ไม่นาน ปานเยินก็วิ่งรีบร้อนมาหาจางเฟิงพร้อมกับสัญญาฉบับหนึ่ง
เธอกระซิบบอกว่า "เยาวชนจาง เราเตรียมสัญญาไว้แล้วค่ะ คุณจะจ่ายค่าบ้านยังไงดีคะ?"
"รูดบัตรครับ" จางเฟิงตอบอย่างเรียบๆ
"ได้ค่ะ..." ปานเยินรีบพยักหน้า แล้วทำท่าเชิญจางเฟิง พลางยิ้มบอกว่า "คุณจาง เชิญคุณตามฉันมาจ่ายเงินทางนี้ค่ะ"
"อืม"
จางเฟิงลุกขึ้นเดินตามปานเยินและหลิวเฉินเหว่ย มุ่งหน้าไปยังเคาน์เตอร์สำนักงานขาย
พนักงานขายคนอื่นๆ ในสำนักงานต่างก็สงสัยอยากรู้ จึงเดินตามจางเฟิงและคนอื่นๆ ไปด้วย
ตอนนี้จางเฟิงรู้สึกราวกับตัวเองเป็นจักรพรรดิสมัยโบราณที่มีหญิงสนมมากมายห้อมล้อม ความรู้สึกนี้ช่างทำให้รู้สึกสบายใจจริงๆ
ถ้าจางเฟิงไม่ได้รับมรดก 10 ล้านล้านนี้มา เขาอาจไม่มีโอกาสได้สัมผัสความรู้สึกแบบนี้ตลอดชีวิต
"เยาวชนจาง เชิญนั่งค่ะ..."
ปานเยินรีบเอาเก้าอี้มาให้จางเฟิงนั่งอย่างกระตือรือร้น
จางเฟิงก็ไม่เกรงใจ นั่งลงบนเก้าอี้ทันที
"คุณจาง บ้านที่คุณสนใจเมื่อกี้ราคา 57.8 ล้าน คุณจะรูดบัตรใช่ไหมคะ?"
พนักงานเคาน์เตอร์ถามจางเฟิงด้วยท่าทางตื่นเต้นเล็กน้อย
"ใช่ รูดบัตรครับ"
