อีกด้านหนึ่ง ในห้องส่วนตัวที่หวัง เป่าและหยางเหว่ยอยู่
หลังจากส่งอู่ เหวินเหล่อออกไป หวัง เป่าก็กลับเข้ามาในห้องด้วยรอยยิ้มเต็มหน้า ดูเหมือนอารมณ์จะดีมาก
"พี่เป่า คนที่มาเมื่อกี้คือใครครับ?"
หยางเหว่ยรีบถามหวัง เป่าทันทีที่เห็นเขากลับเข้ามาในห้อง
"นายไม่รู้จักพี่เหล่อด้วยเหรอ?"
หวัง เป่าพูดด้วยสีหน้าประหลาดใจ
"ไม่รู้จักครับ..."
หยางเหว่ยส่ายหน้าเบาๆ
"งั้นนายรู้จักอู่ เหวินซิวงไหมล่ะ?"
หวัง เป่าถามอย่างจนใจ
"พี่เป่า คุณหมายถึงพี่ชายซิวงในเจียงเชิงของเราใช่ไหมครับ?"
ดวงตาของหยางเหว่ยเปล่งประกายตกใจ
"ใช่ อู่ เหวินซิวงคนนั้นแหละ อู่ เหวินเหล่อเป็นน้องชายของอู่ เหวินซิวง ตอนนี้นายรู้แล้วใช่ไหมว่าอู่ เหวินเหล่อเป็นใคร?" หวัง เป่าพูดเรียบๆ
"อู่ เหวินเหล่อคนนี้เป็นน้องชายของอู่ เหวินซิวงเหรอ น่าแปลกใจที่พี่เป่าพูดกับเขาสุภาพมากเมื่อกี้!"
หยางเหว่ยอุทานด้วยความตกใจ
ส่วนเฉินเหวินเหวินและคนอื่นๆ ที่ได้ยินบทสนทนาระหว่างหวัง เป่าและหยางเหว่ย ต่างมีสีหน้างุนงงมาก
"ที่รัก อู่ เหวินซิวงที่พวกคุณพูดถึงคือใครกันแน่คะ?" เฉินเหวินเหวินลังเลครู่หนึ่งก่อนถามหยางเหว่ยเบาๆ
