เฉินหลานและหลินซีเซียงทั้งสองคนเมื่อได้ยินคำพูดของโจวชิ่วหรง ก็แสดงสีหน้ายินดีขึ้นมาทันที
พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่า จางเฟิงที่พวกเขามองว่าเป็นคนไร้ค่ามาตลอด จะสามารถได้งานที่มีเงินเดือนหนึ่งพันล้านต่อปีได้
ขอเพียงแค่จางเฟิงสามารถได้งานนี้ ก็ถือว่าคู่ควรกับหลินเฟยเอ๋อแล้ว พวกเขาทั้งสองคนก็ยินดีที่จะยอมรับจางเฟิงเป็นลูกเขยอย่างแน่นอน
ส่วนหลินซิวเฟินก็มองเฉินหลานด้วยสีหน้าอิจฉา อดไม่ได้ที่จะพึมพำเบาๆว่า "ไม่คิดเลยว่าจางเฟิงคนนี้จะเป็นหุ้นที่มีศักยภาพนะ!"
"แต่ว่าจางเฟิงคนนี้ปฏิเสธคำเชิญของคุณถังไปตรงๆ!"
แต่ประโยคต่อมาของโจวชิ่วหรง ทำให้หัวใจของเฉินหลานและหลินซีเซียงทั้งสองคนตกลงไปอยู่ที่ก้นเหวในทันที
"จางเฟิง นายบ้าไปแล้วหรือไง? เขาให้เงินเดือนนายหนึ่งพันล้านต่อปี แต่นายกลับปฏิเสธไป? คนแบบนาย ถ้าไม่ใช่เพราะคุณถังเห็นความสามารถของนาย นายจะทำอะไรได้ถึงหนึ่งพันล้านกันล่ะ?"
เฉินหลานตะโกนใส่จางเฟิงด้วยสีหน้าที่ตื่นเต้นผิดปกติ
"แม่คะ จางเฟิงเขาไม่อยากไปก็เป็นอิสระของเขา พวกเราไม่มีสิทธิ์บังคับเขาให้ไปนะคะ!"
หลินเฟยเอ๋อตะโกนด้วยความไม่พอใจ
