"แปะ!"
อีกหนึ่งเสียงตบดังขึ้น เสี่ยวเจิ้งอยากจะพูดอะไรสักอย่าง แต่กลับหาเหตุผลไม่ได้เลย
"การพกปืนอย่างเปิดเผย ข่มขู่สังคม คุณละอายต่อประเทศชาติและประชาชนไหม? การตบครั้งนี้เป็นการตบแทนประเทศชาติและประชาชน!"
เสี่ยวเจิ้งตบอย่างฮึกเหิมและเต็มไปด้วยอารมณ์ แม้แต่เหอเชียงและคนอื่นๆ ก็ยังตะลึงกับความยุติธรรมจอมปลอมของไอ้หมอนี่
"ตู้ จง คุณตั้งใจจะคืนเงินเมื่อไหร่ล่ะ?" เสี่ยวเจิ้งยิ้มมองเขา
"ฮึ ถ้าแกมีน้ำยาก็ฆ่าฉันซะสิ ไม่งั้นฉันจะต้องแก้แค้นแกแน่!" ตู้ ไห่ซานรู้ถึงความร้ายกาจของเสี่ยวเจิ้ง ก่อนหน้านี้คนเดียวสามารถจัดการกับคนสิบกว่าคนได้ในพริบตา แม้เขาจะเก่งแค่ไหนก็คงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเสี่ยวเจิ้ง
"แก้แค้น? คุณอยากจะแก้แค้นยังไง?" เสี่ยวเจิ้งมองเขาอย่างสนุกสนาน พลางยิ้มพูดว่า "ในเมื่อตู้ จงไม่กลัวตายขนาดนี้ งั้นเรามาเล่นเกมเล็กๆ กันดีไหม"
"เกมอะไร? แกจะมาไม้ไหนอีก? ไอ้หนุ่ม วันนี้แกฆ่าฉันให้ตายซะเลยดีกว่า ไม่งั้นฉันจะทำให้แกตายอย่างทรมานแน่!"
