การแข่งขันวิ่งข้ามรั้ว 110 เมตรในที่สุดก็ได้แชมป์เป็นนักศึกษาปีสองจากคณะวิทยาศาสตร์ แม้ว่าความเร็วของเขาจะไม่สามารถเทียบกับหลิวเซียงได้ แต่กระบวนการทั้งหมดก็ถือว่าน่าตื่นเต้นมาก
ในขณะเดียวกัน ในสนามยังมีการแข่งขันกระโดดสูง กระโดดไกล ทุ่มน้ำหนัก และอื่นๆ อีกมากมาย จอแสดงผลขนาดใหญ่แสดงชื่อและข้อมูลคณะของนักศึกษาที่ได้รับรางวัลเป็นระยะ
เจาเยียนจื่อดูอยู่สักพัก กินขนมข้างๆ จนหมดแล้ว จู่ๆ ก็หันไปถามเหาเหริน "ลุง คุณจะลงแข่งเมื่อไหร่ล่ะ?"
"การแข่งขันของผมเป็นช่วงบ่าย" เหาเหรินตอบ
"แข่งอะไรเหรอ?" เจาเยียนจื่อถามต่อ
"วิ่ง 1500 เมตร" เหาเหรินตอบอย่างเรียบๆ
"แค่อย่างเดียวเหรอ?" เจาเยียนจื่อเบิกตากว้าง
"แค่อย่างเดียว" เหาเหรินพยักหน้า
เมื่อได้ยินคำตอบของเหาเหริน เจาเยียนจื่อทำปากยู่ "ไม่เห็นจะมีประโยชน์อะไรเลย"
เหาเหรินเกือบจะพูดออกมาว่า "แล้วสามีของเธอต้องเป็นนักกีฬาสิบประเภทด้วยหรือไง?"
"ฉันชนะอันดับหนึ่งในการวิ่งระยะไกลในงานกีฬาของมหาวิทยาลัยเราเสมอนะ" เจาเยียนจื่อพูด
"ดีเลย คราวหน้าไปดูเธอวิ่งบ้าง" เหาเหรินพูดอย่างไม่สนใจนัก
