Kabanata 12: Paglalabanan ang mga Hadlang
Si Jelo, Jaja, at Janjan ay determinado na tuparin ang kanilang mga pangarap, ngunit agad nilang napagtanto na ang daan tungo sa tagumpay ay hindi palaging madali. Sila ay hinaharap ang iba't ibang mga hadlang na nagsubok sa kanilang katatagan at determinasyon. Gayunpaman, sa tulong ng kanilang mga minamahal at ang kanilang di-matitinag na pagnanasa, natagpuan nila ang lakas upang malampasan ang mga hamong ito.
Isang maliwanag na hapon, nakaupo si Jelo sa kanyang atelyer ng sining, nakatitig sa isang blangkong tela. Nahirapan siya sa pag-aalinlangan sa kanyang sarili kamakailan, na nagtatanong kung sapat na magaling ba siya upang magtagumpay bilang isang artista. Ang kanyang isip ay puno ng mga saloobin ng paghahambing at kawalan ng kumpiyansa. "Sapat ba ako? Magugustuhan ba ng iba ang aking sining?" ang kanyang tanong sa sarili.
Noong gabing iyon, pumasok si Jaja sa atelyer, bitbit ang kanyang gitara sa balikat. Maramdaman niya ang pagkabahala ni Jelo at agad niyang nalaman na mayroong nag-aabala sa kanyang kaibigan. "Hey, Jelo, ano ang nangyayari?" tanong ni Jaja, may pagkabahala sa kanyang tinig.
Napa-hininga si Jelo at sinabi kay Jaja ang kanyang mga pag-aalinlangan at takot. "Ako'y naiinis na hindi tiyak tungkol sa aking sining kamakailan. Nakikita ko ang mga magagaling na mga artista, at hindi ko mapigilan na maihambing ang aking sarili sa kanila. Mahirap paniwalaan sa sarili sa mga oras na ito."
Pinakinggan ni Jaja nang may atensiyon, nauunawaan ang bigat ng mga salita ni Jelo. Siya mismo ay alam na alam kung paano ang pakiramdam ng pag-aalinlangan sa sariling kakayahan. "Jelo, alam kong mahirap, ngunit dapat mong tandaan na ang iyong sining ay tiyak na kakaiba. Walang ibang tao ang makakagawa ng mga nililikha mo. Ang iyong estilo, ang iyong pananaw, iyan ay lahat sayo. Huwag mong hayaan ang kawalan ng kumpiyansa na humadlang sa iyo."
Tumingin si Jelo kay Jaja, puno ng pasasalamat sa kanyang mga mata. "Salamat, Jaja. Kailangan ko marinig iyon. Siguro kailangan ko lamang yakapin ang aking sariling boses bilang isang siningero at magtiwala sa aking mga kakayahan."
Ngumiti nang kahalinhinan si Jaja. "Tama iyan, kaibigan ko. Yakapin ang iyong kakaibang uri at ipakilala ito sa iyong sining. Kailangan ng mundo ang iyong kreatibidad."
Sa kabilang banda, hinaharap ni Janjan ang kanyang sariling mga hamon sa kanyang hangarin na maging isang tagapagtaguyod ng pangmatagalang pagsasaka. Siya ay palaging passionado sa pagsasaka at nais niyang gumawa ng pagbabago sa kanyang komunidad. Gayunpaman, madaling natuklasan niya na ang limitadong mga mapagkukunan na available sa kanya ay malaking hadlang.
Gaya ng ating sinimulan, hinaharap ni Janjan ang kanyang sariling mga hamon sa kanyang hangarin na maging isang tagapagtaguyod ng pangmatagalang pagsasaka. Siya ay palaging passionado sa pagsasaka at nais niyang gumawa ng pagbabago sa kanyang komunidad. Gayunpaman, madaling natuklasan niya na ang limitadong mga mapagkukunan na available sa kanya ay malaking hadlang.
Isang gabi, dumalo si Janjan sa isang workshop ukol sa mga pamamaraan ng pangmatagalang pagsasaka. Buong atensiyon niyang pinakinggan ang mga karanasan at kagalingan ng mga ekspertong magsasaka. Gayunpaman, habang nagpapatuloy ang workshop, hindi maiwasang magduda si Janjan. Naupo siya sa isang tabi, hinawakan ang kanyang ulo, at nagtanong sa sarili, "Paano ko ba malalampasan ang mga limitasyon? Paano ko maaabot ang aking mga pangarap kung wala akong sapat na mga mapagkukunan?"
Napansin ni Jaja ang pagkabahala sa mukha ni Janjan. Lumapit siya at ngumiti nang may pag-asa. "Janjan, marahil wala tayong sapat na mga mapagkukunan, ngunit huwag sana nating kalimutan na mayroon tayong kapasidad na maging malikhain at maghanap ng solusyon. Kailangan nating magsikap at tanggapin ang mga limitasyon na ito bilang hamon na ating mapagtagumpayan."
Napangiti si Janjan sa pang-unawa at motibasyon ni Jaja. "Tama ka, Jaja. Iyan ang tamang pananaw. Hindi dapat tayo magpatalo sa mga hadlang na ito. Kailangan nating gamitin ang aming katalinuhan at maghanap ng mga alternatibo at solusyon na maaaring maharap."
Sinundan ni Jelo ang pag-uusap at lumapit sa dalawa. "Mayroon tayong kakayahan na maging malikhain. Tingnan natin ang mga mapagkukunan na available sa atin. Sigurado akong may mga kapasidad at mga paraan na maaring matuklasan na magbibigay-daan sa atin na malampasan ang mga limitasyon."
Buong puso nilang pinag-aralan ang mga available na mapagkukunan at pamamaraan na maaaring gamitin upang malampasan ang mga hadlang sa kanilang pangmatagalang pagsasaka. Naghanap sila ng mga alternatibo, tulad ng pagsasama-sama ng mga magsasaka upang ibahagi ang kanilang mga mapagkukunan, paggamit ng naturang kalakal na nasa kanilang komunidad, at paano haharapin ang mga hamon gamit ang mga simpleng pamamaraan. Unti-unti nilang napaigting ang kanilang mga kasanayan at natugunan ang mga limitasyon sa pangmatagalang pagsasaka.
Sa huli, napagtanto nilang hindi lamang sa mga napakamahal na mga mapagkukunan nakasalalay ang tagumpay. Kasama ng kanilang husay at determinasyon, natagpuan nila ang mga malalapitan at mga paraan upang maabot nila ang kanilang mga pangarap. Sa tulong ng bawat isa at ng kanilang komunidad, naisakatuparan nila ang kanilang mga layunin sa pangmatagalang pagsasaka.
Sa pagharap ng mga hamong ito, natuto ang ating mga pangunahing tauhan na maging matatag at kumbinsido sa kanilang sarili. Sa pamamagitan ng pagtanggap ng mga limitasyon at pakikipagtulungan, natanto nila na kayang-kaya nilang labanan ang mga hadlang patungo sa kanilang mga pangarap.