"อึ้ง อึ้ง อึ้ง!"
ในตอนนั้นเอง โทรศัพท์มือถือของจางเฟิงก็ดังขึ้นอีกครั้ง
จางเฟิงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู พบว่าเป็นสายจากหลินเฟยเอ๋อที่โทรมาหาเขา
จางเฟิงมองชื่อหลินเฟยเอ๋อบนหน้าจอโทรศัพท์ สีหน้าของเขาแวบผ่านความตื่นเต้นอย่างไม่อาจห้ามได้
ปกติแล้วหลินเฟยเอ๋อจะไม่โทรหาเขาถ้าไม่มีเรื่องอะไร ถ้าเธอโทรมา นั่นหมายความว่าต้องมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นแน่นอน
"แย่แล้ว หลินเฟยเอ๋อคงไม่ได้รับรูปนั้นด้วยหรอกนะ?"
จางเฟิงพึมพำอย่างจนใจ
ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับหลินเฟยเอ๋อเพิ่งจะดีขึ้นมาหน่อย ถ้าตอนนี้หลินเฟยเอ๋อเห็นรูปเหล่านี้ เขาก็คงจะแก้ตัวไม่ได้แม้จะกระโดดลงแม่น้ำเหลือง
"ฮึ..."
จางเฟิงสูดหายใจลึกๆ แล้วหยิบโทรศัพท์วิ่งออกไปนอกห้องเรียน
หลังจากวิ่งออกมาจากห้องเรียน จางเฟิงสูดหายใจลึกๆ แล้วรับสาย
"ฮัลโหล จางเฟิง!"
เสียงหวานของหลินเฟยเอ๋อดังขึ้น
"อืม...ทำไมเธอถึงนึกอยากโทรหาฉันล่ะ?"
จางเฟิงถามด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้นเล็กน้อย
"ทำไมล่ะ? ฉันไม่มีธุระอะไรก็โทรหานายไม่ได้เหรอ?"
หลินเฟยเอ๋อตอบกลับอย่างล้อเล่น
"..."
