"เจ้า...เจ้า..." พ่อของซูอี้อี้ปิดหน้าตัวเอง มีเลือดไหลออกจากมุมปาก พูดติดอ่างจนพูดไม่ออก
หลี่อี้เฟยแค่นเสียงเย็นชา พูดว่า "ยังไง ตีแกแล้วยังไม่ยอมรับอีกหรือ?"
"ข้า...ข้าเป็นพ่อของอี้อี้นะ" พ่อของซูอี้อี้เน้นย้ำความสัมพันธ์กับซูอี้อี้
"ก็เพราะแบบนี้แหละ ข้าถึงต้องตีแก!" หลี่อี้เฟยพูดพลางลุกขึ้นยืน แล้วต่อยเข้าที่ท้องของพ่อซูอี้อี้
พ่อของซูอี้อี้ตัวงอ ศอกของหลี่อี้เฟยก็ฟาดลงมาที่หลังของเขา เสียงดังตุ้บ ทำให้เขาล้มคว่ำลงกับพื้น
แค่นั้นยังไม่พอ หลี่อี้เฟยเตะซ้ำๆ เข้าที่ร่างของพ่อซูอี้อี้อย่างไม่เลือกที่ แต่ละครั้งส่งเสียงดังมาก แสดงให้เห็นว่าเขาใช้แรงมากแค่ไหน
พ่อของซูอี้อี้ร้องครวญครางเหมือนหมูถูกฆ่า พลางอ้อนวอนขอชีวิต "อย่าตี อย่าตี ไว้ชีวิตด้วย! ไว้ชีวิตด้วย!" ตอนนี้เขาฉลาดขึ้นแล้ว รู้ว่าไม่ควรอ้างสถานะของตัวเอง ยิ่งพูดถึงเรื่องนี้ก็ยิ่งโดนตี
ซุนลี่และคนอื่นๆ ต่างเหงื่อผุดที่หน้าผาก พวกเขาก็เคยตีคนมาไม่น้อย แต่การตีคนแบบที่หลี่อี้เฟยทำอยู่ตอนนี้ พวกเขาก็แทบไม่เคยทำ ต้องแค้นกันขนาดไหน นี่มันตีเหมือนจะเอาชีวิตเลยนี่
