Isang Biyernes sa Nobyembre ang nangyari bawat taon, ay halos isang ritwal. At ito ang kanyang ikawalumpu't dalawang kaarawan. Nang maihatid na ang bulaklak, gaya ng nakagawian, hinubad niya ang pambalot na papel at saka kinuha ang telepono para tawagan si Detective Superintendent Morell na nang magretiro ay lumipat na sa Lake Siljan sa Dalarna. Hindi lang sila magkasing edad, sila ay isinilang sa parehong araw—na isang bagay na kabalintunaan sa ilalim ng mga pangyayari. Ang matandang pulis ay nakaupo kasama ang kanyang kape, naghihintay, inaasahan ang tawag.
"Dumating na."
"Ano ito ngayong taon?"
"Hindi ko alam kung anong klase 'yan. Kailangan kong kumuha ng magsasabi sa akin kung ano 'yon. Kulay puti."
"Walang sulat, kumbaga."
"Yung bulaklak lang. Yung frame is the same kind as last year. One of those do-it-yourself ones."
"Postmark?" "Stockholm." "Sulat-kamay?"
"Same as always, all in capitals. Patayo, maayos ang pagkakasulat."
Dahil doon, naubos ang paksa, at halos isang minuto ay hindi na napalitan ng isa pang salita. Sumandal sa kanya ang retiradong pulis
upuan sa kusina at gumuhit sa kanyang tubo. Alam niyang hindi na siya inaasahang maglalabas ng isang malungkot na komento o anumang matalas na tanong na magbibigay ng bagong liwanag sa kaso. Ang mga araw na iyon ay matagal nang lumipas, at ang palitan ng dalawang lalaki ay tila isang ritwal na nakakabit sa isang misteryo na walang sinuman sa buong mundo ang may hindi gaanong interes na malutas.
Ang Latin na pangalan ay Leptospermum (Myrtaceae) rubinette. Isa itong halaman na halos apat na pulgada ang taas na may maliit, mala-heather na mga dahon at isang puting bulaklak na may limang talulot na halos isang pulgada ang lapad.
Ang halaman ay katutubong sa Australian bush at uplands, kung saan ito ay matatagpuan sa mga tussocks ng damo. Doon ay tinawag itong Desert Snow. Ang isang tao sa botanical gardens i ppsala ay makumpirma sa ibang pagkakataon na ito ay isang halaman na bihirang nilinang sa Sweden. Isinulat ng botanist sa kanyang ulat na ito ay nauugnay sa puno ng tsaa at kung minsan ay nalilito ito sa mas karaniwang pinsan nitong si Leptospermum scoparium, na lumago nang sagana sa New Zealand. Ang ipinagkaiba nila, itinuro niya, ay ang rubinette ay mayroong maliit na bilang ng mga mikroskopikong pink na tuldok sa dulo ng mga talulot, na nagbibigay sa bulaklak ng malabong kulay-rosas na kulay.
Si Rubinette ay isang hindi mapagpanggap na bulaklak. Wala itong kilalang nakapagpapagaling na katangian, at hindi ito makapag-udyok ng mga karanasan sa guni-guni. Ito ay hindi nakakain, o nagkaroon ng paggamit sa paggawa ng mga tina ng halaman. Sa kabilang banda, itinuturing ng mga aboriginal na tao ng Australia bilang sagrado ang rehiyon at ang mga flora sa paligid ng Ayers Rock.
Sinabi ng botanist na siya mismo ay hindi pa nakakita ng isa, ngunit pagkatapos kumonsulta sa kanyang mga kasamahan ay dapat niyang iulat na ang mga pagtatangka ay ginawa upang ipakilala ang halaman sa isang nursery sa Göteborg, at maaaring ito, siyempre, ay nilinang ng mga amateur botanist. Mahirap lumaki sa Sweden dahil umuunlad ito sa tuyong klima at kailangang manatili sa loob ng kalahating taon. Hindi ito mabubuhay sa calcareous na lupa at kailangan itong didiligan mula sa ibaba. Kailangan nito ng layaw.
Ang katotohanan ng pagiging napakabihirang ng isang bulaklak ay dapat na naging mas madali upang masubaybayan ang pinagmulan ng partikular na ispesimen na ito, ngunit sa pagsasagawa ito ay isang imposibleng gawain. Walang rehistro upang hanapin ito, walang mga lisensya upang galugarin. Kahit saan mula sa isang dakot hanggang ilang daang taong mahilig ay maaaring magkaroon ng access sa mga buto o halaman. At ang mga iyon ay maaaring nagpalit ng mga kamay sa pagitan ng mga kaibigan o nabili sa pamamagitan ng mail order mula saanman sa Europa, kahit saan sa Antipodes.
Ngunit ito ay isa lamang sa serye ng mga mahiwagang bulaklak na bawat taon ay dumarating sa pamamagitan ng koreo sa unang araw ng Nobyembre. Palaging maganda ang mga ito at kadalasan ay bihirang mga bulaklak, laging pinipindot, naka-mount sa water-color na papel sa isang simpleng frame na may sukat na anim na pulgada at labing-isang pulgada.
Ang kakaibang kuwento ng mga bulaklak ay hindi pa naiulat sa press; kakaunti lang ang nakakaalam nito. Tatlumpung taon na ang nakalilipas ang regular na pagdating ng bulaklak ay pinag-aralan nang husto-sa National Forensic Laboratory, kasama ng mga eksperto sa fingerprint, graphologist, criminal investigator, at isa o dalawang kamag-anak at kaibigan ng tatanggap. Ngayon ang mga artista sa drama ay tatlo na lang: ang matandang birthday boy, ang retiradong police detective, at ang taong nag-post ng bulaklak. Ang unang dalawa man lang ay umabot na sa ganoong edad na ang grupo ng mga interesadong partido ay malapit nang mabawasan.
Ang pulis ay isang matigas na beterano. Hinding-hindi niya makakalimutan ang kanyang unang kaso, kung saan kinailangan niyang kustodiya ang isang marahas at kakila-kilabot na lasing na manggagawa sa isang electrical substation bago siya magdulot ng pinsala sa iba. Sa panahon ng kanyang karera, nagdala siya ng mga mangangaso, mambubugbog ng asawa, manloloko, magnanakaw ng kotse, at lasing na tsuper. Nakipag-usap siya sa mga magnanakaw, nagbebenta ng droga, manggagahasa, at isang baliw na bomber. Nasangkot siya sa siyam na kaso ng pagpatay o pagpatay ng tao. Sa lima sa mga ito, ang mamamatay-tao ay tumawag mismo sa pulisya at, puno ng pagsisisi, ay umamin sa pagpatay sa kanyang asawa o kapatid na lalaki o ibang kamag-anak. Dalawang iba pa ang nalutas sa loob ng ilang araw. Ang isa pa ay nangangailangan ng tulong ng National Criminal Police at tumagal ng dalawang taon.
Ang ikasiyam na kaso ay nalutas sa kasiyahan ng pulisya, ibig sabihin ay alam nila kung sino ang mamamatay-tao, ngunit dahil ang ebidensya ay napaka-insubstantial nagpasya ang pampublikong tagausig na huwag ituloy ang kaso. Sa pagkadismaya ng tagapangasiwa ng tiktik, ang batas ng mga limitasyon ay tuluyang nagtapos sa usapin. Ngunit sa kabuuan ay maaari niyang balikan ang isang kahanga-hangang karera.
Siya ay kahit ano ngunit nasiyahan.
Para sa tiktik, ang "Kaso ng Pinindot na mga Bulaklak" ay nangungulit sa kanya sa loob ng maraming taon-ang kanyang huling, hindi nalutas, at nakakabigo na kaso. Dobleng kalokohan ang sitwasyon dahil pagkatapos na gumugol ng literal na libu-libong oras sa pagmumuni-muni, sa duty at off, hindi niya masasabi nang walang pag-aalinlangan na may nagawa ngang krimen.
Alam ng dalawang lalaki na kung sino ang naglagay ng mga bulaklak ay magsusuot ng guwantes, na walang mga fingerprint sa frame o salamin. Maaaring mabili ang frame sa mga tindahan ng camera o mga tindahan ng stationery sa buong mundo. Nagkaroon, medyo simple, walang lead na sumunod. Kadalasan ang parsela ay nai-post sa Stockholm, ngunit tatlong beses mula sa London, dalawang beses mula sa Paris, dalawang beses mula sa Copenhagen, isang beses mula sa Madrid, isang beses mula sa Bonn, at isang beses mula sa Pensacola, Florida. Kinailangan itong hanapin ng detective superintendent sa isang atlas.
Matapos ibaba ang telepono ay umupo ang walumpu't dalawang taong gulang na batang may kaarawan ng mahabang panahon habang nakatingin sa maganda ngunit walang kahulugan na bulaklak na hindi pa niya alam ang pangalan. Pagkatapos ay tumingin siya sa dingding sa itaas ng kanyang mesa. May nakasabit na apatnapu't tatlong bulaklak sa kanilang mga frame. Apat na hanay ng sampu, at isa sa ibaba na may apat. Sa itaas na hilera ang isa ay nawawala sa ika-siyam na puwang. Ang Desert Snow ay magiging numero apatnapu't apat.
Nang walang babala ay nagsimula siyang umiyak. Nagulat siya sa biglaang pagsabog ng damdaming ito pagkatapos ng halos apatnapung taon.