"พี่สาวโม ผมพูดไปแล้ว จะเชื่อหรือไม่เชื่อก็แล้วแต่คุณ" เสี่ยวเจิ้งพูดอย่างไม่แยแสพร้อมสูบบุหรี่
โมอันนาเป็นผู้หญิงที่ฉลาด
เมื่อเสี่ยวเจิ้งไม่อยากพูด เธอก็ไม่โง่พอที่จะถามต่อ
"โอ๊ย โอ๊ย" ตอนนั้น โมอันนาเอามือขาวนวลแตะที่หน้าผาก คิ้วเรียวขมวดเล็กน้อย
"พี่สาวโม เป็นอะไรหรือ?" เสี่ยวเจิ้งถาม
โมอันนาพูดอย่างเลื่อนลอยว่า "เสี่ยวเจิ้ง ฉันว่าฉันดื่มมากไปหน่อย ฤทธิ์เหล้าขึ้นแล้ว หัวมึนนิดหน่อย"
"หัวมึนหรอ?"
โอ้โห~
เมื่อกี้ไม่มึน ตอนนี้มึน? ยังมีอาการมึนแบบนี้ด้วยเหรอ?
"งั้นคุณช่วยส่งฉันหน่อยได้ไหม ส่งฉันกลับบ้านหน่อย" โมอันนาวางแผนไว้ในใจเรียบร้อยแล้ว
เสี่ยวเจิ้งทำหน้าลำบากใจพูดว่า "พี่สาวโม แบบนี้ไม่ค่อยดีนะ ภรรยาผมรออยู่ที่บ้าน"
"โอ๊ย โอ๊ย คุณจะใจร้ายปล่อยให้พี่สาวโมมึน ๆ กลับบ้านคนเดียวเหรอ ถ้าพี่สาวโมเจอคนไม่ดีจะทำยังไง? ถ้าพี่สาวโมเป็นอะไรขึ้นมา คุณจะยอมให้พี่สาวโมเสียใจหรือ?"
โมอันนาเห็นเขาลังเล จึงแสร้งทำท่าต่อ ร่างบอบบางอ่อนระทวยล้มไปทางตัวเขา
เธอไม่เชื่อว่าเสี่ยวเจิ้งจะปล่อยให้เธอล้ม ยิ่งไปกว่านั้นเธอเป็นสาวสวยเซ็กซี่ขนาดนี้ ย่อมมีเสน่ห์ดึงดูดผู้ชายทุกคนได้อย่างเพียงพอ
