LUCIEN'S POV.
Hiyang-hiya pa rin ako ngayon. Hindi sa nakita nila akong halos wala ng suot . . . kundi sa itsura ko nong mga oras na iyon. And now. . . I'm busy huntinging that boy. Kanina ko pa yun hinahanap. I glance at my wrist watch, I saw that it's exactly 6 hours that I haven't seen him.
I am worried right now for his own sake lalo pa't may nagmamanman sa kanya. I cant bear to be far away from him right now. I can't bear to lose him. All I want is that his here, right beside me ALL THE TIME so that I can protect him no matter what.
"Dragon. . . will you calm down? At magtigil ka nga lang sa isang pwesto? Kami'y nahihilo sa ginagawa mo eh." Sawa'y sa akin ni Sky habang hinihilot niya ang sintido niya.
Oo nga pala . . .nandito silang lahat kasama ko, pati na ang gang ni Sky. Tumigil ako at tinignan ko sila. Lahat sila ay hinihilot ang mga sintido nila as if I am giving them a headache.
I snort.
Pati ako di ko namalayang pabalik-balik na pala ako sa paglalakad.
"Sky. . . san ba kasi pumunta si Rain? Kayo ang huli niyang nakasama." sabi ko sa kanila.
"Kanina may tumawag sa kanya. " sabat bigla ni Arvin.
"Tapos yong reaksyon niya habang kausap yung tumawag parang gulat na gulat siya at para bang nababahala siya na kong ano. " ani naman ni John.
"Then nong ibinaba na niya ang tawag, nagmadali siyang naghanda para umalis." Dennis.
"As if it was emergency." Maximus.
"Nong tinanong ko siya hindi man lang siya sumagot." pagtatapos ni Sky.
Hinilot ko ang sintido ko. Ako na man ngayon ang nahilo sa kanila.
*blaagg*
Lahat kami tumingin sa nagbukas ng pinto. Isa sa mga underling ko. Binigyan ko siya ng malamig na tingin. My infamous Frozen Stare.
"How dare you to slam the door?" malamig ko na sabi sa kanya.
The man paled. Then he spoke, nervously.
"D-dragon. . . .si R-rain nasa f-field siya may k-kasamang mga l-lalaki." utal-utal na sabi niya.
Ang malamig na tingin na ibinibigay ko sa kanya ay nag-level up pa. Naging FROZEN STARE OVERLOAD.
((((((
AUTHOR's NOTE!!!
Gomen, gomen. I mean sorry, wala akong maisip na tawag eh. *laughs* Kabaduyan ko!! Pagpasensyahan niyo na ✌✌✌
))))))))
Naramdaman kong pati ang mga kasama ko ay nabato na sa kinaroroonan nila dahil sa lamig ng tingin ko. Nasa field si Rain? At ano daw? May kasamang LALAKI? MGA in this case. Shit!!!! My green monster wanted to came out now and I can't fight it anymore. And that GREEN MONSTER is called JEALOUSY.
Tumakbo ako palabas sa pinto para pumunta sa field. Habang tumatakbo ako natanaw ko nga ang Rain KO na pinapaligiran ng mga lalaki. At hindi basta lalaki lang. Mga GWAPONG lalaki. I've never been insecure to my own appearance before. Na kahit makakita siya ng mga gwapo na IBANG lalaki ay wala akong PAKIALAM.
But now. . . seeing Rain talk happily with the boys around him and he stared straight to them, natatakot akong IPAGPALIT niya ako sa isa sa mga lalaking iyon. Natatakot akong MAS gusto niya ang mga iyon kesa sa AKIN. Because you know, their aesthetic is different from mine, even the aura. Malay ko ba na mas gusto ni Rain ang mga tipong iyan.
Nakita kong nagtago siya sa likod ng mga lalaking iyon. Unti-unti akong lumapit sa kanila. I know, pulang-pula na ang mukha ko ngayon. Ganito na man palagi eh. Ang alam ng lahat pumupula lang ang mukha ko kong galit ako pero mali sila. Pumupula ang mukha ko kahit anong masidhing emosyon ang nararamdaman ko. Katulad ngayon. SELOS!! Masidhing emosyon yun di ba?
"RAIN!!! NAKITA NA KITA. LABAS NA DYAN. "Unti-unting lumabas si Rain sa mga likod nila.
From here, I can see him shivering. My face soften with that sight. I don't like seeing him like this. Lumapit ako sa kanya. I held his hands gently then I put it into my lips and kissed his hand softly. Then I hug him. Ipinatong ko ang ulo ko sa leeg niya. Wala na akong pakialam sa nakapaligid sa amin. Naramdaman kong napatigil siya. Ayaw ko ng maranasan ang sakit na naranasan ko noon. I don't want to feel my heart torn into pieces again.
"Rain, don't leave me. Stay by my side forever. " I whispered.
RAIN'S POV.
My heart pound faster inhumanly. I reached into his hair at banayad ko iyong hinaplos. Nag-relax na ang katawan ko mula kanina.
"What made you say that Rushell." I asked softly.
Hindi siya sumagot. Bahagya ko siyang inilayo sa akin.
"Didn't you hear what I say? "Ako.
Again.
He didn't answer me.
Nakayuko lang siya and his bangs covered his face slightly not allowing me to see his expression. I put my fore finger and middle finger to his chin and I gently move it up to face me.
"Tell me." I asked softly.
Nag-aalala ako. Ano ang rason na nagbigay sa kanya para sabihin niya sa akin ang mga bagay na iyon?
"LUCIEN RUSHELL!! You answer my question in a count of three. ONE. . .TWO.. ..T-----" matigas na sabi ko. Kasi na man. Nawawalan na ako ng pasensya. I wanted to know.
"B-because I. . . . I am j-jealous. . . a-and insecure. " he said with a low voice enough for me to hear only. I soften because of what I heard.
"And. . . . . I'm scared that you might replace me to someone else as your boyfriend and you just abandon me with a broken heart. I don't like to feel that feeling again. " he said with a broken voice.
He hug me again. But this time. Mahigpit na yakap ang ibinigay niya sa akin. I hug him too with the same intensity.
"I will never leave you my love. Even I have to kill just to be with you forever. "I said to him.
THAT'S A PROMISE!!
Walang karapatan ang sino man na gawin ito sa MAHAL kong si Lucien. Hindi ko siya matagal na minahal ng LUBOS para lang saktan ko siya ng ganito. TAPOS MALALAMAN KO LANG NA MAY NANAKIT NA SA KANYA?? And whoever THAT person who make my Lucien like this, I WILL MAKE HER OR HIM LIFE A LIVING HELL AT WALANG MAKAKAPIGIL SA AKIN PARA GAWIN IYON.