เสียงของหญิงสาวเย็นชามาก แล้วเธอก็พูดต่อว่า "เมื่อครู่นี้ ถ้าไม่ใช่เพราะเสือดาวฟ้าผ่าจำคุณได้ ฉันก็คงไม่ช่วยคุณหรอก อย่างนี้ก็ดี คุณเคยช่วยเสือดาวฟ้าผ่าไว้ครั้งหนึ่ง ฉันช่วยคุณครั้งหนึ่ง ตั้งแต่นี้ไปเราก็ไม่ติดค้างอะไรกัน"
หลู่หมิงพูดไม่ออก หญิงสาวคนนี้ช่างทะนงตัวและเย็นชาเกินไป ในขณะเดียวกันหลู่หมิงก็เข้าใจว่า ที่อีกฝ่ายยื่นมือเข้าช่วย ก็เพราะเสือดาวฟ้าผ่าเห็นเขา
"ไม่ว่าจะอย่างไร ครั้งนี้ก็เป็นเพราะคุณช่วยผม หลู่หมิงขอขอบคุณ งั้นข้าน้อยขอลาละ"
หลู่หมิงคำนับ แล้วหมุนตัวเดินจากไป
"เดี๋ยวก่อน!"
ไม่คาดคิดว่า หญิงสาวจะเรียกเขาไว้
หลู่หมิงหันกลับมา พูดว่า "ไม่ทราบว่าคุณผู้หญิงมีธุระอะไร?"
"ฉันได้ยินเมื่อกี้คุณเรียกฉันว่าเซียะเนี้ยนชิง คุณเป็นเพื่อนของเซียะเนี้ยนชิงใช่ไหม?"
หญิงสาวถาม
"เพื่อน?"
หลู่หมิงนึกถึงความสัมพันธ์ของเขากับเซียะเนี้ยนชิงอย่างไม่ตั้งใจ
เซียะเนี้ยนชิงเห็นเขาแล้วไม่ลงมือจัดการเขา ก็ถือว่าดีมากแล้ว จะเป็นเพื่อนอะไรกันได้
หลู่หมิงส่ายหัว พูดว่า "ผมกับเซียะเนี้ยนชิงเคยเจอกันแค่ครั้งเดียว ไม่ถือว่าเป็นเพื่อนหรอกครับ"
