ฉินเรินอยากจะขึ้นรถเร็วๆ
แต่ไม่คิดว่ามูหยิงจะวิ่งเข้ามาในวินาทีถัดไป
ฉินเรินขมวดคิ้ว
"พี่สาว ทำไมพี่ถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ? นี่เป็นเพื่อนของพี่เหรอ?" มูหยิงพูดกับฉินเริน แต่สายตากลับไม่อาจควบคุมได้มองไปที่รถ
แลมโบกินีมีพื้นต่ำ ประตูรถเป็นแบบปีกค้างคาว เธอมองไปแบบนี้ไม่เห็นหน้าคนที่นั่งอยู่บนที่นั่งคนขับ แต่เห็นมือที่มีข้อนิ้วชัดเจน สวยงามและประณีต
แม้จะมองไม่เห็นหน้า แต่จากมือคู่นี้ก็เห็นได้ว่าเจ้าของรถไม่แก่ และสามารถทำให้คนหลงใหลได้
สายตาของมูหยิงจ้องมองไปที่คนที่นั่งอยู่บนที่นั่งคนขับ
"ฉันมีธุระ" ฉินเรินไม่อยากจัดการกับเรื่องแบบนี้ เอียงหน้ามองมูหยิงแวบหนึ่ง "ฉันไปก่อนนะ"
"แต่พี่สาว..." มูหยิงไม่อยากให้ฉินเรินไปเร็วขนาดนี้ เธอจ้องมองรถสปอร์ตด้วยสายตาเป็นประกาย ดูกระตือรือร้นมาก เห็นได้ชัดว่าสนใจเฉิงจวินมาก
เฉิงจวินวางนิ้วบนพวงมาลัย ขายาวงอเล็กน้อย นั่งอย่างขี้เกียจบนที่นั่งคนขับแล้วพูดว่า "เพื่อนนักเรียนชิน ถึงเวลาไปแล้ว"
ฉินเรินพยักหน้าให้มูหยิง แล้วขึ้นรถไปเลย
กระจกรถมองไม่เห็นด้านใน มูหยิงจึงยืนอยู่ที่เดิม มองรถคันนั้นแล่นผ่านไปตรงหน้า เหลือไว้แค่ท้ายรถเท่านั้น
**
