I walked into school feeling irritated today. I didn't know why, I was just in a bad mood. My arms were crossed, and I had a scowl on my face as I walked. I didn't care if people were staring at me. All I wanted was to get to my classroom without anyone bothering me.
As I marched down the hall, my footsteps echoed loudly against the tile floor. Students parted like the Red Sea, giving me a wide berth as I passed by. Whispers followed in my wake, but I ignored them, keeping my gaze fixed straight ahead.
Suddenly, someone stepped into my path, forcing me to stop. It was one of the underclassmen, nervously clutching a stack of books.
"Excuse me," she mumbled, trying to squeeze past.
I shot her a glare that could melt ice.
"Move," I snapped, my voice low and menacing.
The poor girl's eyes widened in fear, and she quickly scurried away, nearly tripping over her own feet.
With an exasperated sigh, nagpatuloy ako sa paglalakad papunta sa classroom. Finally, I reached the door and pushed it open, stepping inside without bothering to greet anyone. I made my way to my seat at the back of the room, dropped my bag on the floor, and slumped into my chair, still fuming.
I tried to distract myself by taking out my books, but my mind kept wandering back to my sour mood. Why was I so angry? It was just one of those days, I guessed, where everything seemed to annoy me for no reason. All I wanted was some peace and quiet to get through the day.
Our professor arrived and announced that we have a quiz. I just took out a piece of paper and waited for the quiz to be handed to me. I'm not in the mood today. I don't care if I fail this one.
"Hey, sister."
Nagpatuloy lang ako sa paglalakad at hindi pinansin ang tao sa likod.
"It's been a while, right?"
Huminga ako nang malalim.
"Yeah"
Nasa tabi ko na si Sheldon at sinasabayan akong maglakad. Habang naglalakad ay napapansin kong panay ang tingin ni Sheldon sa mga magagandang babae at tinititigan ito pagkatapos ay iiwas ng tingin sa mga babaeng hindi gaanong kagandahan.
"Do I look pretty?" I suddenly asked kaya napatingin siya sa akin at walang gana akong tinitigan.
"I haven't eaten yet," aniya at umiiling-iling pa.
Mas lalong sumama ang timpla ko sa sagot niya.
"Sinasabi mo bang hindi ako maganda?"
"What's wrong with you?" Kunot noo niyang tanong.
"Whatever" tinarayan ko siya at binilisan ang paglalakad.
"Sister, kahit naman anong hitsura mo, maganda ka pa rin," sabi niya sa gilid ko at bigla akong inakbayan.
"Yeah, right? I'm annoying if I act pretty." Sabi ko habang tumango-tango pa.
I heard him chuckled. Sinamaan ko naman siya ng tingin at inalis ang pagkakaakbay niya sa akin.
"We're not close, a'right?"
Sinundan niya ako hanggang sa makarating kami ng cafeteria. Humiwalay lang siya nang makita yung babaeng target niya nitong mga nakaraang araw. He's too busy with her that he forgot about me. I'm glad that he forgot anyway. Mabuti na 'yon dahil wala akong panahon sa kaniya.
Wala si Rinoa ngayon dahil kakanta siya, si Ariena naman ay may laban na naman kaya ako lang ang mag-isang kumain sa lamesa namin. After eating, naglakad-lakad muna ako sa buong school, nag-iisip kung anong pwedeng gawin. I'm bored and not in the mood at the same time. Hindi ko alam kung anong gusto kong gawin ngayon. Pakiramdam ko pagod ako.
Napadaan ako sa gubat ng school. Hindi ko alam kung gubat ba ito pero gubat ang tinawag nila rito since sobrang dami ng puno at ang lawak. Pumasok ako roon at may nakita akong kubo sa gitna. It's my first time here kaya ngayon ko lang natuklasan na mayroon palang gubat dito.
Mukha na iyong luma at mabilis masira pero tumuloy pa rin ako. Dahan-dahan akong humakbang sa limang hagdan. Hahawak sana ako sa railings na gawa sa kahoy ngunit nakita kong marumi iyon kaya hindi ko na itinuloy. Pagkarating ko sa dulo ay isang lamesang pabilog ang bumungad sa akin. May upuan na nakapaligid dito.
Inilibot ko ang tingin sa paligid at bigla akong may narinig na bumagsak. Napatalon pa ako sa gulat dahil doon. Kinabahan ako dahil nakakatakot nga ang lugar na 'to. Nilakasan ko ang loob at dahan-dahanh naglakad papasok sa kabilang bahagi ng kubo. Biglang umihip ang malakas na hangin dahilan para magsitayuan ang balahibo ko.
Shit! Shit! Shit!
Dahan-dahan kong sinilip ang kabilang bahagi kung ano ang bumagsak. Pagasilip ko ay isang kulay itim na kung ano ang bumungad sa akin. Malakas akong tumili at tatakbo na sana kahit hindi ko alam kung ano 'yon. Ang mahalaga ay makaalis ako rito. Biglang may tumakip sa aking bibig at niyakap ako mula sa likuran. Mas lalong lumakas ang tili ko at nagpumiglas. Pinilit kong umalis ngunit mas malakas siya.
A ghost?! Shit! Shit!
"Shh, calm down..."
Unti-unti akong tumigil nang marinig ang pamilyar na boses na 'yon. Nang kumalma ako ay saka niya lang tinanggal ang kamay sa aking bibig at pinakawalan ako.
Agad ko siyang nilingon.
"Kent?"
Kumamot siya sa batok.
"Seriously? Kayong mga babae talaga, ang hilig niyong istorbohin ang tulog ko."
I blinked.
"What were you doing here?"
Tamad niya akong tiningnan. "Sleeping"
Nanlaki ang mata ko. "You were sleeping here?" Inilibot ko ang tingin sa paligid.
"Yes, bakit? Maayos naman dito. Tahimik nga e."
Tumango lang ako at umalis na rin. Mahaba pa naman ang oras kaya gusto kong maglibot-libot muna rito sa gubat.
"Alam mo bang may kababalaghang nangyari rito?" Sabi ni kent sa likod ko.
"Nope"
"Sabi nila may nag-ano na raw dito..."
Pinagkrus ko ang mga braso habang naglalakad.
"Nag-ano?" Kuryoso kong tanong.
"Nag-ano...you know?"
Kunot noo ko siyang sinulyapan sa likod.
"Anong you know? I don't know."
Sumilay ang mapaglarong ngiti sa mga labi niya.
"You really don't know?"
"Ewan ko sa'yo," sabi ko sa kaniya at binilisan pa ang paglalakad.
I pouted nang maabutan niya ako. Bakit ba ang hahaba ng bias ng mga lalaki? O sadyang malalaki lang ang hakbang nila?
Habang naglalakad ay nakita ko si nerdy na nakaupo sa bench pagkalabas namin sa gubat.
He's here?
Nakasuot siya ng earphone na nakasaksak sa cell phone niyang nasa bulsa. Nakahalukipkip siya habang nakapikit ang mga mata. Ang peaceful niya tignan. Lalapit na sana ako ngunit may babaeng lumapit sa kaniya. Dumilat siya at ngumiti nang matamis nang makita ang babae.
Ayon na naman ang pakiramdam sa puso ko. May binigay ang babae sa kaniya na canned juice. Tinanggap niya iyon at umupo ang babae sa tabi niya.
"Why are you staring at them?"
Nakita kong hinayaan niya lang na kunin ng babae ang isang earphone at inilagay iyon sa tenga niya. Sobrang lapit nila sa isa't-isa at pareho pang nakikinig ng kung ano gamit ang iisang earphone na nakakabit sa tenga nilang dalawa.
"That guy's familiar."
Ibinaba ko ang hintuturo ni Kent na nakaturo kay nerdy.
"Nope, hindi mo siya kilala." Sabi ko at naglakad palapit sa kanila. Madadaanan namin sila dahil ito lang ang daan.
"By the way, kumain ka na ba?"
Wala sa sariling napatingin ako sa kaniya. I heard this guy's a playboy. Malamang ay ilang babae na ang natanungan niya no'n ngayon araw. Pagsasalitaan ko sana siya ng masama ngunit maririnig ni nerdy dahil nadaan kami sa harap nila.
"Yeah" Walang gana kong sagot.
"Aww, sayang."
Nilagpasan lang namin sila. Hindi ko siya tiningnan at hindi ko rin alam kung napansin niya ako dahil kinakausap siya ng babae niya. Umirap ako sa hangin dahil sa inis.
"Hey, man."
Pareho kaming napatingin kay kenzie na papalapit sa amin.
"Hi, beautiful." Nakangiting bati niya sa akin ngunit tinarayan ko lang siya. "Ay, sungit." Bumaling siya kay kent. "Kanina ka pa hinahanap ni Rin. Rehearse na raw."
Oh? Tapos na siyang kumanta?
Bumaba ang magkabilang balikat ni Kent nang marinig iyon.
"Pare, pass muna ako ngayon." Aniya sabay tingin sa akin at ngumiti.
"Dre, pareho tayong malalagot do'n kapag hindi tayo sumunod."
Kent looked at kenzie. "Kaya mo namang pumunta ro'n nang mag-isa, ah?"
"Ayoko nga. Ano? Ako lang mabubungangaan?"
Naagaw ng mga estudyanteng nagsisitakbuhan ang aming atensyon. Lahat ay sa iisang direksyon lang pumupunta.
"Why are they running?" I asked.
"Baka sumali sila sa fun run." Sabi ni Kent habang pinagmamasdan ang mga estudyante.
Nakita kong hinawakan ni Kenzie ang braso ng isang babaeng natakbo at nadaan sa gilid niya.
"What's happening?" Tanong niya rito.
"It's Sheldon and Aelle. Nag-aaway sila sa harap ng building ng A class."
Nagkatinginan kaming tatlo. Umalis na rin ang babae nang bitawan siya ni Kenzie. Nagulat ako nang bigla silang nakisali sa takbuhan at iniwan ako. Tatakbo na rin sana ako kaso bigla kong naalala na naka-heels pala ako. Bago ako maglakad paalis ay tumingin muna ako sa gawi kung nasaan si nerdy ngunit wala na sila roon pagkatingin ko.
Naglakad lang ako papunta sa building namin. Malayo pa lang ay naaaninag ko na ang maraming estudyante na nagkukumpulan at nasisihiyawan. Hindi ako makasingit sa dami nila kaya pumasok ako sa loob at umakyat sa second floor. Doon ay kitang-kita ko mula sa itaas ang nangyayari sa gitna ng mga nagkukumpulang estudyante.
I saw that both Sheldon and Aelle had blood on their faces. Sheldon's lip and eyebrow were busted. Aelle also had a busted lip and was bleeding from his forehead. I wondered what they were fighting about this time. Suddenly, the crowd of students parted as someone arrived.
"What do you think you're doing?" It was Rinoa's grandfather.
Oopss, they were in big trouble now.
Rinoa's grandfather glared at the two boys who were still glaring at each other, seemingly unfazed by the school owner's presence.
"You two," he pointed at Sheldon and Aelle. "Come to my office, right now." With that, he turned and walked away.
The crowd of students quickly began to disperse, understanding the gravity of the situation. When the director himself intervenes, his word carries significant weight in this school.
As the students left, I noticed Kent standing behind Sheldon, and Kenzie holding Aelle's right arm. The tension was palpable, and it was clear that whatever had happened between Sheldon and Aelle, it was serious enough to draw the attention of the school's highest authority.
Aalis na sana ako nang may mahagip ang mata ko. May dalawang tao na nakatayo di-kalayuan sa building namin at nakatanaw sa dalawang lalaking duguan ang mukha. Napatingin ako sa babae.
Is it because of her?
I remember when these two fought at the cafeteria because of her. Kumunot ang noo ko. There's something going on between the three of them.
Lumipat ang aking tingin sa lalaking katabi niya. Nakatingin din ito sa dalawa ngunit biglang umangat ang kaniyang tingin at nagtama ang aming mga mata. I immediately looked away at umalis na rin sa kinatatayuan.
Why are they here, by the way?
I shook my head. Bahala na sila riyan. Pumunta muna ako sa cafeteria para kumuha ng juice bago dumiretso sa classroom. Himala na ngayon ay nakakasagot ako kahit hindi naman ako nakikinig. Dati ay kapag natatawag ako, nagtataray ako para hindi nila mapansing wala akong alam sa lesson namin. I'm glad na ngayon ay may alam na ako kahit papaano sa mga lesson namin bawat subject.
Well, thanks to him.
Pagkatapos ng klase ay nagmessage ako kay nerdy na huwag na siyang pumunta ngayon dahil pupunta akong mall kasama sina Yena at Rin kahit na hindi naman. Wala lang talaga ako sa mood mag-aral ngayon. At hindi ko gustong makita ang pagmumukha ng lalaking iyon.
Pagkatapos niyang hindi sumulpot kahapon ay pupunta siya rito ngayon na parang hindi siya nagskip ng isang araw? Isa pa, baka busy rin siya sa babaeng 'yon. Are they in a relationship? Is he tutoring her, too?
"Gosh..." sinabunutan ko ang sarili dahil sa iniisip. Mahina ko pang hinahampas ang ulo ko para mawala siya sa aking isipan.
"I shouldn't be thinking about them. About him."
Huminga ako nang malalim at tumayo. Pumunta akong kusina at kumuha ng tubig sa ref. My heart is beating so fast right now and I f*cking don't know why. Para akong naiinis na ewan. Huminga ako nang malalim pagkatapos kong ubusin ang tubig sa baso.
"Now, what to do..." I tapped my fingers in the table while thinking. "Should I go shopping?" Binuksan ko ang ref at nakitang puno pa iyon. "No."
Umakyat ako sa taas para gawin ang project ko. Malapit na rin matapos ang school year at malapit na rin ang graduation namin. Finally, matatapos na rin ang paghihirap ko sa pag-aaral. Nang makapasok sa kwarto ay dumiretso ako sa study table ko. In-open ko ang laptop at hinintay iyong bumukas. Habang hindi pa nagbubukas ay kumuha ako ng mga papel at ballpen nang may mahagip ang mata ko.
May papel na nakaipit sa librong ginagamit namin ni nerdy sa pag-aaral. Kinuha ko iyon at nagulat nang makitang invitation card iyon na ibinigay sa akin ni Rinoa.
"Oh shit, I forgot about this."
Mabilis kong kinuha ang cell phone at tinawagan ang designer ko. Sinabi ko sa kaniya na gawaan ako ng damit sa lalong madaling panahon. Malapit na ang birthday ni Tita Cerise at hanggang ngayon ay wala pa akong damit.
Ngunit napaisip ako. "Should I attend?"
Malamang ay a-attend si Mommy. I just shrugged. Sinarado ko ang laptop at nagbihis. Pupunta ako sa mall ngayon para bumili ng gift kay Tita at Tito dahil anniversary rin pala nila ang araw na 'yon.
Pagkarating ko sa mall ay agad akong dumiretso sa jewelry store. Ito lang ang gift na naisip kong ibigay kay Tita.
"Hello, Ma'am, how can I help you?" the sales lady asked me. I looked up from the jewelry to meet her gaze.
"Do you have a Zircon Necklace?" I inquired.
"Yes, Ma'am, this way please," she replied and guided me towards the necklaces.
As I followed her, I couldn't help but admire the array of glittering pieces displayed under the bright store lights. Each necklace seemed to sparkle more than the last, but I had my heart set on finding the perfect Zircon piece.
"Here we are, Ma'am," the sales lady said, gesturing to a section filled with an assortment of Zircon necklaces. She carefully pulled out a tray and set it on the counter, revealing a dazzling collection.
I leaned in closer, examining each necklace. The Zircon stones glimmered beautifully, reflecting a spectrum of colors. One necklace, in particular, caught my eye. It was elegantly simple, yet the stone's brilliance made it stand out.
"May I see this one?" I asked, pointing to the piece that had captured my attention.
"Of course, Ma'am," the sales lady replied, gently lifting the necklace from its display. She handed it to me, and I held it up, watching as the light danced across the Zircon.
This Cerise Zircon Silver necklace was truly beautiful. Its chain, made from shiny sterling silver, glimmered softly in the light.
In the center of the necklace was a gorgeous Cerise Zircon stone, shaped into a perfect oval. The stone's deep pinkish-red color was rich and eye-catching, similar to a ruby but with a special sparkle that made it unique. The Zircon was held securely by four small silver prongs, which allowed light to pass through and make the stone shine even more.
Around the main Zircon, there were smaller clear stones arranged in a circle. These tiny stones added extra sparkle, making the central gem stand out even more.
The necklace had an adjustable clasp, so it could be worn short, like a choker, or longer as a pendant. The clasp was small and simple, not taking attention away from the necklace's beauty. It was perfect.
"I'll take it," I said, smiling at her.
"Excellent choice, Ma'am," she responded, returning my smile. "Let me prepare it for you."
As she wrapped the necklace, I felt a sense of satisfaction. This piece was exactly what I had been looking for, and I couldn't wait to see Tita wear it.
Pagkatapos kong pumili ng para kay tita ay sa mga relo naman ako pumunta. Para naman sa asawa niya. Tumingin-tingin ako ng relong babagay kay Tito Izaac. Lahat iyon ay magaganda kaya medyo nahirapan akong mamili. Pumunta pa ako sa ibang store para makita kung mayroon ba sila ng relong hinahanap ko. Maganda ang relo pero gusto ko yung babagay sa pulse ni Tito.
Natuon ang aking tingin sa isang relong gawa sa ginto. Dalawa ang naka-display ngunit pareho lang iyon. The gold Rolex watch shone with luxury and style. The gold surface was polished to a shiny finish, reflecting light beautifully.
The watch's dial was stunning. It had a sunburst pattern that made the light dance and change colors as you moved. The hour markers were also made of gold, each one carefully placed and polished.
Lumipat ang tingin ko sa katabi nito. Parehas lang sila ngunit magkaiba ng oras. At 3 o'clock, there was a date window with a special lens to make the date easy to read.
"Hello po, Ma'am, ano pong kailangan niyo?" Magalang na tanong sa akin ng isang lalaki.
"Can I wear this?" Tinuro ko ang relo. "I'll just check if it's comfortable to wear."
"Sure, Ma'am." Sabi niya at umalis. Pagkabalik niya ay may hawak na siyang isang box. "Here po, Ma'am."
Kinuha ko iyon at binuksan. Iyon nga ang relong naka-display rito. Kinuha ko iyon at isinuot. Itinaas ko ang kamay para makita nang maigi ang relo.
The hands of the watch, also made from gold, moved smoothly around the dial. The second hand glided effortlessly, showing the high-quality movement inside the watch.
The bezel around the dial had fluted edges, a classic Rolex design that added texture and depth. The strong Oyster case made the watch durable and water-resistant, so it was both beautiful and tough.
The Oyster bracelet was comfortable and secure. It had a fold-over clasp with the Rolex crown logo, fitting seamlessly with the case.
"Okay, I'll buy this." Sabi ko saka ibinalik ang relo sa box at ibinigay iyon sa kaniya.