"พวกแกฆ่ามันได้เลย" หลี่อี้เฟยชี้ไปที่พ่อของซูอี้อี้ที่ยืนอยู่หลังประธานซุน
คำพูดของหลี่อี้เฟยทำให้ทุกคนในห้องขนลุกซู่ พวกเขาไม่ใช่ตัวละครสำคัญอะไร ที่เรียกว่าประธานซุนก็แค่เปิดร้านคาราโอเกะเล็กๆ มีสาวๆ ทำงานอยู่ในร้าน หากินด้วยการหลอกลวงต้มตุ๋น มีเงินติดตัวนิดหน่อย ถึงได้มีลูกน้องติดตามสองสามคน คนอื่นเรียกเขาว่าประธานซุนเท่านั้น
เรื่องใหญ่ที่สุดที่พวกเขาเคยทำก็แค่ตีกัน ทำให้แขนขาคนอื่นหัก พูดว่าจะตัดมือพ่อของซูอี้อี้ก็แค่ขู่เท่านั้น แต่หลี่อี้เฟยพูดให้พวกเขาฆ่าคนเลย จะไม่ให้พวกเขาตกใจได้อย่างไร
ประธานซุนยังพอมีความกล้าอยู่บ้าง จึงแค่นเสียงพูดว่า "แกเป็นใครกันแน่ ที่นี่เป็นบ้านฉัน แกมาตะโกนโวยวายในบ้านฉัน มันไม่ถูกกติกาเกินไปแล้วหรือ" แต่น้ำเสียงสุภาพกว่าปกติมาก ส่วนใหญ่เป็นเพราะรังสีอำมหิตที่แผ่ออกมาจากตัวหลี่อี้เฟย ทำให้เขารู้สึกว่าคนคนนี้อันตรายมาก แม้จะมีคนอยู่ที่นี่เยอะแค่ไหน เขาก็รู้สึกว่าอาจจะสู้คนตรงหน้านี้ไม่ได้
หลี่อี้เฟยหันสายตาไปที่ประธานซุน พูดเรียบๆ ว่า "ตอนนี้ซูอี้อี้เป็นคนของฉันแล้ว"
