจะจัดกิจกรรมสัมพันธ์ระหว่างตำรวจกับประชาชน นายจะมาร่วมได้ไหม?"
