ซูอี้อี้จากไปแล้ว หลี่อี้เฟยไม่ได้รู้สึกอาลัยอะไร แค่มีความทรงจำที่ดี ได้กอดสาวสวยคนหนึ่งนอนหลับไปทั้งคืน ก็นับว่าคุ้มค่าที่จะจดจำ
ช่วงแปดโมงกว่าๆ สินค้าก็ทยอยขนส่งเข้ามาเป็นรถๆ พนักงานในคลังสินค้าจัดการขนถ่าย นับจำนวน และลงทะเบียนอย่างเป็นระบบ โดยไม่ต้องให้หลี่อี้เฟยต้องลงมือช่วย
เขาในฐานะผู้จัดการก็ถือเป็นหัวหน้าคลังสินค้า ตอนนี้ไม่จำเป็นต้องทำอะไรมาก แค่พูดคุยกับคนจากฝ่ายจัดซื้อของบริษัทก็พอ
ใช้เวลาทั้งวัน สินค้าทั้งหมดถึงจะเข้าคลังเสร็จ ดูเหมือนทุกอย่างจะเป็นปกติ ไม่มีปัญหาอะไรเลย
สามวันต่อมา ที่คลังสินค้าก็ไม่มีเรื่องอะไรพิเศษ มีแต่รับสินค้าเข้า-ออก ดูวุ่นวายมาก ถ้าไม่ใช่เพราะนึกถึงว่าเจาชิงเซิงส่งเขามาที่นี่ หลี่อี้เฟยคงไม่คิดอะไรมากไปกว่านี้
จนถึงวันที่ห้า งานที่นี่แทบไม่มีอะไรแล้ว พนักงานในคลังหลายคนจึงเสนอว่าคืนนี้อยากดื่มเหล้าสังสรรค์กัน เพราะพรุ่งนี้เป็นวันอาทิตย์ ไม่มีทั้งรับและส่งสินค้า อีกทั้งทุกคนยุ่งมาทั้งสัปดาห์ ต้องการผ่อนคลายบ้าง
หลี่อี้เฟยตกลงทันที แต่ไม่ได้พาทุกคนออกไปข้างนอก แค่ซื้อเหล้าและกับแกล้มมาให้ทุกคนดื่มกินกันในโรงอาหารของคลังสินค้า
