"จางเฟิง ฉันไม่คิดว่าคุณจะเป็นคนแบบนี้! คุณกล้าทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง!"
มี่หนาตะโกนใส่จางเฟิง แล้วคว้าเสื้อผ้าของเธอวิ่งออกไปนอกห้อง
จางเฟิงมองตามหลังมี่หนาที่จากไป ในใจรู้สึกแย่มาก!
เมื่อคืนชัดเจนว่าคุณเป็นคนที่พยายามจะทำมิดีมิร้ายกับผม แต่ตอนนี้กลับมากล่าวหาผมก่อน?
ตอนนี้ มี่หนาคว้าเสื้อผ้าของเธอวิ่งออกไปนอกห้อง ในใจรู้สึกเจ็บปวดมาก
เธอพยายามอย่างมากที่จะหลุดพ้นจากเงื้อมมือของหวงเฟิง แต่ตอนนี้กลับตกอยู่ในมือของจางเฟิง เธอไม่เคยคิดเลยว่าจางเฟิงจะเป็นคนแบบเดียวกับหวงเฟิง
"มี่หนา คุณฟังผมพูดให้จบก่อนได้ไหม?"
จางเฟิงวิ่งตามออกมานอกห้อง แล้วตะโกนใส่มี่หนาด้วยสีหน้าตื่นเต้น
"มันเป็นแบบนี้แล้ว คุณยังจะพูดอะไรอีก?"
มี่หนาหยุดเดิน ดวงตาเริ่มชื้นขึ้นมา
"เมื่อคืนผมไม่ได้ทำอะไรคุณเลย ถ้าผมทำอะไรคุณจริงๆ ทำไมคุณถึงถอดแค่เสื้อด้านบนออก ส่วนอื่นไม่ได้ถอดอะไรเลย!"
จางเฟิงพูดกับมี่หนา
เมื่อได้ยินคำพูดของจางเฟิง มี่หนาอึ้งไปชั่วขณะ แล้วก้มลงมองกระโปรงของตัวเอง พบว่ากระโปรงของเธอยังอยู่ในสภาพดี
"ง้ัน...ทำไมเราสองคนถึงนอนบนเตียงเดียวกัน? ตอนมาโรงแรม คุณไม่ได้จองสองห้องหรอ?"
