"ติ๊งๆๆ!"
ในตอนนั้นเอง โทรศัพท์ของลินซิวเฟินก็ดังขึ้นมาทันที
ลินซิวเฟินเห็นว่าโทรศัพท์ของตัวเองดังขึ้น รีบก้มลงมองดูแล้วหันไปพูดกับลินซีเซียงและเฉินหลานว่า "เป็นเชียวหรงโทรมาหาฉัน คงจะเป็นเรื่องที่โรงแรมจัดการเสร็จแล้วล่ะ!"
"เรื่องวันนี้ต้องขอบคุณเจาซวนจริงๆ นะ ไม่งั้นคนที่โรงแรมคงไม่ปล่อยให้ฉันออกมาง่ายๆ แบบนี้หรอก!"
ลินซีเซียงอดที่จะพูดอย่างรู้สึกขอบคุณไม่ได้
"ใช่แล้ว ไม่คิดว่าคนที่ออกมาช่วยเราพูดสุดท้าย กลับไม่ใช่ลูกเขยของตัวเอง แต่เป็นลูกเขยของพี่สาวคนโต น่าขันจริงๆ" เฉินหลานพูดอย่างหมดหนทาง
"โอ๊ย พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกัน พูดเรื่องพวกนี้ทำไมกันล่ะ!"
ลินซิวเฟินยิ้มพลางโบกมือ แล้วรับสายโทรศัพท์ พูดเบาๆ ว่า "เชียวหรง เธอกับเสี่ยวจ้าวจัดการเรียบร้อยแล้วหรือ?"
"แม่คะ เกิดเรื่องใหญ่แล้ว แจกันที่ลุงทำแตกดูเหมือนจะเป็นเครื่องเคลือบกวนเย่าอะไรสักอย่าง หยวนจงบอกว่ามันมีมูลค่า 40 ล้านหยวน ตอนนี้กำลังให้พวกเราชดใช้เงินอยู่! เขาบอกว่าถ้าเราไม่มีเงินจำนวนนี้ ก็จะไม่ให้พวกเราไปไหน!" โจวชิ่วหรงพูดด้วยน้ำเสียงสะอื้น
"เธอ...เธอว่าอะไรนะ?"
