หลี่อี้เฟยจามติดกันสองครั้งในออฟฟิศ เฉินหยาจวินหัวเราะแล้วพูดว่า "เสี่ยวหลี่ เช้าๆ แบบนี้มีคนคิดถึงนายแล้วสิ"
หลี่อี้เฟยขยี้จมูกแล้วพูดว่า "ใช่แล้ว หล่อเกินไปก็ลำบากเหมือนกัน"
มี่เสวี่ยอ๋อหลุดขำพรืดออกมาแล้วพูดว่า "พี่หลี่ พี่ตลกจัง"
หลี่อี้เฟยพูดอย่างจริงจังว่า "ผมไม่ได้ตลกนะ คุณไม่รู้หรอก ผมเป็นคนที่ไม่ว่าจะพยายามเก็บตัวแค่ไหน ก็ไม่อาจปิดบังรัศมีอันเจิดจ้าของผมได้ แค่ยืนตรงนี้ก็มีสาวๆ มากมายพร้อมจะโผเข้ามาหาผมแล้ว"
ทำงานที่แผนกธุรการมาหนึ่งสัปดาห์ หลี่อี้เฟยก็สนิทสนมกับทุกคนแล้ว พวกเขาไม่มีใครชอบเสแสร้ง ทุกคนเป็นแค่พนักงานธรรมดาๆ จึงคุยกันได้ถูกคอ หลี่อี้เฟยก็ชอบล้อเล่นกับพวกเขา แม้จะมีหมี่เสียวเสวี่ยอยู่ด้วยทำให้ล้อเล่นแรงๆ ไม่ได้ แต่การล้อเล่นทั่วไปก็ไม่เป็นไร
ตอนนี้ทุกคนในออฟฟิศหัวเราะออกมา หลี่จื้อเซิงชี้ไปที่หลี่อี้เฟยแล้วพูดอย่างกลั้นขำไม่อยู่ว่า "เสี่ยวหลี่ งั้นนายลองพาสักคนมาให้พวกเราดูหน่อยสิ จะได้เปิดหูเปิดตากันบ้าง"
