หลี่อี้เฟยไม่ขยับตัว เขาเข้าใจว่าซูอี้อี้กำลังคิดอะไรอยู่ ตอนนี้เธอไม่ได้คิดว่าเขาจะขายเธอ แต่เป็นเพราะความรู้สึกขอบคุณที่มีต่อหลี่อี้เฟยอย่างมาก รวมถึงการที่หลี่อี้เฟยยอมจ่ายเงินมากขนาดนี้ แต่เธอไม่มีอะไรตอบแทน เธอถึงได้คิดแบบนี้ ตอนนี้ซูอี้อี้คงไม่รังเกียจอะไร
ถึงแม้หลี่อี้เฟยจะชอบไปเที่ยวผับบาร์และมีความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนอย่างไม่ยั้ง แต่เมื่อเจอกับผู้หญิงแบบซูอี้อี้ เขากลับไม่มีความรู้สึกสบายๆ เหมือนปกติ ได้แต่แกล้งหลับนิ่งไม่ขยับตัว
"พี่หลี่...พี่หลับแล้วหรือคะ?" ซูอี้อี้วางมือบนหน้าอกของหลี่อี้เฟยสักพัก แต่ก็ไม่ได้รับการตอบสนอง เธอจึงถามเบาๆ
มีเพียงเสียงหายใจสม่ำเสมอของหลี่อี้เฟยตอบกลับมา
"พี่หลี่ พี่เป็นคนดีจริงๆ ขอบคุณนะคะ" ซูอี้อี้พูดเบาๆ แล้วขยับตัวเข้าไปใกล้หลี่อี้เฟยมากขึ้น เอาหน้าแนบไหล่ของเขา
โดนเรียกว่าคนดีอีกแล้ว หลี่อี้เฟยรู้สึกขำ แต่ก็ไม่ได้ตอบสนองซูอี้อี้ นอนต่อไปอีกสักพัก เขารู้สึกว่าซูอี้อี้หลับไปแล้ว เด็กคนนี้อดทนจนถึงเวลานี้ คงง่วงมากแน่ๆ ประกอบกับความเหนื่อยล้าทางจิตใจ ทำให้หลับสนิท ดูเหมือนจะหลับอย่างมีความสุข
หลี่อี้เฟยจึงวางใจ และไม่นานก็หลับไปเช่นกัน
