After he blew three times, he threw the small stick of my cigarette on the ground and stomped on it to extinguish its ember. I moved away from him to light another because he stole the one earlier but he stopped me again.
"Cut it out"
Di ko siya pinakinggan at tumalikod muna para magsindi ngunit nahinto na naman ako nang bigla niya 'kong pinaharap, kaya nang ibuga ko ang usok ay sumakto yon sa mukha niya. Napalayo naman siya sa'kin kaya napangisi ako nang batuhin niya 'ko gamit ang masamang tingin.
"Wag ka kasing paharang harang diyan"
Bigla niyang dinaklot ang leeg ko at diniinan ang lalamunan ko. Mas lalo pa kong di nakahinga at para bang pinipiga ako to the point na parang puputok na ang mga ugat ko sa ulo. Nabitawan ko yung sigarilyo at nang salubungin ko ang mga mata niya ay parang lalamunin na 'ko ng buo.
I closed my eyes and thought came in my mind that maybe if I lost consciousness, he would let me go. It's pointless for me to take action now, knowing that I won't succeed since I'm becoming weaker. He flung me after that, and my body connects to the ground while trying to regain my breath.
"Mamaya ka sa'kin" banta niya habang dinuduro ako. Iniwan niya ko ng may nanlilisik na mata na para bang sinasabi non na katapusan ko na mamaya saka siya tumalikod at naglakad palayo.
I Immediately stood up when I saw Manang and Kuya Neb leaving the Villa. I chased after them.
"Manang!"
"Oh Saddain kami ay paalis na"
"Manang, sama po ako" sa sinabi kong 'yon ay nagkatinginan sila ni Kuya Neb at umiling naman si Kuya sa kaniya.
"Naku eh kailangan muna natin magpaalam kay Ser Winszton para payagan ka" malungkot na saad niya.
"Kahit ngayon lang po?"
"Baka malintekan kami ng Sir Winsztonn Saddain. Pasensya na't hindi ka namin maisasama" singit ni Kuya Neb.
Napatango na lang ako dahil ayoko namang mamilit at magmakaawa pa. Nang astang bubunutin naman ni Manang ang phone niya mula sa bag niya para tawagan siguro ang Amo niya ay pinigilan ko na lamang dahil baka madamay pa siya.
"Sige po Manang, wag na lang po"
"Wag kang mag-alala Saddain safe ka rito ha, nandito naman ang ilan sa mga body guards" aniyang hinaplos pa ang pisngi ko at napatingin naman ako kay Kuya Neb na tahimik at pilit na nginitian na lamang ako.
'Manang alam kong safe ako sa lugar na 'to, pero di ako safe sa isang tao!'
Niyakap na lang niya 'ko saka napatingin muna sa likod ko at saglit na nagbow sila pareho ni kuya Neb. Kaya nang lumingon ako sa may bukana ng maindoor ng bahay ay nandoon at nakatayo pala si Winsztonn at sumesenyas, hudyat para umalis na sila Manang.
I couldn't do anything because Manang and Kuya Neb had already gotten inside the car and getting ready to drive away when I turned back to them. Manang simply waved at me before the car's engine started. I just sighed and contemplated if I should just endure this night here outside or just swallow my pride once more and just go inside.
'Paniguradong pahihirapan na naman ako ng lecheng 'yon dahil sa ginawa ko sa kaniya eh.'
I remained standing and tried the breathing pattern to reduce the weight in my chest by inhaling for 4 seconds and holding it for 7 seconds and then exhaling for 8 seconds. Because of this method, I somehow manage to regulate my breathing.
But because of my annoyance, I kicked the small stone near my feet and it went far. When I turned back to the entrance of the house, he was still there with a huge smile while shaking his head, then he turned his back on me and went inside.
Gusto kong pairalin ang pride ko pero magmumukha lang akong tanga at kaawa awa dito sa labas. Bigla ko namang naalala ang usapan namin kanina sa presinto kaya napabuntong hininga na lang ulit ako. Di ko ugaling baliin ang sinabi ko at tumatanaw ako ng utang na loob kaya kahit ano pang pagmamaktol ko rito ay di rin naman mababawasan ang paghihirap ko.
After thinking about it, I headed inside and slowly entered to make sure if his presence was here. And when I was relieved to see that he wasn't here, I went up to the room without making any noise and locked myself in.
I would have sworn that I would never leave the room to go downstairs and have dinner later, however what if I suddenly got hungry?
I checked the fridge, and there was only a pitcher of water, so that means I still really need to come down later. I can't get Darc's threat out of my mind because I might not see another morning tomorrow. I don't know if I'll be grateful if that happens or not because I feel like I still have more to do in my life.
'Hindi ako basta basta nagpapasakop sa kahit sino at ayokong mapasailalim sa halimaw na tulad niya'
Kaso hindi na 'ko malaya para gawin ang mga gusto ko dahil sa deal na 'yon kanina. At kahit kontrahin ko pa, the fact na umagree ako wala na akong kawala.
Mayamaya pa ay narinig kong tumutunog na ang tiyan ko kaya tumayo ako at lakas loob pang nagwater diet kahit hindi rin naman uubra.
'Toughness is useless when stomach is honest'
'May pera pa naman akong dala kahit papaano. So what if bumili na lang ako ng pagkain sa labas? Ayoko namang maging palamunin niya dito!'
With that in mind, I grabbed my motorcycle key and hurriedly went out while putting on my jacket. I saw Winsztonn's men, who don't look like just some kind of bodyguard. They are really big and seem arrogant. They have their own tasks, and others are really focused on monitoring from outside.
"Where do you think you're going?" malamig na tono ng isang tao kaya napahinto ako pero hindi ko na inalam pa kung nasaan siya. Hahakbang na sana ako ulit para tuluyang lumabas pero biglang may lumapit na tatlong tauhan niya at humarang sa daanan. Isinara nila ang pinto kaya naiwan akong napatitig na lang sa pintuan. Nang humarap ako at napatingin sa bandang landing return sa may second floor ay nakita ko siya. Blangko ang mukha niya at nakaleaned over sa may handrail habang ang isang kamay niya ay may wine.
"Answer me! You can't leave this place."
"Tsh. Malamang sa labas"
"Come on, wag mo kong pilosopohin, alam kong sa labas ang punta mo. What are you planning to do this late?" paglilinaw niya.
"Bibili"
"Ng?!"
"Pagkain"
"Tss. Hindi ba't nagluto si Manang, bakit bibili ka pa?"
"Wala ka na don"
"There are lots of food here. Wag ka ngang choosy"
"Tsh, pati ba naman pagbili hindi puwede??"
"You've agreed to this, right? Kaya anong karapatan mong magreklamo?" pagtukoy niya sa naging deal namin.
Dahil ayoko ng makipag-usap ay nilayasan ko siya at nagpunta sa kusina. May mga pagkain na nga dito kaya umupo na lang ako at nagsimulang kumain. Pero mayamaya lang nang mag-angat ako ng tingin ay naglalakad na siya papunta sa'kin at mabibigat ang mga hakbang.
Talagang galit siya kaya kahit nakakailang subo palang ako ay napainom na lang ako ng tubig. Huminto siya sa harap ko at isang mabilis at malakas na sampal ang lumanding sa pisngi ko na halos ikatumba ko habang nakaupo. Hinablot niya ang buhok ko para patayuin ako at lumayo kami sa lamesa. Binitawan niya rin ako at sinamaan ko siya ng tingin pero mas lalo pa niyang kinagalit 'yon at hinawakan niya ang balikat ko saka sinuntok ang sikmura ko.
---PAGGG!---
Napaluhod ako sa sakit at napahawak sa tiyan ko. Pakiramdam ko ay nanlabo bigla ang paningin ko at nanghihina ang mga tuhod ko.
"First rule. Never turn your back on me!"
Sinampal niya ko ulit at naipaling ko ang mukha ko sa right side ko.
"2nd rule! You have to respect me!"
"If you really want my respect, then earned it!" sigaw ko pabalik.
Sinipa niya ko na dahilan ng pagtalsik ko sa may pader at mauntog ang ulo ko. Sobrang sakit non at pakiramdam ko ay nagdugo.
"3rd rule! You will listen and be polite!"
He walked over to me and grabbed me by the collar to lift me up against the wall. Then his arm was placed on dotingly in my neck, keeping me still. I feel like I'm about to faint again because I'm being robbed of air.
"No one get pass at me, and you truly pushed the limits of my patience, so this time there should be no exceptions. You have to be obedient to your Master. And that is the fourth rule."
"I-I ca-n't bre-ath-ee" I said with difficulty and tried to remove his arm from my neck. My eyes welling up and I'm really out of breath.
Inalis naman niya ang braso niya sa leeg ko but then he grabbed my jaw forcing me to look at him. The tight grip of him on my jaw feel like he's gonna crushed me to pieces. Even tho it's hard to talk I still tried.
"I'm sorry"
But he didn't seem to believe it and tightened his grip on me even more. When my tears streamed down and dripped on his hand, he loosened. He clenched his jaw and punched the wall beside my face. With that force, it was like the wall cracked because of the impact. And his dark expression makes me feel like it is inviting me to the cemetery.
"I am so eager to end you right now, but d*mn, I am still not getting what I want" he says while placing his palm on the wall beside my head, cornering me, then he brushes away my tears with his other hand. He touches my lower lip while grinning at me, maniacally. And he held my chin to force me to look at him again.
"Get yourself ready. 'Cause I'll punish you ruthlessly. I'll set my own time, and if you don't do what I am ordering you right now... Trust me, I won't spare you another second of your life. Now... run!"
Napakilos naman ako para lumayo sa kaniya at patakbong nagmadali papunta sa kuwarto ko. Naglock ako ng pinto sa isiping susundan niya 'ko but minutes passed and the environment is quiet. Napasabunot ako sa buhok ko at pinakalmang muli ang sarili ko.
The way his emotions changes when angers hit him makes him kind of a lunatic and a creep! This night is depressing and I'm so terrified to what things can be possible later. I know this is my fault because of being rude to him and I wronged him so I must face the consequences.
Nawala ang gutom ko at kinakabahan ako sa bawat minutong lumilipas. Sa ugali ni Darc sigurado akong gagawin niya ang sinabi niya kaya't naiiyak ako sa maaaring puwedeng kahantungan ko mamaya. He's a f*cker, and I'm sure he's gonna f*ck me!
'I'm f*cking stupid to forget about the conditions!'
Pumasok ako agad sa bathroom to get cleaned up and to prepare myself to bed. Ngayon ko lang ulit napansin ang sugat sa kamao ko at nang icheck ko ang ulo ko ay buti na lang at wala namang sugat kaso mukhang may bukol. Pagkalabas ko ng bathroom ay kumuha ako ng mga ice cubes galing sa ref at inilagay sa ulo ko.
Minutes later I lay on the bed even though my hair was still a little wet. I want to sleep now thinking that If I'm asleep I won't feel much of my punishment.
'At malay natin baka di na 'ko magising. Sa lakas ba naman ng pagkakauntog ko kanina eh hahahah' mapait na tawa ko sa loob loob ko.
Pero napakaimposible namang hindi ko maramdaman ang pagkilos niya dahil mabilis akong magising kaya nakakatanga ang dahilan ko. Mas gugustuhin ko pang masapak o matadyakan kaysa galawin niya dahil hindi ko na kakayanin pang maipaglaban ang sarili ko sa oras na 'yon.
Hindi ko siya mapagpapakitaan ng kabaitan at respeto kung magiging tarantado siya lagi sa'kin. Pero ano nga bang laban ko don eh ako ang humingi ng tulong at pabor kaya wala rin akong magagawa kung hindi ang sumunod. Talaga bang papayag nalang akong maging isang s*x toy ng isang katulad niya?
Useless din ang pagpilit ko sa sarili kong matulog dahil hindi naman mawala sa isip ko ang pagbabanta niya. Mayamaya pa ay biglang tumunog ang phone ko at may isang notification. Kinuha ko yon at nakita ang message na galing kay TANGA. Hindi ko magawang matawa sa pangalan niyang isinet ko sa message na nabasa ko dahil mas nangingibabaw ang takot ko.
From: TANGA
Composed message
"I want you in my room. Now."
Recieved
Hindi ko siya nireplyan at nagtalukbong ng kumot. Ayokong umalis sa kuwarto pero baka mas lalo pa siyang magalit sa'kin at patayin na 'ko ngayong gabi kaya tumayo na lang ako at lumabas. Hindi ko alam kung nasaan ang kuwarto niya at ayoko namang magreply kaya nang may makita akong pinakamalaking pinto ay tumayo lang muna ako sa harap non. Then muling may message na nagpopped up.
From: TANGA
Composed message
"QUICK!!"
Recieved
Huminga pa muna ako ng malalim saka kumatok. But there's a message again.
From: TANGA
Composed message
"Come in"
Recieved
Pinihit ko naman yung door saka ko binuksan at pumasok ng tuluyan. Dark theme ang buong kuwarto pero ang classy nitong tingnan. Pero mas hinanap ng mga mata ko kung nasaan si Winsztonn kaso hindi ko agad siya nakita. Biglang namatay ang mga ilaw at narinig ko ang paglock ng pinto. Kumabog ng mabilis ang puso ko at kahit malamig naman dito sa kuwarto ay pakiramdam ko pinagpapawisan ako.
Sobrang dilim at kahit ang mga bintana ay di ko makita dahil na rin siguro sa kurtinang nakatabon. Nanigas ako ng biglang may humawak sa waist ko at ramdam ko ang matigas na katawang nasa likuran ko. He sniffed my neck and whispered on my ear.
"The agreed upon rules cannot be broken. It's time for punishment"