ซวีหยิ่งหยิ่งเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วเดินออกมาจากห้องนอน เห็นเฮอฟางชิงกำลังเดินออกมาจากห้องน้ำพอดี เธอจึงหัวเราะเบาๆ พูดว่า "พี่ฟางชิงวันนี้สวยจังเลยค่ะ"
เฮอฟางชิงหน้าแดงขึ้นมาทันที พูดว่า "ฉันจะไปสวยเท่าผู้จัดการซวีได้ยังไงกันคะ"
หลี่อี้เฟยได้ยินคำพูดนี้แล้วเกือบจะชนประตู ส่วนซวีหยิ่งหยิ่งหน้าแดงถึงใบหู รีบพูดว่า "พี่ฟางชิง พี่พูดอะไรคะ ฉันกับเขาไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกันสักหน่อย"
เฮอฟางชิงกอดอก มองสำรวจซวีหยิ่งหยิ่งสองสามที ยิ้มพูดว่า "จริงเหรอคะ? แต่ฉันเห็นบางคนเข้าห้องคุณเหมือนเข้าห้องตัวเองเลย แล้วคุณก็ไม่ได้รู้สึกอึดอัดอะไร ผู้จัดการซวีคะ ห้องของคุณเป็นที่ที่ผู้ชายคนไหนก็เข้าได้เหรอคะ?"
ซวีหยิ่งหยิ่งถูกคำพูดของเฮอฟางชิงทำเอาพูดไม่ออก หน้าแดงพลางอธิบายว่า "นั่นเป็นตอนที่เขาต้องแสร้งเป็นแฟนฉัน ก็เลยต้องอยู่ห้องเดียวกันน่ะค่ะ"
"เกอเกอ แล้วก็ต้องนอนเตียงเดียวกันด้วยสินะ?"
"ไม่...ไม่ได้นอน!" ซวีหยิ่งหยิ่งพูดด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจ
