พูดเล่นเหรอ หลู่หมิงเป็นคนเลือดเย็นสุดๆ เลย บ้าบิ่นมาก กล้าฆ่าแม้แต่หยางไจเทียน แล้วพวกเขาจะเป็นอะไร
ถ้าเกิดโดนฆ่าเพราะแบบนี้ มันไม่คุ้มเลย
มีคนถอดแหวนเก็บของออก โยนให้หลู่หมิง
หลู่หมิงโบกมือ ใช้พลังจริงดึงมันเข้ามา
เมื่อมีคนนำ คนอื่นก็ต้องทำตาม ถอดแหวนออกมอบให้หลู่หมิง
แต่ก็มีบางคนที่เสียดาย เจ็บปวดมาก กัดฟันกรอด แทบจะร้องไห้
แหวนเก็บของนี้ มันคือทรัพย์สมบัติทั้งหมดเลยนะ ใครจะยอมมอบให้แบบนี้ล่ะ?
แต่เมื่อสายตาของหลู่หมิงหันมามองพวกเขา พวกเขาก็ตกใจมาก กัดฟันถอดแหวนเก็บของออก มือสั่นๆ ส่งให้หลู่หมิง
"หนึ่งร้อยแปดสิบห้า หนึ่งร้อยแปดสิบหก..."
หลู่หมิงนับไปพลางเก็บไปพลาง ในใจรู้สึกสบายมาก ยิ้มจนตาแทบจะปิด
เหล่าลูกศิษย์สือฝางเจี้ยนไป้ทำหน้าเศร้า กัดฟันแน่น จนฟันแทบจะแตก
คนของวังเจียงซิงมองภาพนี้ตาเบิกโพลง
ไม่นาน เมื่อลูกศิษย์สือฝางเจี้ยนไป้คนสุดท้ายส่งแหวนเก็บของให้หลู่หมิง หลู่หมิงก็พอใจเก็บมันไว้
"เอาล่ะ ตอนนี้พวกแกไปได้แล้ว ถ้ำมดเลือดนี่เป็นของฉัน ใครไม่ไป เจอใครฉันฆ่าคนนั้น"
หลู่หมิงตะโกนเสียงเย็น
