"แม่ เป็นอะไรไปคะ?" หนิงชิงแปลกใจกับปฏิกิริยาของเฉินฉู่หลาน
เฉินฉู่หลานเงยหน้าขึ้น ลังเลก่อนจะเอ่ยปาก "ครูเหว่ย หลินคนนี้ ฟังดูคุ้นๆ ยังไงไม่รู้..."
ฉินเรินปอกแอปเปิ้ลเสร็จแล้ว หั่นเป็นชิ้นเล็กๆ หยิบชิ้นหนึ่งป้อนใส่ปากเฉินฉู่หลาน พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย "ย่า ทานแอปเปิ้ลค่ะ"
คำพูดที่ยังไม่ได้พูดจบของเฉินฉู่หลานก็ติดคอไปเลย
หนิงชิงวางแก้วชาลง ไม่ได้สนใจมากนัก "อย่างนั้นหรอคะ คงเป็นเพื่อนเล่นไพ่ของแม่มั้งคะ ชื่อเหว่ย หลินก็ไม่ได้แปลกอะไร"
"อาจจะใช่" เฉินฉู่หลานพูดอ้อมแอ้ม ตอนนี้ฟันของเธอก็ไม่ค่อยดีแล้ว เคี้ยวช้ามาก
ฉินเรินหั่นแอปเปิ้ลเสร็จ เอาจานมาใส่ แล้วหาไม้จิ้มฟันมาเสียบ
เฉินฉู่หลานมองฉินเรินเงียบๆ ตลอด ฉินเรินถอนหายใจเบาๆ ในใจ เธอก้มหน้าลง พูดเสียงอ่อนโยน "งั้นหนูกลับโรงเรียนก่อนนะคะ?"
เธอยังมีงานพาร์ทไทม์ที่ร้านชานมต้องไปทำ
"ไปเถอะ ตั้งใจเรียนนะ ย่ายังรอดูหนูสอบเข้ามหาวิทยาลัยอยู่"
ฉินเรินก้มหน้าลงเล็กน้อย ดูเหมือนจะยิ้ม แต่ก็พูดอย่างจริงจัง "ค่ะ หนูจะทำให้ได้แน่นอน"
เธอหมุนตัวเดินออกไป หนิงชิงนึกถึงเรื่องการประชุมผู้ปกครองเมื่อเช้านี้ขึ้นมาได้ ก็เดินตามออกไปด้วย
