Chereads / Day Zero: Fairview Outbreak / Chapter 52 - Kabanata 52: Ang Simbahan ng Kasamaan

Chapter 52 - Kabanata 52: Ang Simbahan ng Kasamaan

Kabanata 52: Ang Simbahan ng Kasamaan

Kinabukasan, habang nagkakape si Mon at Joel, napansin nila ang mga ruta sa mapa na nakapaligid sa kanilang Hilltop compound. May tatlong pangunahing daan sa lugar: ang kanlurang daan sa San Lorenzo, ang silangang daan malapit sa hydro power plant, at ang hilagang daan na hindi pa nila nalilibot.

"Joel," sabi ni Mon, itinuturo ang hilagang daan sa mapa, "hindi pa natin napupuntahan 'tong lugar na 'to. Siguro dapat tingnan natin, at kung maayos ang lugar, isara na rin natin ang daan para hindi ito mapasok ng kung sino-sino."

"Sang-ayon ako," sagot ni Joel. "Mas maganda kung tayo mismo ang magsusuri bago tayo gumawa ng aksyon."

---

Ang Pagsusuri sa Hilagang Daan

Habang naglalakad patungo sa hilagang bahagi, napansin nilang may iilang bahay pa na nakatayo sa gilid ng kalsada. Tinawag ni Mon sa radyo sina Jake at Andrei.

"Jake, Andrei, puntahan niyo 'yung mga bahay dito. I-check niyo kung may gamit na mapapakinabangan o kung may panganib," utos ni Mon.

Habang sina Jake at Andrei ay nagsusuri sa mga bahay, nagpatuloy sina Mon at Joel sa daan hanggang marating ang dulong bahagi nito. Sa tapat ng kalsada, tumambad sa kanila ang isang lumang simbahan. Sa likod nito ay isang natural na checkpoint na tila perpektong lugar para isara ang daan.

"Mon, dito natin pwedeng gawing barikada," sabi ni Joel habang tinitingnan ang paligid. "Pero bago 'yan, silipin muna natin ang loob ng simbahan. Baka may tao o zombie dito."

Tumango si Mon at tumuloy sila sa simbahan.

---

Ang Masamang Tuklas sa Simbahan

Sa kanilang pagpasok, laking gulat nila nang makita ang isang grupo ng mga taong tila payapang nagsisimba. May pari sa altar, at isang madre ang nag-aasikaso sa mga tao. Napahinto sina Mon at Joel sa pintuan at nag-sign of the cross bilang respeto.

"Pasensya na sa distorbo," sabi ni Mon habang naglalakad papasok.

"Walang anuman, hijo," sagot ng pari. "Uminom muna kayo ng kape bago kayo umalis."

Inabutan sila ng madre ng kape. Nagpasalamat sina Mon at Joel at naupo sa isang bangko sa likod habang umiinom. Sa unang tingin, tila ligtas at payapa ang lugar.

Pero ilang saglit pa, biglang nahilo sina Mon at Joel. Naramdaman nila ang bigat ng kanilang mga mata bago tuluyang nawalan ng malay.

---

Ang Madilim na Katotohanan

Pagdilat ni Joel, naramdaman niyang nakagapos ang kanyang mga kamay at nakatakip ang kanyang bibig. Wala na rin siyang pang-itaas na damit. Paglingon niya, nakita niyang nasa parehong kalagayan si Mon.

Sa kabilang bahagi ng silid, narinig ni Joel ang boses ng pari. "Sister, magaling ang ginawa mo. Salamat sa pampatulog. Sa wakas, may karne na tayo."

Nanlaki ang mga mata ni Joel nang marinig ang mga salitang iyon. Mga kanibal pala ang mga tao sa simbahan!

Naririnig niya ang paghahasa ng itak ng isang lalaki sa kanilang tabi. Unti-unting lumapit ang lalaki kay Joel, hawak ang malaking itak. Noong tatagain na si Joel, biglang pumutok ang baril sa likod ng lalaki.

---

Ang Pagligtas

"Putok!" Bumagsak ang matador sa sahig matapos tamaan sa ulo ng bala. Pumasok si Jake, hawak ang kanyang baril. Kasunod niya si Andrei na agad namang tinanggal ang mga tali nina Mon at Joel.

"Jake, Andrei, salamat!" sabi ni Mon habang agad na bumangon.

"Walang anuman, Mon. Tara na, umalis na tayo dito!" sagot ni Jake.

Paglabas nila ng simbahan, bumungad ang maraming tao na may dalang mga kutsilyo at iba pang armas. Ang kanilang mga mukha ay puno ng galit at hayok.

"Mga traidor!" sigaw ng isang lalaki. "Hindi kayo makakatakas!"

---

Ang Paglikas

Pinaulanan ng bala nina Jake at Andrei ang mga nakaharang na tao. Pero dahil mas marami ang mga ito, napilitan silang tumakbo palayo habang tinatabunan ng putok ng baril ang kanilang pagtakas.

"Tara na! Dito tayo dumaan!" sigaw ni Mon, pinangunahan ang grupo sa makipot na daan pabalik sa kanilang kampo.

Habang tumatakbo, patuloy na nagpapaputok sina Jake at Andrei upang pigilan ang paghabol ng mga kanibal. Nang sa wakas ay makalayo sila, tumigil ang mga humahabol at nagbalik sa simbahan.

Pagbalik sa Hilltop, agad nilang ikinuwento ang nangyari sa grupo. Napagkasunduan nilang tuluyan nang isara ang hilagang daan at maglagay ng mas matibay na depensa sa paligid ng compound.

---

Bagong Aral at Babala

Sa gabing iyon, nagtipon ang buong grupo sa Hilltop. Nagbigay ng babala si Mon.

"Huwag nating ituring na ligtas ang kahit anong lugar, kahit gaano pa ito kaayos sa unang tingin. Ang karahasang nakita natin sa mga kanibal na iyon ay patunay na hindi lang mga zombie ang kalaban natin ngayon—kundi pati ang mga tao na nawalan ng pagkatao."

Tumango si Joel. "Tama si Mon. Kailangang mas pag-igtingin pa natin ang depensa ng ating kampo. At higit sa lahat, maging mapanuri tayo sa mga makakasalamuha natin."

Sa kabila ng kanilang takot, nagpatuloy ang grupo sa pagtutulungan upang masigurong ligtas ang kanilang pamayanan laban sa anumang banta, tao man o zombie.