(ขอบคุณผู้อ่านที่ให้ทิปเมื่อวานนี้ (จำนวนเงินทิปเมื่อวาน) วันที่ลมเริ่มพัด1 (100) ผู้อ่านหนังสือnvlTvqzLVje6657 (100) ลูกหมูของผี้ (1764) หนังสือ100115024342626 (100) เพราะว่าพรุ่งนี้จะมา (100) นอกจากนี้ เสี่ยวหลงก็ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านที่โหวตสนับสนุนแต่ไม่ได้ทิ้งชื่อไว้ ไม่สามารถเขียนชื่อออกมาได้ ได้แต่ขอบคุณในใจเท่านั้น~~)
คำเรียกที่ "คุ้นเคย" นี้ แทบจะทำให้เหาเหรินตกใจหล่นลงมาจากอัฒจันทร์
เขาหันกลับไปมอง เห็นเจาเยียนจื่อยืนยิ้มอยู่ด้านหลังเขา และข้างๆ เธอคือเสี่ยวหลิงที่เคยพบหน้ากันครั้งหนึ่งที่หน้าประตูโรงเรียนมัธยมจู่เจา
"เธอ...เธอมาทำไม?" เหาเหรินมองเธอด้วยความตกใจ
"หนีเรียนมาเที่ยวน่ะ" เจาเยียนจื่อพูดอย่างเป็นธรรมชาติ
เหาเหรินพูดไม่ออกชั่วขณะ คิดสักครู่แล้วว่ากล่าวเธอ "เธอหนีเรียนมาคนเดียวก็แล้วไป แต่นี่ยังชวนคนอื่นหนีเรียนอีก"
"วันนี้เรียนไม่มีอะไรสำคัญ ไม่เป็นไรหรอก" เจาเยียนจื่อยังคงทำท่าทางเหมือนเป็นเรื่องปกติ
เหาเหรินทำอะไรเธอไม่ได้ ชั่วขณะนั้นก็ไม่รู้ว่าจะรับมือกับเธออย่างไร
"คนนี้คือ..." เซียยูจี๋มองเหาเหรินด้วยสีหน้าสงสัย
