"คร๊าก～～" หลินตงทำลายแขนอีกข้างของเขาให้พิการ!
"หลินตง แกกล้า..." เย่รู่หยูเส้นเลือดที่ขมับปูดโปน สีหน้าเจ็บปวด ตะโกนด้วยความโกรธ
"ฮึ่ม～" หลินตงแค่นเสียงเย็นชา เตะเขากระเด็นออกไป "ไสหัวไป!"
พวกคนรับใช้ของตระกูลเย่รีบเข้าไปประคองเขาออกไป
ชายชราที่ไร้แขนลุกขึ้นเตรียมจะจากไป ทิ้งคำเตือนไว้ว่า:
"เหอหลงฮุย อีกสามวัน เมื่อคุณหนูของเรากลับมา ก็จะเป็นเวลาที่พวกเจ้าถูกทำลายล้าง"
พูดจบเขาก็ไอเป็นเลือดดำออกมา แล้วรีบจากไปทันที
ตอนนี้ฮงเชี่ย เช่เกอ และคนอื่นๆ ต่างเข้ามาหา
ฮงเชี่ยโค้งตัวพูดว่า "ขอบคุณหมอเทพหลินที่ช่วยเหลือ"
หลินตงโบกมือ มองไปที่เช่เกอ พบว่าเช่เกอก็ได้รับบาดเจ็บภายใน
"โครม～～" หลินตงตบฝ่ามือลงบนท้องของเขาทันที
ทุกคนตกใจ ไม่ทันตั้งตัว
ต่างพากันถามว่า
"หมอเทพหลิน ทำไมท่านถึงตีเช่เกออีกล่ะ?"
"เช่เกอเพิ่งเสี่ยงอันตรายช่วยพวกเรานะ!"
"..."
แต่คำถามเหล่านี้เพิ่งจะออกมา ก็ถูกเช่เกอดุเอา
เขาบ้วนเลือดดำออกมาก่อน แล้วรู้สึกว่าร่างกายสบายขึ้นทันที
