"คุณจะรู้เดี๋ยวนี้แหละ!"
ฟางจื่อหัวทำท่าลึกลับ แล้วตะโกนบอกเหอหยงจุน "เสี่ยวเหอ ขับรถเถอะ!"
จางเฟิงหันไปมองฟางจื่อหัวแวบหนึ่ง สีหน้าดูจะอ่อนใจอยู่บ้าง อดไม่ได้ที่จะแอบด่าในใจ "ของขวัญอะไรกันนะ พูดตรงๆ ไม่ได้หรือไง ต้องทำเป็นลึกลับขนาดนี้!"
จางเฟิงนั่งรถไปกับฟางจื่อหัวและเหอหยงจุน มุ่งหน้าตรงไปยังชานเมืองเจียงเฉิง
ประมาณยี่สิบนาทีต่อมา รถเบนท์ลีย์ค่อยๆ จอดลงหน้าบ้านหลังหนึ่งที่มีสองชั้น
"นายน้อยจาง พวกเรามาถึงแล้ว ลงรถกันเถอะ!"
ฟางจื่อหัวหันไปยิ้มพูดกับจางเฟิง
"คุณเตรียมของขวัญอะไรให้ผมกันแน่? พูดตรงๆ ไม่ได้เหรอ?"
จางเฟิงตะโกนใส่ฟางจื่อหัวอย่างเซ็งๆ
"นายน้อยจาง อย่าเพิ่งรีบร้อนสิครับ เดี๋ยวคุณก็จะได้เห็นของขวัญที่ผมเตรียมไว้ให้แล้ว!" ฟางจื่อหัวตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
ส่วนเหอหยงจุนก็เปิดประตูรถให้จางเฟิงอย่างกระตือรือร้น จางเฟิงส่ายหน้าอย่างจนใจ แล้วก้าวลงจากรถตามไป
หลังจากลงจากรถ ฟางจื่อหัวก็พาจางเฟิงเดินเข้าไปในบ้านหลังนั้นทันที
เมื่อจางเฟิงเข้าไปในบ้าน เขาก็พบว่ามีคนอยู่ในนั้นสามคน สองคนเป็นผู้ชาย อีกคนเป็นผู้หญิง!
ชายสองคนนั้นอายุไม่มาก ดูแล้วน่าจะอายุราวยี่สิบต้นๆ
