เมื่อทุกคนในที่นั้นเห็นว่าจางเฟิงตบหน้าอู่ เหวินซิวงไปหนึ่งที ต่างก็พากันตะลึงงัน
ส่วนรอยยิ้มบนใบหน้าของอู่ เหวินซิวงก็แข็งค้างทันที สีหน้าเปลี่ยนเป็นดุร้าย
ชั่วขณะนั้นทุกคนต่างอึ้งไป พวกเขารู้สึกว่าทุกอย่างนี้ช่างเหลือเชื่อเหลือเกิน
ไม่มีใครคาดคิดว่าหลังจากที่จางเฟิงตบอู่ เหวินเหล่อไปแล้ว จะมาตบหน้าอู่ เหวินซิวงอีกหนึ่งที!
"แย่แล้ว คราวนี้แย่แน่ๆ จางเฟิง นายกำลังหาทางตายนะ!"
ฮั่นเสี่ยวเยียนอ้าปากค้าง จ้องมองไปที่จางเฟิงอย่างโง่ๆ สีหน้าแสดงความตกใจสุดขีด
เธอรู้ว่าเมื่อจางเฟิงตบไปทีหนึ่ง บาร์ของเธอก็คงจบเห่แล้ว และจางเฟิงก็จบด้วย!
"ถามนายอยู่นะ นายหัวเราะพอหรือยัง?"
ในขณะนั้น เสียงของจางเฟิงก็ดังก้องไปทั่วบาร์อีกครั้ง
แต่คราวนี้ ไม่มีใครกล้าหัวเราะอีกแล้ว
"แก... แกกล้าตบกูเหรอ?"
อู่ เหวินซิวงเอามือกุมแก้มตัวเองแน่น พลางตะโกนใส่จางเฟิงด้วยสีหน้าโกรธจัด
"ถ้านายยังกล้าหัวเราะอีก ฉันไม่รังเกียจที่จะตบนายอีกที!"
จางเฟิงตอบกลับอย่างเย็นชา
หยางเหว่ย เฉินเหวินเหวิน และคนอื่นๆ เมื่อได้ยินคำพูดของจางเฟิง ก็ถึงกับตาเหลือกลาน
