Sa isang mainit na gabing tagsibol, sa ilalim ng langit na pinapalamutian ng pilak na sinag ng buwan, naganap na ang hinihintay na event ni Kiara. Gabi kung saan iniisip niyang ito na ang hangganan ng payak na pamumuhay na minsan niyang niyakap—isang tahimik na yugto ng kanyang buhay na ngayo'y unti-unting tinatangay ng kapalarang hindi niya maiiwasan.
Naglakad si Kiara sa buhangin, sa harapan ng dagat at di kalayuan sa flower shop, para lamang siyang nasa lumang hardin ng mga bulaklak sa sandaling iyon dahil sa dami ng nakapalibot nito sa kanya. Ang pabango ng jasmine at rosas ay bumalot sa hangin, habang mapapansin ang mahihinang fairy lights na kumikislap sa gabing iyon.
Ilang saglit pa, narinig na niya ang palakpakan ng mga tao sapagkat nasa harapan na siya ng entablado. Maraming mga tao ang naenganyong sumali sa event, andoon rin ang iilang VIPs na kasama ni Nickholai kaya unti-unti, nakaramdam ng kaba ang dalaga. Ngunit, napawi ito ng makita ang binata, si Tob, sa gawing kanan kung saan, naghihintay na rin sa torno niya maya-maya.
"Kiara….don't mess this up, okay?" bulong ni Gab matapos iabot ang microphone sa kanya.
Hindi umimik ang dalaga,datapwat..kumuha muna siya ng lakas ng loob bago magsalita.
"Good evening ladies and gentlemen, tonight, we gather under the soft glow of the stars, surrounded by the gentle fragrance of blooming flowers and the magic of music. Just like flowers, music has a way of speaking to the soul—telling stories, evoking emotions, and bringing hearts together. And this first song na kakantahin ko is dedicated to the dreamers, the lovers, or those who believe in the magic of a single moment."
Then she smiled….kasabay nang pagtugtog ng musika, ang lahat ng mga mata'y nakatingin na sa kanya.
"I've waited a hundred years
But I'd wait a million more for you
Nothing prepared me for
What the privilege of being yours would do
If I had only felt the warmth within your touch
If I had only seen how you smile when you blush
Or how you curl your lip when you concentrate enough
I would have known what I was living for all along
What I've been living for...….
Your love is my turning page
Where only the sweetest words remain…..
(instrumental music)
Every kiss is a cursive line
Every touch is a redefining phrase….."
Everyone ay talagang namesmerized sa kanya…
Hindi lang dahil sa gandang taglay niya, kundi dahil na rin sa kantang tila hinugot pa mula sa kanyang puso.
You can really feel the emotions habang pinakikinggan ang napakaganda niyang boses.
"I never thought….Miah has this kind of voice" nabanggit ni Tob habang pinakikinggan si Kiara na kumakanta. This time, he's starting to realize something.
"Is it really Miah? In the past few days…parang something's changed about her" he said habang sinusubukang alalahanin ang mga moments nila ng dalaga.
At hindi nawala ang palaisipang iyon hanggang matapos sa pagkanta ang dalaga.
"Tob…it's your turn na maya-maya" masayang banggit ni Kiara sa kanya matapos niya itong lapitan.
"Was it really you Miah?" he asked na may halong pagdududa na sa mga sandaling iyon.
"O_oo, bakit? Hindi mo ba nagustuhan ang kanta ko?" she asked being worried na baka poor ang naging performance niya. Nakakahiya rin naman kasi sa mga bisita kung ganon.
"No….ang ganda nga ng boses mo eh. I didn't know that you can sing well Miah" Tob trying na iwaglit sa isipan niya ang kanyang doubts.
Doon na narealize ng dalaga na baka napapaghalataan na nitong hindi siya si Miah.
"And the next to perform is Mr. Tobias Fuente! Siya ang owner ng flower shop…so please, don't hesitate na bumili ng marami after this song….pero don't worry, marami silang baon na mga kanta para sa inyo guys!!" then the people started to clap their hands na para sa binata.
Nabunutan naman ng tinik ang dalaga dahil, nakatakas siya sa mga sandaling iyon. Agad nang pumunta si Tob sa gitna at umupo sa upuan while bringing his guitar.
"Good evening...." isang malamig ngunit may charm na pagkakabanggit ng binata.
"Tonight is more than just a night of music, isa itong karanasan…..isang sandali kung saan ang mga himig ay sumasayaw kasabay ng halimuyak ng mga bulaklak, creating something truly magical. At dahil, enchanted ang theme ng gabing ito, I'm gonna bring you to this song…" then he strummed his guitar, may mga tunog na rin ng drums as background instrument.
Then he started singing:
"Storybook endings, fairytales coming true
Deep down inside we wanna believe they still do
In our secretest heart, it's our favorite part of the story
Let's just admit we all wanna make it too…
Ever ever after!
If we just don't get it our own way
Ever ever after!
It may only be a wish away
(nagtilian na yung mga babae habang ang iba ay sumasabay na rin sa kanyang pagkanta)
Start a new fashion, wear your heart on your sleeve (ever after)
Sometimes you reach what's real just by making believe
Unafraid, unashamed
There is a joy to be claimed in this world
You even might wind up being glad to be you
Ever ever after!
Though the world will tell you it's not smart
Ever ever after!
The world can be yours if you let your heart believe in ever after..."
Habang nag-eenjoy ang lahat sa gabing iyon, tumunog ang cellphone ni Nickholai. He answered it pero galit niya itong sinagot.
"I told you….not now! humanap tayo ng mas magandang tiyempo. I'm here with the VIPs, bakit ba ang kulit ninyo?" he said bago ibaba ang phone.
"This event is good. I like the idea, sino ba ang nakaisip nito? And who's the owner of the flower shop again?" natanong naman nung guy in his 40's na katabi niya ngayon.
"I'm sure its Kiara's idea" he said.
"Kiara? Kiara Zhi?" gulat na expression ng mukha nito sa kanya.
"Yes..the one who sang kanina" he proudly said.
"Ah..I thought it was Miah…Miah kasi ang pagkakarinig ko sa sinabi ng MC kanina eh"
Napatingin naman ang binata sa kausap. Mukha naman itong seryoso sa kanyang sinasabi, hindi niya kasi narinig ang panimula kanina dahil sa repeating phone calls from someone na natanggap niya. Because of it, nagkaroon ng katanungan ang binata sa kanyang isipan kung sino ba si Miah na binanggit ng katabi niya.
Natapos ang kanta ni Tobias kaya bumalik ulit si Gab sa pagiging host. This time, binigyan niya ng quick break ang mga tao para makapili ng mga bulaklak. May mga nasa paso, may nakaboquet at meroong individually arranged naman para sa gusto ng mixed flowers na bibilhin.
Doon naman nagkaroon ng pagkakataon si Tob na kausapin ulit ang dalaga.
"Sarap mag-perform, no?" he said nang makalapit siya dito.
"Oo, parang may magic sa mga ganitong moments… and tingnan mo…the moon is so lit, perfect sa gabing ito" sabi ni Kiara habang pinagmamasdan ang buwan.
"This event is special but for me…. mas special 'yung mga sandali na kasama kita" mahinang sabi ng binata.
"Did you say something?" tanong naman ng dalaga nang hindi marinig ang sinabi ng binata.
"Nothing…..I just wish I could watch the moon with you" he said while smiling.
Napahinto ang dalaga.
She's thinking of a way para maappreciate ng binata ang kagandahan ng buwan.
Dahil dito, inilapit niya ang kanyang kamay kay Tobias.
And dahan-dahan, hinawakan niya ito.
"What if I tell you that the moon feels... soft? Like the way my hand touches your hand?"
That moment, hindi na mapakali ang binata. He can feel his heartbeat this time.
And palakas ito ng palakas sa mga sandaling iyon.
"Imagine it that way... you don't need your eyes to feel the beauty of it, Tobias" then she smiled. Seizing every moment, knowing na aalis na siya bukas.
"I can feel it too, Miah... I can feel everything with you. It's like the moon is shining even brighter now….just because you're here" he said sincerely, 'yung malambing na pagkakasabi habang damang-dama ang saya sa kanyang puso.
This time, he can say na totally healed na siya sa lahat ng mga bagay na tila nagpapabigat sa kanya.
It's because somebody…..has helped him na magamot iyon at mapalitan ang mapait na nakaraan ng mga good memories.
"Sana...masabi mo ulit iyan kapag nakakita ka na, naniniwala akong may pag-asa ka pang makakita" she said in her heart.
She decided kasi na humanap ng magaling na doktor pagkabalik niya sa mansion, to help him na maibalik ang kanyang paningin. In that way, she can return the gratitude of making her feel special during her stay sa island.
Natapos na ang saglit na break and this time, ibinalik na ulit kay Kiara ang mikropono para sa susunod niyang mga kanta. Until dumating ang time na, she's given a chance na iparinig ang una at huli niyang kanta para sa binata.
"This song is for someone special… sinong may someone special dyan?" then maraming mga kabataan ang nagturuan sa kani-kanilang katabi.
"Good! Then this song is for someone who made you believe that love isn't always about grand gestures, but about the little moments that make everything feels right. The one who makes your heart race, but also makes you feel safe all at once."
Then everyone started to tease their partners.
"But this song is also for someone na pwedeng hindi mo na rin makita pang muli and will be somewhat hard to reach" she said tapos nag-umpisa nang tumugtog ang background music.
Nag-umpisa na rin siyang kumanta, ang bawat salita na binibigkas ay may kasamang damdamin, umaabot mula sa kanyang puso hanggang sa kay Tobias—isang lihim na wika ng pagmamahal na iniisip niyang siya lamang ang makakaintindi.
"I watch you from across the street,
Your hands in your pockets, your head held high.
The wind catches your hair like it's part of the scene,
And I freeze that moment with the tip of my brush.
You sit by the window, lost in your thoughts,
The sunlight turns your shadow into a painting.
I sketch the curve of your smile in soft strokes,
Hoping someday you'll notice the lines that are yours.
You are the colors I can't name,
The reds of longing, the blues of quiet days.
Each painting I make is a piece of my heart,
Holding onto you when you re too far to reach.
...….
If you saw yourself through my eyes,
Would you understand the way I see you?
You are more than lines and shapes,
You are the life in every color I create."