หลินตงในที่สุดก็เข้าใจว่าทำไมจักรพรรดิบางองค์ในสมัยโบราณถึงไม่เข้าเฝ้าแต่เช้า
ต้องใช้ความอดทนอย่างมากที่จะต้านทานสาวงามระดับชิ่งเฉิงที่สวยจนบ้านเมืองล่มจม
หลินตงแทบจะเกิดความคิดว่าจะฝึกฝนเก้าโจวจ้างเซิงเจวทำไมกัน ขึ้นเตียงเลยดีกว่า
แต่สุดท้ายเหตุผลก็ชนะความต้องการ
หลินตงนึกถึงความคาดหวังที่ศาสดาชิงซานมีต่อเขา รีบสั่นศีรษะเพื่อกดความคิดนั้นลง
อดทน อดทนจนถึงระดับสี่ก็พอแล้ว!
เขารีบพูดว่า "พี่สาวไป๋เจว่ ผมไปอาบน้ำก่อนนะครับ"
พูดจบก็รีบวิ่งหนีเข้าห้องน้ำ
ไป๋เจวี่ยเห็นดังนั้นก็บ่นพึมพำว่า "แค่นี้ยังไม่ได้เหรอ ดูท่าคราวหน้าต้องเพิ่มความเข้มข้นอีก"
หลินตงอาบน้ำในห้องน้ำ นึกถึงท่าเต้นของพี่สาวไป๋เจว่เมื่อครู่ เขาตัดสินใจที่จะพยายามฝึกฝนให้ถึงระดับสี่ของเก้าโจวจ้างเซิงเจวโดยเร็วที่สุด
"รอให้ผมถึงระดับสี่ พี่สาวไป๋เจว่ จะให้คุณรู้ว่าผมเก่งแค่ไหน..." เขาพึมพำ
หลังจากนั้นคืนนั้นก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เช้าวันรุ่งขึ้นทั้งสองคนกินอาหารเช้าเสร็จแล้วก็ไปทำงานด้วยกัน
เมื่อถึงแผนก หลินตงเห็นคนมุงอยู่รอบๆ หวังหัว
