วันรุ่งขึ้นเมื่อตื่นนอน ไป๋เจวี่ยหน้าแดงก่ำพูดว่า "ตงจื่อ วันนี้ฉันคงไปทำงานไม่ได้"
หลินตงหัวเราะฮ่าๆ ตอบว่า "ไม่เป็นไร ฉันจะไปลาให้เธอเอง วันนี้เธอพักผ่อนให้เต็มที่นะ"
"อืมๆ ตงจื่อ วันนี้ฉันจะอยู่แต่ในโรงแรม รอคุณกลับมาตอนเย็น..."
ไป๋เจวี่ยพูดอย่างเขินอาย
หลินตงพยักหน้าอย่างกระตือรือร้น
จากนั้นจึงเดินออกจากโรงแรมมุ่งหน้าไปโรงพยาบาล
เมื่อถึงโรงพยาบาล เขาก็ขอลาให้พี่สาวไป๋เจวี่ยกับผู้บังคับบัญชา
เมื่อมาถึงแผนก เชียวบิงก็จ้องมองหลินตงด้วยความสงสัยเป็นเวลานาน
หลินตงจึงถามว่า "ผู้อำนวยการเจียว ทำไมคุณถึงจ้องมองผมอยู่แบบนั้น? มีอะไรติดอยู่บนหน้าผมหรือ?"
"ฉันรู้สึกว่าคุณแตกต่างไปจากเดิม..." เชียวบิงพูดออกมาแบบนั้น
"แตกต่าง? แตกต่างยังไงหรือ?" หลินตงถามกลับ
"พูดไม่ถูก ในแง่ของรูปลักษณ์ภายนอกไม่ได้เปลี่ยนแปลงมากนัก แต่เป็นเรื่องของบุคลิกภาพ บุคลิกภาพแบบนี้ ฉันเคยเห็นในตัวอี้เซิงระดับชาติเท่านั้น!" เชียวบิงพูดแบบนั้น
หลินตงได้ยินคำพูดนี้ ก็นึกขึ้นได้
จะต้องเป็นเพราะเขาได้บรรลุเก้าโจวจ้างเซิงเจวระดับที่สามแน่ๆ!
ระดับที่สาม คือการเปิดเจ็ดช่อง!
และระดับที่สี่ก็คือการฝึกพลัง!
