Kabanata 16: Pagbabalanse ng mga Pangarap at Responsibilidad
Sa paglapit nila sa pagiging matatanda, kinaharap nina Jelo, Jaja, at Janjan ang hamon ng pagsasamang ng mga pangarap nila at ng kanilang lumalaking mga responsibilidad. Lahat sila ay mayroon nang malaking progreso sa pagtupad ng kanilang mga pangarap, ngunit mayroon din silang mga obligasyon na nangangailangan ng kanilang atensyon.
Isang gabi, nagtipon ang tatlong magkaibigan sa kanilang paboritong café upang talakayin ang kanilang mga ambisyon at ang mga hamon na kanilang kinakaharap. Ang amoy ng sariwang kape ang bumabalot sa paligid habang sila ay umupo sa isang mahalay na sulok ng booth.
Si Jelo, habang tinitikman ang kanyang cappuccino, bumuntong-hininga at sinabi, "Mga kaibigan, nahihirapan ako na mahanap ang balanse sa pagitan ng aking karera sa sining at ng aking mga pag-aaral. Gusto kong ipagpatuloy ang pagpapahusay ng aking mga kasanayan at ang paglahok sa mga palabas, ngunit hindi ko rin nais na pabayaan ang aking edukasyon."
Kumumpas si Jaja sa pang-unawa. "Naiintindihan kita, Jelo. Mahal na mahal ko ang musika, ngunit kailangan ko rin tulungan sa gastusin sa aming pamilya. Mahirap humanap ng trabahong part-time na pinapayagan akong sundan ang aking passion habang kumikita ng sapat upang makatulong sa bahay."
Kumatok si Janjan, na maingat na nakikinig, at sinabi, "Maaari rin akong makaka-relate sa inyo. Nahahati ako sa pagitan ng aking pag-ibig sa sustainable farming at ng pangangailangan na tulungan ang aking mga magulang sa kanilang sakahan. Ito ay tuloy-tuloy na isang pagpupunasan at sa ibang sandali'y hindi ko mararamdaman na nabibigay ko ang lahat sa anumang bagay."
Patuloy ang kanilang pag-uusap at kanilang pagbabahagi ng kanilang mga pagkadismaya habang pinaglalaruan nila ang mga posibleng solusyon. Napagtanto nila na kailangan nilang bigyang-prioridad ang kanilang mga responsibilidad habang hinahanap pa rin ang paraan upang tuparin ang kanilang mga pangarap.
Nagmungkahi si Jelo, "Marahil ay maaari tayong gumawa ng isang iskedyul na magpapahintulot sa atin na maglaan ng partikular na oras para sa ating mga pangarap at responsibilidad. Maaaring ito ay mangangailangan ng mga pagsakripisyo, pero maaaring ito ay makatutulong sa atin na makahanap ng mas mahusay na balanse."
Sumang-ayon si Jaja, at sinabi, "Maaari rin tayong sumubok na tingnan ang mga oportunidad na tumutugma sa ating mga passion at nagbibigay ng kabuhayan. Halimbawa, maaaring subukan ko ang pagnanaisahan na trabaho sa industriya ng musika o mag-alok ng mga leksiyon sa musika upang kumita habang patuloy na nakikipag-ugnayan sa aking pinaglalaanan ng pag-ibig."
Umanggani si Janjan ng malalim na pag-iisip. "Iyan ay isang magandang ideya, Jaja. Maaaring subukan ko rin na buuin ang mga sustainable farming practices sa lupa ng aking mga magulang, upang masaksihan ang aking pangarap at suportahan ang kanilang kabuhayan."
Habang patuloy ang kanilang pag-uusap, natanto nilang ang komunikasyon at suporta mula sa kanilang mga mahal sa buhay ay magiging napakahalaga sa pagtamo ng balanse sa kanilang mga pangarap at responsibilidad. Nagpasya silang magkaroon ng malalim at tapat na usapan sa kanilang mga pamilya, ipinaliwanag ang kanilang mga ambisyon, at humingi ng pang-unawa at suporta mula sa kanila.
Sa loob ng mga susunod na linggo, ipinatupad nina Jelo, Jaja, at Janjan ang kanilang mga plano. Nilikha ni Jelo ang isang oras na iskedyul na nagbibigay-daan sa kanya na maglaan ng espesyal na oras para sa kanyang sining habang hindi nagiging hadlang sa kanyang pag-aaral. Makalipas ang ilang panahon, nakita niya na hindi niya kailangang pagsakripisyo ang pag-aaral tungkol sa sining, ngunit maaaring ito ay maging isang pamamaraan upang magsanay ng mga traktibo at kreatibong kasanayan sa sining.
Si Jaja, sa kabilang banda, sinubukan ang iba't ibang mga oportunidad na nagpapahintulot sa kanya na kumita habang patuloy na sumusunod sa kanyang musikang pangarap. Nahanap niya ang isang part-time na trabaho sa isang lokal na tindahan ng musika, kung saan hindi lamang siya kumikita kundi patuloy na naimmersahan sa industriya ng musika. Natagpuan niya na ang pagtuturo ng musika sa mga estudyante ay isa pang paraan upang magsama ng kabuhayan at pasyon sa musika.
Si Janjan, sa kabilang dako, hinaharap ang kanyang sariling set ng mga hamon sa pagbabalanse sa pagitan ng kanyang pag-ibig sa sustainable farming at mga responsibilidad sa sakahan ng kanyang mga magulang. Nag-ugnay siya sa mga lokal na organisasyon sa agrikultura at ipinahiwatig ang kanyang layunin na maging bahagi ng isang mas pangmatagalang solusyon para sa pagsasaka. Sa tulong ng mga organisasyon, nag-develop sila ng mga programa at proyekto na nagbibigay ng edukasyon at suporta sa ibang mga magsasaka na nagnanais na magsasaka nang sustainable.
Hindi madali ang kanilang paglalakbay, at may mga pagkakataon na naramdaman nila ang pagod at pangamba. Ngunit ang kanilang determinasyon at ang suporta na natanggap nila mula sa kanilang mga mahal sa buhay ay patuloy na nag-udyok sa kanila. Pinaalalahanan nila ang kanilang mga sarili tungkol sa kanilang mga pangarap sa hinaharap at ang positibong epekto na nais nilang magawa sa pamamagitan ng kanilang mga passion.
Sa paglipas ng panahon, unti-unting nakita nina Jelo, Jaja, at Janjan ang bunga ng kanilang mga pagsisikap. Patuloy na umuunlad ang sining ni Jelo, at siya ay iniimbitahan na magpakita ng kanyang mga likha sa mga prestihiyosong gallery. Mas lumalawak ang pagkilala sa banda ni Jaja sa lokal na mundo ng musika, at nagkaroon sila ng higit pang mga pagkakataon na mag-perform. Sa tulong ng mga ginawa ni Janjan sa sustainability farming, hindi lamang nag-improve ang sakahan ng kanilang mga magulang kundi na rin naakit nila ang pansin ng mga organisasyon sa agrikultura.