ทั้งสามคนขึ้นไปชั้นที่สี่ ซวีซานซานเดินดูร้านทีละร้าน เด็กสาวคนนี้เลือกเสื้อผ้าแนวแฟชั่นวัยรุ่น ลองทีละชุดจนทำให้ซวีหยิ่งหยิ่งเบื่อหน่าย แต่หลี่อี้เฟยกลับดูอย่างสนใจ การได้ชมสาวสวยเปลี่ยนชุดให้ดูเรื่อยๆ นั้นเป็นความสุขที่ไม่มีวันเบื่อ
"เจ้าบ่าวของพี่สาว ดูชุดนี้เป็นยังไงบ้างคะ?" รู้สึกว่าการปรึกษาพี่สาวไม่สนุก ซวีซานซานจึงลองชุดหนึ่งแล้วเดินมาหาหลี่อี้เฟย หมุนตัวรอบหนึ่ง แล้วถามด้วยสีหน้าคาดหวัง "เจ้าบ่าวของพี่สาว สวยไหมคะ?"
หลี่อี้เฟยพยักหน้าหลายครั้ง พูดว่า "ดีมาก ซานซานใส่เสื้อผ้าแบบนี้เหมาะที่สุด ยิ่งแสดงความมีชีวิตชีวาของเธอออกมา"
ตอนเช้าหลี่อี้เฟยยังไม่ได้ชื่นชมรูปร่างของซวีซานซานอย่างจริงจัง ตอนนี้ที่ซวีซานซานกำลังลองเสื้อผ้า เขาจึงได้เข้าใจรูปร่างของเธอมากขึ้น หากพูดถึงรูปร่างภายนอก รูปร่างของซวีซานซานกับพี่สาวของเธอไม่มีความแตกต่างกันเลย ทั้งคู่มีเอวบางและขายาวเหมือนกัน
แต่ซวีซานซานเรียนเต้นรำ ความยืดหยุ่นของร่างกายจึงดีกว่า ทุกการเคลื่อนไหวมีความงดงาม โดยเฉพาะตอนที่หมุนตัวให้หลี่อี้เฟยดูขณะลองเสื้อผ้า ยิ่งทำให้คนตาลาย แม้แต่ลูกค้าที่เดินผ่านก็ต้องมองจนตาค้าง
"เจ้าบ่าวของพี่สาวพูดเก่งจัง งั้นหนูขอลองชุดอื่นอีกนะคะ" ซวีซานซานไม่ได้ตัดสินใจซื้อชุดนี้ทันที แต่อยากลองชุดอื่นต่อ สำหรับเธอแล้ว การลองเสื้อผ้าเป็นความสุขและความเพลิดเพลิน ส่วนการซื้อเป็นเรื่องรอง
"พวกเธอจะลองกันอีกนานไหม?" ตอนนี้ซวีหยิ่งหยิ่งเริ่มหมดความอดทน เธอแตกต่างจากซวีซานซานโดยสิ้นเชิง จุดประสงค์ของการลองเสื้อผ้าคือการซื้อ ถ้าไม่ซื้อเธอก็จะไม่ลอง มิฉะนั้นก็เป็นการเสียเวลาเปล่า การใช้วิธีที่รวดเร็วที่สุดเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่เร็วที่สุดคือนิสัยของเธอ
ซวีซานซานทำปากยื่น พูดว่า "พี่รีบอะไรคะ ตอนนี้เพิ่งสิบโมงกว่าๆ เรากลับก่อนสิบสองนาฬิกาก็ได้นี่คะ"
"งั้นพวกเธอเดินกันต่อไปเถอะ ฉันทนไม่ไหวแล้ว ฉันจะไปนั่งดื่มอะไรที่ชั้นหนึ่งรอพวกเธอ" ซวีหยิ่งหยิ่งพูดจบก็หมุนตัวเดินจากไปอย่างเด็ดขาด
"หยิ่งหยิ่ง!" หลี่อี้เฟยร้องเรียกเบาๆ
ซวีซานซานดึงแขนหลี่อี้เฟย พูดว่า "ไม่ต้องสนใจพี่หรอกค่ะ พี่เป็นแบบนี้แหละ ทุกครั้งที่ออกมากับหนู สุดท้ายก็ไปนั่งดื่มอะไรคนเดียว เจ้าบ่าวของพี่สาว อยู่กับหนูนะคะ"
"แต่พี่ของเธอ..." หลี่อี้เฟยทำท่าลำบากใจ
ซวีซานซานทำปากยื่น พูดว่า "ฮึ่ม พี่เป็นแฟนพี่ แล้วหนูก็เป็นน้องสาวภรรยาใช่ไหมคะ ยังไงล่ะ น้องสาวภรรยาขอร้องนิดหน่อย พี่เขยจะไม่ตกลงเหรอคะ?"
"อืม...ได้! งั้นฉันจะตกลง ถึงกลับไปโดนพี่เธอด่าก็ช่างมัน" หลี่อี้เฟยแค่แกล้งทำท่า การอยู่กับน้องสาวภรรยาคนนี้สนุกกว่าและสบายใจกว่าอยู่กับซวีหยิ่งหยิ่งมาก
"เกอเกอ ไม่หรอกค่ะ พี่หนูถึงจะอารมณ์ร้อนหน่อย แต่ที่บ้านก็ต้องรักษาหน้าให้พี่อยู่ดี ไปกันเถอะค่ะ..." ซวีซานซานดึงแขนหลี่อี้เฟยอย่างมีความสุข แล้วเดินไปร้านเสื้อผ้าร้านต่อไป
สองคนเดินดูร้านทีละร้าน ซวีซานซานก็ลองเสื้อผ้าเป็นระยะ ทุกครั้งต้องมาอวดให้หลี่อี้เฟยดู
"ซานซานนะ เธอเหมือนหุ่นแขวนเสื้อเลย เสื้อผ้าอะไรที่ใส่บนตัวเธอ ก็ดูสวยไปหมด มีความงามที่พิเศษ" หลี่อี้เฟยชมจากใจจริง "ถ้าฉันมีเงิน ฉันจะซื้อเสื้อผ้าทั้งหมดให้เธอ ให้เธอได้เปลี่ยนใส่ทุกวัน การได้เห็นเธอใส่เสื้อผ้าต่างๆ ทำให้อารมณ์ฉันดีขึ้น"
"เกอเกอ...เจ้าบ่าวของพี่สาว ถ้าพี่หนูได้ยินคำพูดนี้ ต้องด่าพี่แน่ๆ เลย"
"ฮ่าๆ ฉันพูดความจริงนะ น่าเสียดายที่พี่เขยเธอจนมาก ซื้อให้เธอได้แค่ชุดเดียว แถมยังต้องไม่เกินพัน ไม่งั้นเดือนหน้าพี่เขยเธอต้องอดตายแน่"
ซวีซานซานเอามือไพล่หลังเดินมาหน้าหลี่อี้เฟย เธอตัวเตี้ยกว่าหลี่อี้เฟยครึ่งหัว ตอนนี้เงยหน้าหรี่ตามองหลี่อี้เฟย พูดว่า "เจ้าบ่าวของพี่สาวคะ พี่หนูมีเงินนะ ทำไมไม่ขอพี่หนูล่ะ?"
"ผู้ชายน่ะ ไม่ควรกินแรงผู้หญิง ถึงเราจะคบกัน แต่เรื่องเงินก็แยกกัน ดังนั้นฉันมีกำลังทรัพย์แค่นี้ เธออย่าทำให้พี่เขยเธอเดือดร้อนนะ"
ซวีซานซานตบไหล่หลี่อี้เฟยทันที พูดว่า "ดี แค่เห็นว่าพี่ไม่ทำตัวหน้าบางใจหนา หนูก็ชอบพี่แล้ว"
"ฮ่าๆ แค่เห็นว่าเธอชอบฉันขนาดนี้ ฉันก็ต้องดูแลพี่เธอให้ดีแน่นอน"
"เกอเกอ...พูดดีมาก งั้นหนูไม่รังแกพี่ดีกว่า ไปรังแกพี่หนูดีกว่า พี่หนูมีเงิน"
"ไม่ได้นะ นี่เป็นน้ำใจของฉัน เป็นฉันที่อยากซื้อให้เธอ ไม่เหมือนกับที่พี่เธอซื้อให้นะ"
ซวีซานซานมองหลี่อี้เฟยอีกครั้ง ใบหน้าเธอเปล่งประกายรอยยิ้มเหมือนดอกไม้ในฤดูร้อน แล้วพูดว่า "งั้นฉันจะไม่เกรงใจแล้วนะ ตอนนี้สิ่งที่ฉันหวังที่สุดก็คือเจ้าบ่าวของพี่สาวจะรวยเร็วๆ เมื่อถึงตอนนั้นฉันจะไปซื้อของจากคุณ คุณต้องไม่ตระหนี่แน่ๆ"
"แน่นอน มีน้องสาวภรรยาแบบนี้ ถ้าไม่ตามใจก็คงล้มเหลวเกินไปแล้ว"
แม้ว่าทั้งสองคนจะเพิ่งได้อยู่ด้วยกันแค่สองชั่วโมงกว่า แต่ตอนนี้กลับเหมือนเป็นเพื่อนเก่าที่รู้จักกันมานาน พูดคุยกันอย่างเป็นกันเอง
ในที่สุดตามคำแนะนำของหลี่อี้เฟย ซวีซานซานก็ซื้อเสื้อไหมพรมตัวยาว และกางเกงขายาวรัดรูปสีฟ้าอ่อนอีกตัว ส่วนรองเท้าบู๊ทยาว ซวีซานซานมีอยู่แล้วจึงไม่ได้ซื้อเพิ่ม
ซวีซานซานดีใจมากที่ได้รับของขวัญจากหลี่อี้เฟย มันทำให้เธอมีความสุขมากกว่าตอนที่ซวีหยิ่งหยิ่งซื้อให้เสียอีก ไม่ใช่เพราะได้เปรียบ แต่เป็นเพราะการซื้อของกับหลี่อี้เฟยมันสนุกมาก ในขณะที่การซื้อของกับพี่สาวนั้นเป็นแค่การซื้อเพื่อซื้อ และยังต้องฟังคำบ่นของซวีหยิ่งหยิ่งอีก
แต่ความสุขมักมาพร้อมกับความทุกข์ ทั้งสองคนมัวแต่คุยกัน ไม่ได้ระวังทางเดิน ซวีซานซานพลาดไปเหยียบเปลือกกล้วย
ปกติในห้างสรรพสินค้าแบบนี้จะไม่มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น พนักงานทำความสะอาดจะคอยเก็บกวาดตลอด บางทีอาจเป็นเพราะช่วงตรุษจีนมีลูกค้าเยอะ พนักงานทำความสะอาดเลยเก็บไม่ทัน ซวีซานซานเลยโชคร้ายเจอเข้า
"อ๊า!" ซวีซานซานร้องด้วยความตกใจ ร่างกายเอนไปด้านหลัง หลี่อี้เฟยรวดเร็วทันใจ รีบยื่นแขนออกไปรวบเอวของซวีซานซานไว้ แล้วออกแรงพยุงเธอขึ้นมา
ด้วยสัญชาตญาณและแรงเฉื่อย ซวีซานซานโผเข้าไปในอ้อมกอดของหลี่อี้เฟยทันที สองมือกอดเอวของเขาแน่น
เหตุการณ์นี้เกินความคาดหมายของหลี่อี้เฟยไปมาก การได้กอดร่างอ่อนนุ่มหอมกรุ่นแบบนี้ถือเป็นโชคลาภที่ลอยมา ช่างรู้สึกดีเหลือเกิน แต่รอบๆ มีคนไม่น้อย เขาก็ไม่สะดวกจะเพลิดเพลินต่อ ถ้าซวีหยิ่งหยิ่งวิ่งมาเจอตอนนี้ ก็คงอธิบายไม่จบ
เขาตบไหล่ซวีซานซานเบาๆ พูดเสียงนุ่มว่า "ซานซาน เธอไม่เป็นไรใช่ไหม?"
ตอนนี้ซวีซานซานเริ่มสงบสติได้ ถึงได้รู้ตัวว่ากำลังกอดหลี่อี้เฟยอยู่ จึงรู้สึกเขินอายปล่อยมือออกยืนตรง แต่ร่างกายกลับเซไป ร้องเบาๆ คว้าแขนหลี่อี้เฟยไว้จึงยืนได้มั่นคง
"เป็นอะไรหรือเปล่า?" หลี่อี้เฟยรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ จึงรีบถาม
"เท้าฉันเจ็บ คงจะแพลงไปตอนกี้" ซวีซานซานขมวดคิ้ว สีหน้าแสดงความเจ็บปวด
หลี่อี้เฟยมองรอบๆ แล้วพูดว่า "ตรงนั้นมีเก้าอี้ ฉันจะพาเธอไปนั่งดูหน่อย"
"อืม" ซวีซานซานเดินกะเผลกไปที่เก้าอี้โดยมีหลี่อี้เฟยพยุง ใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด
"อย่าขยับ ให้ฉันดูหน่อย" หลี่อี้เฟยนั่งยองๆ ข้างซวีซานซาน วางขาซ้ายที่แพลงของเธอบนเข่าตัวเอง พับขากางเกงขึ้น แล้วค่อยๆ ตรวจดู
หลี่อี้เฟยขยับข้อเท้าของซวีซานซาน แล้วถามว่า "แบบนี้เจ็บไหม?"
ซวีซานซานพยักหน้าทันทีพร้อมพูดว่า "เจ็บ"
"แล้วแบบนี้ล่ะ?"
"แบบนี้เจ็บน้อยลง"
"แล้วแบบนี้?"
"แบบนี้ไม่เจ็บ"
หลี่อี้เฟยลองขยับสองสามครั้ง แล้วพูดว่า "งั้นก็ไม่มีปัญหาอะไรมาก แค่แพลงธรรมดา พักสองวันก็หาย"
"อ๊ะ ต้องพักตั้งสองวันเหรอ นี่มันช่วงตรุษจีนนะ ฉันยังอยากออกไปเที่ยวอีก" ซวีซานซานเบ้ปากทันที