หลินตงเย็นชา และไม่ได้ห้ามปราม
ปล่อยให้เขาโทรศัพท์นั่นเถอะ!
ในไม่ช้า โจ้วเจ๋อก็โทรติดต่อได้
เสียงที่ดังขึ้นจากปลายสาย คือเสียงของโจวคัง
"ลุงครับ ผมเจอเรื่องแย่ๆ นิดหน่อย มีคนตบหน้าผม รีบมาช่วยผมหน่อยครับ" โจ้วเจ๋อรีบฟ้องทันที
โจวคังครุ่นคิดแล้วพูดว่า "ใครกล้าตบแก? ตอนนี้แกอยู่ที่ไหน?"
โจ้วเจ๋อรีบบอกที่อยู่ทันที
หลังจากได้ที่อยู่แล้ว โจวคังพูดเสียงเย็นว่า "ลุงจะรีบไปเดี๋ยวนี้!"
หลังจากวางสาย โจ้วเจ๋อพูดด้วยสีหน้าเย็นชาว่า "ไอ้หนู แกตายแน่ ลุงของฉันกำลังจะมาแล้ว!"
หลินตงพูดอย่างสงบนิ่ง "ฉันรอ"
ตอนนี้หลินตงตรวจร่างกายของเฉียวเสวี่ย เธอถูกบังคับให้ดื่มเหล้า หลินตงกังวลว่าร่างกายของเธออาจมีปัญหา
แต่หลังจากตรวจสอบแล้ว พบว่าโชคดีที่เป็นเพียงการหมดสติธรรมดา
ร่างกายไม่ได้รับความเสียหายใดๆ!
หลินตงอุ้มเฉียวเสวี่ยที่หมดสติไว้ในอ้อมกอด แล้วนั่งลงตรงนั้นเลย รอให้โจวคังมาถึง
เห็นแบบนี้ โจ้วเจ๋อก็คิดในใจอย่างเย็นชาว่า:
"ไอ้หนู เดี๋ยวลุงของฉันมาถึง ฉันหวังว่าแกจะยังทำท่าสงบนิ่งแบบนี้ได้! หวังว่าแกจะไม่คุกเข่าลงกับพื้นขอร้องฉัน"
ในเวลาเดียวกัน ที่แผนกในโรงพยาบาล
