ใกล้ๆ นั้น มีเสียงตะโกนเย็นชาดังขึ้น พวกหนุ่มสาวจากสำนักดาบสือฝางเจี้ยนไป้หลายคนพบเขาเข้า
เสียงนั้นดังก้องไปทั่วบริเวณ
หนุ่มสาวประมาณห้าสิบคนหันมามองหลู่หมิง
"เป็นเทียนหยุนจริงๆ ด้วย พวกเรามีคนอยู่ตั้งมากมายขนาดนี้ เขายังกล้าโผล่มาอีกเหรอ?"
"ฮ่าๆ นี่มันเรียกว่าหาที่ตายนี่เอง พวกเรามาจับมือกันฆ่าเขาเถอะ!"
บรรดาลูกศิษย์ของสำนักดาบสือฝางเจี้ยนไป้ต่างจ้องมองหลู่หมิงด้วยสายตาเต็มไปด้วยความมุ่งร้าย
หลู่หมิงกวาดตามองรอบๆ เข้าใจสถานการณ์ตรงหน้าอย่างทะลุปรุโปร่ง
ที่นี่ มีหนุ่มสาวจากสำนักดาบสือฝางเจี้ยนไป้ราวสามสิบกว่าคน
ส่วนหนุ่มสาวจากวังเจียงซิงก็มีเกือบยี่สิบคน แถมยังมีสามคนที่อยู่ในสิบอันดับสูงสุดของห้องโถงนอกด้วย
"เทียนหยุน เขาเป็นของข้า"
เสียงเย็นเยียบดังขึ้นจากกลุ่มคนของสำนักดาบสือฝางเจี้ยนไป้
ชายหนุ่มในเสื้อคลุมสีครามก้าวออกมา มองหลู่หมิงด้วยรอยยิ้มเยาะ
"พี่ใหญ่ซุยหลิวเฮิน!"
"หรือว่าพี่ใหญ่ซุยหลิวเฮินจะลงมือเอง เทียนหยุนตายแน่แล้ว"
เมื่อชายหนุ่มคนนี้ก้าวออกมา เสียงอุทานดังขึ้นในกลุ่มคนของสำนักดาบสือฝางเจี้ยนไป้
