NAG-AAYOS ako ng mga gamit upang maghanda nang umuwi nang may tumulak sa akin papunta sa
pader. Dinikdik niya ako sa pamamagitan ng pagtulak sa ulo ko at ang kabilang
kamay naman ay humawak sa kanang kamay ko. Inikot niya ito at inilagay sa
likurang bahagi ko.
"Ouch,
ouch ouch!" Pinapalo ko ang kamay niyang nasa ulo ko gamit ang natitira ko
pang kamay.
"Hi,
Schatten, miss me?"
I am
Schatten Aoi Zamora. My first name pronounced as Sheyten. It means shade or
shadow in German. Aoi in Japanese means color blue. So my name means Shadow of
blue. My mom loves color blue. My schoolmates call me Saz.
Buong
pwersa akong lumingon para maiba ang direksyon ng kamay niya tapos ay yumuko
para kumawala. Kinagat ko ang kamay niya kaya naalis niya ito.
Nag-pose ako na parang isang boxer habang hinihintay siyang makapostura. Hindi ako
makaalis sa pwesto ko dahil cornered niya ako. Pero pwede ko namang tanggalin
ang mga upuan kaya lang mabilis kumilos itong lalaking ito e. Mahuhuli niya pa
rin ako.
"Sige,
ano, suntukan!"
"Are you
a zombie?" tanong niya habang winawagwag ang kamay na kinagat ko.
"Pa-english
english ka pa."
He
hissed as he tried to punch me pero napalingon siya sa pintuan. Kanina pa
nag-alisan ang mga kaklase ko kaya kami na lang dalawa sa classroom.
Sa
sobrang curious ko rin ay napalingon ako.
There
stood a guy from section 1. Nakatingin siya kay Dewji tapos ay lumingon sa
akin. Dala niya pa rin ang libro na binabasa niya kanina.
"Tulong!
Tulungan mo ako! Sasapakin niya ako!" Bigla ko na lang sinabi sa lalaki. "Tulong,
please!"
"Uwian
na. Sa iba niyo na lang 'yan ituloy." Imbes na tulungan niya ako ay naglakad
siya palayo.
"Ha, anong ituloy? Teka, president, tulong!
Tulong! Binoto pa naman kita bilang Student governor tapos ganyan ka." Halos
naiiyak na ako habang sumisigaw.
Napalingon
ako kay Dewji nang pitikin niya ang tainga ko.
Matalim
ko siyang tiningnan.
"Ano
bang problem mong Dewy donut ka?"
Nginisian
niya ako na lalong nagpainit ng ulo ko. Kung mabait lang sana siyang tao, baka
nagustuhan ko siya dahil kamukha siya ng isang korean drama actor. Makinis ang
mala-porselana niyang kutis, singkit ang mga mata, manipis ang labi at may
piercing sa tenga.
"Nakalimutan
mo ang ginawa mo sa akin? You just ruined my relationship with Daisee."
I hissed.
"Kung sino man ang nanira sa atin, ikaw 'yon. Quits na tayo, 'di ba matagal mo
nang gusto na iwasan ako ni Daisee? Your wish is my command, sir."
"I
didn't cheat and you know that," he angrily said while pointing his finger on
me. "Mali ka ng inakala."
"Mali
ako ng inakala? Kaya pala hinalikan mo 'yong PINSAN mo. Neknek mo. May pinsan
bang naghahalikan. Yuck!"
"Don't
believe me, go! But that doesn't mean you have the right to badmouth me. I
don't care if you believe it or not."
Sa
simula pa lang, hindi ko na gusto si Dewji para kay Daisee. Imagine, nasa
lowest section si Dewji. Walang ibang ginawa kundi makipagbardagulan at
makipagsuntukan. Hindi talaga sila bagay ni Daisee. At saka, hindi ako
pumapayag na hindi ako kasama kapag nagdi-date sila. O kaya naman, sinusundan
ko sila sa abot ng makakaya ko. Ganoon ako ka-protective sa kaibigan ko.
Thirdwheel na kung third wheel.
"I am
just protecting my friend!"
"Protecting?
Kanino, sa akin na boyfriend niya? Kung wala kang love life at walang
nagkakagusto sa 'yo, 'wag mo kaming idamay."
Ouch naman.
Mas masakit pa ang sinabi niya kaysa sa pagpilipit niya ng braso ko. Tagos
hanggang buto ah.
"You're
not protecting her. Kinukulong mo siya. Kinukulong mo siya sa sitwasyon na
akala mo magpoprotekta sa kanya. What will do? We're in a relationship and
legal kami sa parents niya. Ikaw, anong karapatan mong magdesisyon sa kanya?"
"Palibhasa
hindi mo ako maiintindihan dahil wala kang kaibigan!" Pakiramdam ko, any minute
sasabog na ako sa inis. Gusto nang tumulo ng mga luha ko pero pinipigilan ko
ito. Hindi ko ipapakitang mahina ako. Never again. "Paano kung masira ang buhay
niya dahil sa 'yo? Ikaw na walang ginawa kundi sirain ang buhay mo."
"Sa 'yo
ba, matino? Kaya ka lang naman nandyan sa posisyon mo ay dahil kay Daisee.
Tinutulungan ka niya sa kahit anong bagay. Pero anong ginawa mo? Tinuturing mo
pala siyang kakumpetensya. Wow, no wonder, kaya mong ipagpalit ang friendship niyo just to win like you did last
year. You left her in the middle of the forest just to win the competition,
right?"
Hindi
ako nakaimik sa sinabi niya. Unti-unti kong na-realize na baka tama nga sila, baka nga hindi ko tinuring na kaibigan si
Daisee. Ngayon, nagda-doubt na rin ako sa sarili.
"Tapos
ka na? Parehas na tayong nawalan. Ano pa bang kailangan mo sa akin?"
Lumapit
siya dahilan para lalo akong ma-corner sa pader. Nakikipagsukatan ako ng tingin
sa kanya.
"Everyone
thinks we're in a relationship. That you, betrayed your friend. What if,
panindigan natin? Let's ruin each other. Taste your own medicine, Saz."
I
gritted my teeth as I watch him walked out of the room. Napadausdos ako pababa at
naupo sa sahig.
Hanep,
first day of school, stress na ako. Ano pa kaya ang mga pasabog niya.
Sinubukan
kong i-chat si Daisee. Na walang katotohanan ang sinabi ni Dewji. Na-seen niya
iyon pero ilang minuto lang, naka-blocked na ako sa kanya. Inumpog ko ang ulo
nang ilang beses.
Courage
is fire, and bullying is smoke.–Benjamin Disraeli
Posted.
Hinintay
ko na may mag-retweet ng tweet ko or mag-like man lang pero umabot na ang ilang
oras ay wala akong natanggap ni isa.
Kapag
may kinaiinisan ako, nagsi-search ako ng quotes about it and pino-post ko.
Syempre, hoping din ako na may makapansin.
Attention
seeker na ba ako noon? Hmmm, hindi ko alam basta ang alam ko nakakakuha ako ng
ginhawa sa pagpopost though medyo masakit kapag walang pumapansin.
Hindi
kasi ako sikat. Hindi ba ganoon naman? Kung minsan naghahanap tayo ng simpatya
sa social media.
Naghihintay
ako sa tita ko. Sabi niya, susunduin niya raw ako pero anong petsa na, wala pa
rin siya. Nandito ako sa gate at naghihintay.
Napabalik
ang tingin ko sa school gate namin. Naroon pa rin pala sa gilid ang malaking
tarpaulin ng mga student government na nanalo at ngayon ang umpisa ng termino.
Nakita
ko na naman ang lalaki sa section 1. Lumapit ako at pinagsusuntok ang mukha
niya, hindi pa ako nakuntento at sinipa ko. Nag-double spin pa ako.
Natimbuwal
ako nang makita ang totoong McKenvi Concepcion. Mabuti na lang at naiapak ko
nang mariin ang mga paa ko sa lupa.
Kumurap-kurap
lang siya bago ibinaling ang tingin sa tarpaulin niya na medyo nalukot dahil sa
suntok ko.
Nakailang
lunok ako ng laway habang hinahawi ang buhok ko papunta sa likod ng tainga.
Naalala
ko tuloy ang araw na kailangan nila magbigay ng plataporma. Nang siya na ang
magsasalita, napatawa niya ang buong campus.
"I don't
want to be the president. Please don't vote for me."
Dahil
tipikal kaming estudyante, binoto namin siya. Siya lang naman ang anak ng
may-ari ng pinakasikat na mall sa Pilipinas. Naisip ko na baka kapag binoto ko
siya, maraming matatakot sa kanya at sumunod sa rules niya.
Pero
nagkamali yata ako. Wala siyang kwenta.
Naramdaman
ko na lang na lumagpas siya sa akin. Nagtuluy-tuloy siya sa kotseng nakaparada
sa gilid ng kalsada.
Sinundan
ko siya ng tingin habang sumasara ang bubong ng convertible niyang kotse kasama
ang isang driver. Nagkatinginan na naman kami pero siya na ang nagbawi ng
tingin kasabay ng pag-alis ng kotse.
'Ang
weird naman niya.'
SUNUD-SUNOD
na tunog ng notifications ang narinig ko mula sa phone. Pumupungas na kinuha ko
ang phone ang tiningnan ito. Kahit nanlalabo pa ang mata, nakita ko na napakaraming
notifications sa social media ko.
Karaniwan
ng nagko-comment ay sa old photos ko. Iisa lang ang pahiwatig ng comments and messages
nila.
Hate.
Hate towards
me.
Hate? Bakit
anong ginawa ko?
Bumalikwas
ako ng bangon at mariing binasa ang mga ito. Hindi ko na kailangan pang isa-isahin
dahil ang puno't dulo lang ay ang chika na kami na ni Dewjian at ako ang dahilan
kung bakit sila nag-break.
Halos sumabog
na ang messages ko dahil sa mga chat ng schoolmates ko. May isang anonymous na nag-post
tungkol sa aming tatlo.
I saw some
of my teacher's comment about the issue and in a blink of an eye, the post got deleted.
But that can't change anything.
Natulala
na lang ako na naibaba ang phone ko.
Paano papasok
nito? Kasisimula lang ng school year, na-issue na agad ako. Ginulu-gulo ko ang buhok
sa sobrang inis. How I wish lang na sana hindi na ito makarating kina mama at tita.
Kung hindi, patay talaga ako.
Natuon ang
tingin ko sa phone nang may tumawag. Agad kong sinagot nang makita ang pamilyar
na pangalan.
"Hoy, ano
wala kang gagawin?" bungad ko sa kanya.
"Goood mooorniingg!"
panunudyo niya habang tumatawa.
"Buwisit!
Makita lang kita sa school, patay ka sa akin."
"Hihintayin
kita."
"Game on,
you jerk!"
Nagmamadaling
nag-ayos ako para pumasok. Anong akala nila sa akin, bibigay na lang bigla? Napakatagal
kong itinaas ang sarili kong confidence. Hindi ang katulad ng ganitong pangyayari
ang sisira sa lahat. Lalaban ako. Hindi ako magpapatalo lalo na kay Dewjian. Neknek
niya.
Nagmartsa
ako pababa at walang sabi-sabing kumain nang mabilis. Alam kong nagtataka ang tita
ko sa kinikilos ko pero wala akong panahon magpaliwanag.
"May world
war 3 ba? Mukhang naghahanda ka sa gyera," wika niya at inabot ang platong may itlog.
Nilunok ko
ang kinakain. "Tita, sorry. Kung may magawa man ako, bahala ka na sa akin."
"Papatay
ka ba ng tao? Siguraduhin mong wala kang iiwan na ebidensya, ha?"
Natigilan
ako sa pagnguya. Pambihira talaga ang mindset niya. Ang lawak ng imagination.
"Lahat po
ba ng author katulad niyo po mag-isip? Super advance."
Hindi ko
ipinapaalam sa iba pero frustrated writer ang tita ko. Hindi nga lang pumapasa ang
manuscript niya. Puro kasi patayan ang nasa isip niyan.
"Susubukan
ko pa lang magsulat ng teen fiction. Ipapasa ko sa sikat na publishing. Kuwentuhan
mo ako ng mga ganap ninyo sa school ha. Baka magamit ko."
Muntik na
akong mabulunan sa sinabi niya. "Tita, 'di ba malawak naman ang imagination niyo.
Kaya mo na 'yan. Saka nag-high school ka rin."
"Boring high
school ko e. Puro ako pag-aaral. Kung marunong lang akong lumandi non naku baka
may tito ka na ngayon."
Tumayo na
ako nang makit sa wall clock na mali-late na ako. "Alis na ako, Tita. Magko-commute
po ako ngayon."
"Ihahatid
kita!"
"H'wag na
po. Bukas na lang."
Matulin akong
tumakbo para hindi niya mahabol. Patay talaga ako kapag nalaman niya mga nangyayari
sa school.
PAGKAPASOK
ko sa building ng grade 10 ay bigla akong natalisod. Tumama ang siko ko sahig. Mahinang
napasabi ako ng 'ahh' habang hawak ang siko ko.
Nagtawanan
ang mga schoolmate ko. Akala ko sa wattpad lang ito nangyayari. Hindi ko akalaing
pati sa akin mangyayari.
Agad akong
tumayo at pinagpagan ang sarili. Nang-iinsulto ang mga tingin nila sa akin.
"Hey, Saz.
I'm Jake," pakilala ng lalaki sa harapan ko. Hindi ko nagustuhan ang pagngisi niya
at pagtaas ng isang kilay. Nakakaasiwa.
"Tinanong
ko ba," mataray kong sabi. Nilagpasan ko
siya pero pinaligiran ako ng mga lalaki.
"Pakipot
pa 'to, malandi naman," sabi ng isa sa lalaking nakapaligid sa akin.
"Tara, Saz.
Movie date tayo. Libre ko pero syempre alam mo na ang kapalit."
Nagpanting
ang tenga ko at walang anu-ano'y hinampas siya ng hawak kong folder.
Hindi ako
papayag na babastusin lang ako ng mga lalaking walang kwenta. Hindi ko mapapalagpas.
Hinablot
ko siya sa kwelyo na ikinagulat niya. "'Wag mo akong gayahin sa mga tangang pumapatol
sa kupal na katulad mo. 'Wag mo akong binabastos, baka gusto mong basagin ko 'yang
muk—" Hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang may humila sa buhok ko.
May kung
ano sa utak ko na nagsasabing hindi nila pwedeng gawin sa akin iyon. Bumibilis ang
pintig ng puso ko at gusto kong magwala.
"Malandi
kang babae ka! Akala mo maganda ka? Mukha namang laspag ka na."
Binitiwan
ko ang lalaking hawak ko kanina. Umikot ako paharap sa lalaking sumabunot sa akin
at tatlong beses siyang sinuntok sa tiyan.
Hindi ko
namalayan na nabugbog ko na pala silang lima. Para akong nasa cloud 9 matapos gawin
iyon. Parang may saya akong naramdaman. Ibang pakiramdam.
Bumangon
ang isa kaya lumapit ako at sasalubungin sana siya ng suntok pero may pumigil sa
kamay ko. Nang makita ko ay tila nawala ang pakiramdam kong nasa alapaap ako. Tsaka
ko namalayan na maraming tao na palang nakapaligid sa akin. Maging sina Daisee at
Dewji ay nakita ko.
"Stop it,"
mahina ngunit may awtoridad na wika ni McKenvi. "You're bleeding."
Saka ko lang
napansin na nagdudugo na ang kamao ko. Napatingin ako sa paghawak niya sa kamay
ko. Malakas ko iyong binawi at masamang tiningnan siya.
"Nandito
ang student council. Magsumbong na kayo," hamon ko sa kanila.
Tumingin
ako sa mga nakapaligid. "Makinig kayong lahat. Wala akong pakialam sa iisipin ninyo
at kung maniniwala kayo. Hindi ko inagaw si Dewjian kay Daisee. Yuck lang. Subukan
ninyong bullyhin ako. Hindi ako aatras. Wala akong pakialam kung mayaman kayo, may
kaya o may kabangan lang. Papatulan ko ang kulit niyo."
"Hindi kami
naniniwala na wala kang gusto kay Dewjian. Balita ko nga e, sinusundan mo sila kapag
nagdi-date," wika ni Angela na kaklase ko.
"Oo nga.
Tsaka pambansang third wheel ka. Inggit na inggit ka sa best friend mo," sabi ni
Iya.
Naikuyom
ko ang aking kamao. "Wala akong gusto sa kanya."
"Edi kung
hindi siya, sino pala ang gusto mo? Bakit bumubuntot ka sa kanila. Tuloy, nasira
ang relationship nila," wika pa ni Jana.
Hanep puro
mga kaklase ko ito ah. Itong tatlong itlog na ito talaga basta sa maritesan ang
bibilis.
"May iba
akong gusto," sabi ko na lang.
"Sino, ituro
mo nga."
"Oo nga,
ituro mo."
"Ituro, ituro!"
Napalingon
ako sa kanya. Bahala na. Ito na rin ang way ko para malaman niyang crush ko siya.
Live your life to the fullest. Hindi ba?
Kailan pa
siya nandito. Sandali, nakita niya kaya ang ginawa ko? Hala, nakakahiya.
"Siya." Nakapikit
ako na tumuro sa kung saan siya nakapwesto.
Imbes na
umulan ng pambubuyo ay natigilan ang lahat.
Marahil hindi
nila akalain na magiging crush ko siya. Sino ba ang hindi kikiligin kay…
…
Naibaba ko
ang kamay nang makita ko ang naituro ko.
Anong ginagawa
niya riyan?