A night for a former Sannoh Captain couldn't get any worse than this moment. It was already eleven in the evening ng makababa siya sa sinasakyang tren na galing pa sa ibang prefecture dahil sa overtime discussion ng kanilang professor in their engineering course.
"Grabe naman 'to! Hindi pa ba sapat ang apat na oras niyang schedule sa amin?! Wala din naman kaming natatanggap na incentives sa overtime na iyan maliban na lang sa pagod at makita ang peste niyang pagmumukha." Fukatsu cannot control his pissed aura at naaaninag na din iyon ng karamihan sa malayo.
Bukod pa sa gutom ay gusto na lang niya humilata sa sahig pagkarating sa bahay nila pero ang kaso lang... "Ma! Gising pa ba kayo?" Nangangalampag siya ng kanilang gate pero walang tumutugon sa mga bulyaw niya sa labas.
"Tsk! Naiwan ko lang ang spare key sa sala at hindi na nila ako hinintay umuwi?! Mga wala talagang konsiderasyon ang mga taong nakatira dito, pyon!" Reklamo pang saad ni Fukatsu.
Laylay ang balikat niya nang umuwi at napaupo na lamang siya pansamantala sa tabi ng kanilang gate. Habang naghihintay ng kinabukasan ay bigla na lang siya ginising at inaya ni Hyo Jeong sa Red Light District matapos niyang istorbuhin ang dalawang oras na tulog ni Fukatsu.
"Hala siya... Bakit ka natutulog dito sa labas?" Tanong ni Hyo Jeong na tila concerned citizen sa lagay ni Fukatsu sa labas mismo ng sarili niyang pamamahay.
Pagkaangat ng ulo niya ay napansin agad ni Fukatsu ang alkansya sa likod ng white long v neck strap outfit ni Hyo Jeong. "Hindi pa ba obvious pyon na napagsaraduhan ako ng bahay sa gitna ng dilim." Fukatsu right there was ranting about what happened to him sa buong araw.
"P-pyon?!" Her eyes stared and confused at his explanations. "Oo nga pala. Alam kong pamilyar sa akin ang mukha mo eh. Nababalita ka atang nahuhuli as a juvenile suspect, tama ba?" Bulong ni Hyo Jeong at masama na ang tingin sa kanya ni Fukatsu.
"Ano bang pinagsasasabi mo dyan -pyon?!" Inis na sabi ni Fukatsu as his tone feels like he is shooing her away. Pinili na lang din niyang maidlip kahit kinakausap pa siya ni Hyo Jeong.
"Sorry na po sa pagiging pakielamera ko sa trip mo pero pwede mo ba akong samahan sa red light district? Limang kanto away na lang ata within this area bago makapunta doon. Don't worry, ilibre na lang kita ng tutulugan mo doon kapag may extra commission ako sa raket ko. Medyo nawiwirduhan pa din kasi ako sa mga tao doon." Kwento ni Hyo Jeong na tila namamanyakan sa mga tunggero sa lugar na iyon.
"Bakit ako pa ang nakita mo pyon?" Nababanas na pahayag ni Fukatsu and Hyo Jeong dragged him along as they walk towards their destination.
They almost dash out sa every corner ng neighborhood at nagsisitahulan din ang ibang mga aso na nadadaanan nila sa mga bahay. "Nakalimutan ko nga palang magpakilala sa'yo. I am Min Hyo Jeong, ang girl bestfriend ni Eiji from Tokyo and nice to meet you kaps." Her wide smile radiate even more at kahit wala sa huwisyo ang lagay ni Fukatsu ay hindi na lang niya inalala ang abalang dinulot ng dalaga sa kanya, or so he thought.
Pagpasok nila sa pinto ng club ay agad ng nagprepare si Hyo Jeong sa backstage while Fukatsu sat on the sofa malapit sa entrance dahil hindi na niya kinakaya ang antok na nararamdaman niya sa mga oras na iyon.
"Ano pong order nila?" Magalang na pagbati sa kanya ng host waitress.
"Yakiniku set, damihan mo ng kanin as extra nun tas samahan mo na ng beer. Iyong sa malaking baso ah." Sabi ni Fukatsu while scanning around the premises.
"Noted sir!" at saka na hinanda ang order ng binata.
Minutes have passed by at nagsimula na ang mini concert ni Hyo Jeong sa stage. She usually picks songs that give everyone a party vibe but this night is special for her as the songs transcends in a melodramatic tune.
🎼Ba't 'di papatulan ang pagsuyong nagkulang?
Tayong umaasang hilaga't kanluran
Ikaw ang hantungan, at bilang kanlungan mo
Ako ang sasagip sa 'yo, whoa-oh
Sa'n nga ba patungo? (Saan nga ba patungo?)
Nakayapak at nahihiwagaan
Ang bagyo ng tadhana ay
Dinadala ako sa init ng bisig mo
Ba't 'di pa sabihin ang hindi mo maamin?
Ipauubaya na lang ba 'to sa hangin?
'Wag mong ikatakot ang bulong ng damdamin mo
Naririto ako't nakikinig sa 'yo...🎶
Her audiences didn't not expect na babaliin ni Hyo Jeong ang kanta in a ballad genre but despite all this kind of effort ay pinuri pa din naman siya ng mga tagasubaybay and still applauded for her.
"Thank you so much for inviting me here and sa manager kong hindi nauubusan ng pasensya sa pagiging late ko, maraming salamat din at pinatawad mo ako." Pabirong saad ni Hyo Jeong sa mga tao ngunit isang anino lang ang walang pakialam sa kanilang pinag-uusapan.
"Heto na po ang order niyo." Pagbati kay Fukatsu ng host waitress at nilapag na sa kanyang harapan ang mga karne at seasonings na maaari niyang gamitin para mas lalong maging malasa ang kanyang pagkain.
Meanwhile, another waitress wants to be in his company for extra tip kaya ginawa niya ang lahat, even offering him a fan service, para lang mapansin siya ng taong iniidolo niya sa court. "Hi pogi. Can I seat here with you? Tutal mag-isa ka lang naman and ang sad naman nun for a gentleman like you." Kinapalan masyado ng naturang waitress ang make up niya kaya hindi niya nararamdaman na ayaw na ayaw ni Fukatsu ang nanghihimasok sa personal space niya.
Sa hilatya pa lang ng mukha niya ay hindi na sumasang-ayon kay Fukatsu ang nais niyang gawin sa table na iyon. "Lumayas ka dito pyon. Hindi ko kailangan ng babaeng gaya mong istorbo." Deretsahang saad ni Fukatsu nang maaninag niya din si Hyo Jeong na naghahanda para sa mga posibleng song requests mula sa kanyang mga tagahanga.
As far as Fukatsu is concerned about her songs ay marami ng official releases ang ginawa ng management ni Hyo Jeong pero ang tanging pumapatok lang sa takilya ay ang mga rendition version ng mga kanta noong sinauna pang panahon at ang mga current song covers.
"That song is dedicated to my closest friend since birth. One of Akita's Pride, Eiji Sawakita, alam kong namimiss ka na ng parents mo, mga teammates mo and also me kaya sana umuwi ka na baby!" Pabirong sabi ni Hyo Jeong at nakipagsabayan ang mga fans niya sa trip nito as they also cheer her.
"Isang Body Party naman dyan lods." Biglang sabat ng kanyang fans at ginagatungan naman iyon ng sample sa iba pang mga lalaki sa harap niya.
{👤Hyo Jeong Min📣}
Are they really serious about this? I was taken a back from what they said hindi dahil sa hindi ko abot ang tono ng kanta but because of its themes.
"Gusto niyo ba talaga iyon? By Ciara?" Kako sa mga tao while masking my doubts.
"Yes!" Tugon nila at doon na mismo nabenta instantly ang kahihiyan ko. Ang mas malala pa dyan eh titig na titig pa sa akin ang Fukatsu na iyon. Hindi pa niya sinusubo ang barbeque na inihaw niya sa portable na grill sa lamesa niya pero grabe ang matanglawin sa pagiging judgemental.
Kumuha siya bigla ng scratch paper sa bag niya at may sinulat pa. "The show must go on." ayon pa sa kanya at hindi ko inexpect na manggangaling pa sa Fukatsu na iyon ang encouragement kahit nagdadalawang-isip ako kung itutuloy ko pa ba ang pagkanta ko sa entablado na iyon o hindi.
That kind of RnB is so sensual for me at gaya nga ng mga nalaman niyo about me ay hindi ko hiyang ang ganoong klase ng genre. I start with the ad libs at kahit namamalat na ang boses ko sa hindi malamang dahilan ay pinagpatuloy ko na din dahil nasimulan na.
🎼My body is your party, baby
Nobody's invited but you, baby
I can do it slow now, tell me what you want
Baby, put your phone down, you should turn it off
'Cause tonight it's going down, tell your boys it's going down
We in the zone now, don't stop, ooh🎶
As the stanzas were released in my mouth, ginawa ko na lang din ang best ko na makivibe sa kanta and somewhere in between ay I did almost the unexpected. Nawala sa isip ko na nakatingin sa akin si Fukatsu at nagwala na ako sa stage in an exciting way na sa palagay ko ay hindi malilimutan ng mga lalaking nasa harap ko.
"Woah! Ang init na tuloy dito." I heard that guy who requested for that song and I was so embarrassed na kaya hindi ko na nagawang iacknowledge si kuya and I went straight to Fukatsu's table na nangangamatis ang mukha sa sobrang kahihiyan.
"Oh my gosh! Bakit ko ginawa iyon?!" Umupo ako sa harapan niya as I duck my head on that table at hindi na naman kumikibo ang Fukatsu sa sobrang busy niya sa pagkain.
I grabbed some chopsticks sa tabi ng mesa while the other performers also started their acts pagkatapos kong mag-eskandalo sa stage. "I cannot believe that you would actually stoop that low para lang sumikat." Sabi ba naman niya sa akin and it really hurts a lot after ko magcompromise para sa aking pangalan.
"Sa'yo mismo nanggaling na the show must go on tapos mangbabash ka pa ng ganyan. You're so really unpredictable, pyon!" kako sa kanya nang nararamdaman kong naiinis siya na ginagaya ko ang catchphrase niya.
"Ano ba ang gusto mong pag-uusapan? Hindi mo naman ako dadalhin sa lugar na ito kung wala kang dinaramdam." Tanong niya sa akin habang sarap na sarap siya sa niluluto niyang barbeque. Sana all talaga may ganang kumain sa oras na ito.
"Mukhang gising na gising na ang diwa mo, pyon." Biro ko sa kanya.
"Malamang hindi ako nananghalian kahapon dahil sa sobrang dami ng kailangang aralin para sa exams nun. Salamat na lang talaga at wala akong pasok mamaya, pyon." Kwento niya sa akin habang walang hiyang humihikab sa harapan ko.
Dagdag pa niya, "Hindi naman pangit ang boses mo but you have to establish your genre in music industry. Kahit sabihin pang versatile singer ka at kaya mong kumanta ng mga awiting labag sa prinsipyo mo, hindi mo din naman ikatutuwa na binabastos ka ng mga taong iyon, sexualizing your existence."
I was fascinated about the way he gives feedbacks, no wonder na karapat dapat talagang maging kapitan ang lalaking ito sa Sannoh Team.
"Eh bakit hindi mo ako pinagtanggol sa mga iyon?" I asked him.
"At kasalanan ko pa na bastos silang mag-isip? Una sa lahat, kung tumanggi ka sana sa request nila eh hindi ka nagsisisi ng ganyan." Sabagay may tama nga naman siya noong tinagay na niya ang beer sa tabi niya.
"Bwisit ka! Nang-iinggit ka pa sa akin ah." Tumayo ako as I also request for a room here to stay.
Pinaakyat ko na din sa kwarto ang mga pagkain namin with additional orders para mapag-usapan namin in private ang concerns ko tungkol kay Eiji. I guess, siya lang naman kasi ang mapagkakatiwalaan ko dahil kargo ni Fukatsu sa balikat ang mga teammates niya bukod pa sa personal nilang buhay at mga practice sessions nila noong highschool.
Actually, nagtataka talaga si Fukatsu sa akin kung bakit pa namin kailangan ng separate room para lang pag-usapan ang issue ko kay Eiji. "Before I spill the tea, sana lang matulungan mo ako sa problema ko." Pasintabing paalala ko kay Fukatsu as I show to him the screen recorded video na nasagap ko last time about sa scandal ni Eiji.
Kahit masakit sa mata for me na balikan ang mga pangyayari, pilit kong tinatatagan ang loob ko na ikwento kay Fukatsu ang ganap sa bahay nina Eiji - that his mom was having anger issues dahil sa mga employees ng Fordham university and his dad na sobra ang self-blaming sa pagiging lenient na tatay sa kanyang anak dahil hindi niya kuno nagabayan ng maayos si Eiji tungkol sa mga masasamang tao.
"Kailan pa ito nangyari?" Tanong ni Fukatsu na hindi maipinta ang mukha sa napanood.
"I'm not sure. Nagnotify lang iyan sa ads ng phone ko at iyan na nga ang napanood ko." Paglalarawan ko sa mga naganap sa akin with Eiji's parents.
Tahimik lang kami at that time when I asked him insane questions. "Hindi pa siya nakakauwi at wala kaming balita kung nasaan talaga si Eiji pero kung ikaw ang tatanungin, ano ba ang dapat sabihin sa kanya pagbalik niya dito sa atin sa Japan?"
"I really don't know. Malalalaman ko siguro ang sagot dyan kapag nakauwi na nga talaga ang taong iyon." He said to me while inuubos na ang barbeque na niluto niya kanina sa baba.
Kahit natulog siya sa sahig based on his preference that night, I sneak in to his side dahil nahihiya akong solohin ang kama habang siya naman itong nahihirapan sa lamig ng sahig. I only got my spot there nang masigurado kong knock out na talaga ang Fukatsu sa pagod.
I don't really care about my manager kung makita niya kaming dalawa na magkatabi sa pagtulog dahil siya naman ang laging nakakalimot sa akin tuwing every performance ko sa stage, so might as well let them taste their own medicine. I won't pay anymore for their existence in my life and try to self manage everything, including the songs that I really want to sing, and being original is what I am aiming for.
───※•☞💉ﮩ٨ﮩ٨ـ📑☜•※───
Myeong was still in a state of shock dahil sa pagkakadisgrasya ng mukha niya sa salamin. Bagamat nabigla lang din si Lizette sa kinahantungan ng kanyang panibugho sa dalawang kasama niya sa bahay, isa naman iyong patunay para kay Eiji na hindi dapat pagkatiwalaan ang mga salita ni Lizette.
Pagkalabas ni Eiji sa kwarto nila para ipaghanda ng pagkain si Myeong ay agad naman siyang tinambangan ni Lizette para kumbinsihin ang binata sa kanyang naratibo. "Eiji kausapin mo naman ako oh." Pagmamakaawa ni Lizette dahil sa katotohanang nais niyang ipaalam sa binata.
As usual, wala namang ibang pinapanigan si Eiji kung hindi ang huwad niyang alaala na matagal ng itinanim ni Myeong sa utak niya. "Kahapon ka pa nangungulit, ah!" inis niyang turan sa dalaga habang kumikirot ang braso ni Lizette sa pagkakahawak ni Eiji sa kanya.
"Utang na loob... pwede bang makinig ka muna sa akin." Utos ni Lizette kay Eiji. Dagdag pa nito, "Hindi ka naman ganito makitungo sa akin. Kung alam mo lang na sobra akong nag-aalala para sa'yo. Ano bang nangyari sa'yo noong nakaraang tatlong buwan?" Pangangamusta ni Lizette sa lagay ni Eiji kahit hindi siya naaapektuhan sa pagmamakaawa niya.
"Diretsuhin mo na kasi ako. Ano bang kailangan mo? Umaandar ang oras and Myeong needs me more than ever." Tugon naman ni Eiji at tila pinaparamdam niya kay Lizette na wala siyang halaga sa kanyang buhay.
"I know kaya sorry din kung nasaktan ko siya, but she provoked me kasi para itulak siya." Paliwanag naman ni Lizette as she was cut off by Eiji.
"Then what makes you think na maniniwala ako sa isang kriminal na gaya mo? Pasalamat ka nga at tinago ka rito sa lungga niya." Ayon kay Eiji na walang pakialam sa anumang pagpapaliwanag ni Lizette sa kanya.
"Iyan ba ang sinabi niya sa'yo? Oh well, tumakas lang naman ako sa prison camp just to survive humiliation pati na din ang kamatayan. In the first place, nangako ka din sa akin na isasama mo ako pauwi ng Japan, kung saan ka talaga nabibilang dahil doon ka nagkamulat sa reyalidad ng buhay kasama ang pamilya mo." Paliwanag ni Lizette sa kanyang kausap.
"Hah?! Grabe ka naman sa pang-iimbento mo ng kwento. Ano nga kasi ang pangalan mo?!" Pangbibintang ni Eiji sa diumanong kasinungalingan na sinasabi ni Lizette.
"Lizette." Tipid nitong sagot kay Eiji na napipikon na din sa asal ng binata sa kanya.
"Okay... Nice try pero I won't buy your pranks para magpaloko sa gaya mo. So, excuse me for a while. Nakakasagabal ka sa akin eh." Eiji said sarcastically as he rolled his eyes as a sign of contempt for Lizette.
Halata na din sa itsura ni Lizette ang kawalan niya ng pag-asa para kay Eiji ngunit sumasang-ayon ang tadhana sa kanya nang maisipan niyang halughugin ang mga gamit nilang dalawa ni Eiji sa guest room. She was able to slip away Eiji's stuff in her room bago sila nawalan ng komunikasyon sa loob ng tatlong buwan.
Nagmadali si Lizette na maghalungkat ng anumang bagay na maaaring magpaalala kay Eiji kung sino talaga siya sa guest room. "Sana naman kasi nakatago iyon?!" Natatarantang saad ni Lizette habang nilalatag sa kama ang mga gamit nila.
Limampung minuto din ang lumipas and Lizette was about to lost her enthusiasm nang bigla na lang nahulog sa sahig ang mga dokumento ni Eiji gaya ng kanyang pasaporte. "Oh shocks! Ito na nga iyon." Nagagalak na turan ng dalaga as she is ready to confront the worst version of Eiji in his entire history.
Eiji was about to serve Myeong her meal when he almost let go of the tray that he was holding. Natapon naman ang porridge sa tray dahil nagulantang na lang si Eiji sa biglaang pagsulpot ni Lizette sa kanyang harapan na hindi niya inasahan.
"Woah! Talaga naman oh!" Nababanas na tugon ni Eiji kay Lizette. "Kung uhaw na uhaw ka sa pagnanasa sa akin, hindi kita mapagbibigyan." Komento ni Eiji sa harap ni Lizette na tila aatakihin sa puso dahil sa kalokohang pahayag nito sa kanya.
"Hay nako! Mabuti na lang at hindi nakita ito ni Myeong kung hindi, wala akong ebidensya para patunayan ang mga kwento ko kay Eiji ngayon na para bang may sariling mundo." Bulong ni Lizette sa kanyang sarili nang mapasakanya ang passport ni Eiji na nakabaon sa mga gamit nila sa guest room.
"Nangarap ka pa ng gising matapos mo akong pagdudahan sa mga sinasabi ko sa'yo. Gusto mo ng pruweba na totoo ang mga kinuwento ko sa'yo diba? Oh ayan ang passport mo. Isaksak mo dyan sa makitid mong utak!" ani Lizette kay Eiji as she gave him his documents na nagpapatunay sa kanyang totoong sarili.
Out of curiosity ay binitawan na muna ng binata ang kanyang bitbit na tray of meal para sana kay Myeong. As he scanned the document ay bigla na lang natrigger kay Eiji ang mga salitang ipinangako niya kay Lizette bago pa sila mapadpad sa bahay ni Myeong, as well as the reason why he wanted to escape from the incident plane crash sa Namnyong-Dong.
It always ends up with having the memory of a complete family. Nang makita ni Eiji ang nakaipit na litrato nilang pamilya sa loob ng kanyang pasaporte, bigla na lang bumuhos ang damdaming matagal ng tinago dahil sa impluwensiya ng droga sa kanyang katawan.
"I'm sorry for hurting you like this." naluluhang sambit ni Eiji para sa kanyang sarili at natouch naman si Lizette upon admitting his fault for blaming her because of the perceived lies that the maiden was talking about.
"Ano kamo?" Paglilinaw na tanong ni Lizette kay Eiji at baka mali lang siya ng narinig.
Eiji's eyes was puffing red dahil sa kirot sa puso nang makita niya ang larawan ng kanyang magulang na nakaipit sa kanyang pasaporte. "Huwag kang mag-alala. Sinisigurado ko sa'yo na matutupad talaga ang pinangako ko, Lizette. Itatakas kita dito at makikisuyo na din sana ako na mag-impake ka na bago pa mahuli ang lahat." ani Eiji na tila nagbabalak na ng masama sa aura pa lang nito.
"Sige pero anong binabalak mo? Bakit ka aligaga riyan?" nag-aalalang tanong ni Lizette kay Eiji.
"Ako na ang bahala kay Myeong. Marami siyang dapat pagbayaran na mga atraso sa atin." Saad pa ni Eiji at tuluyan niyang iniwan si Lizette sa guest room upang ihanda ang kanilang kailangan sa paglisan nila sa lugar na iyon.
⏱Flashback⏱
For the past three months in that mansion ay tanging madilim na kwarto at banayad na palad lang ang naaalala ni Eiji sa kanyang isipan. Bagamat masarap ang kada haplos nito sa kanyang katawan, hindi na maitatatwa na hindi niya mapatawad ang sarili niya dahil nahulog siya sa patibong ni Myeong.
"Come on babe. Don't be shy..." As Eiji felt disgust towards Myeong, she never stopped provoking Eiji to let go of his pride and start obeying her demands.
Tila mapaglaro si Myeong tuwing magkasama silang dalawa ni Eiji ng palihim kay Lizette. Hindi man lang din siya nakakaramdam ng kahihiyan while she was literally harassing him, smacking his private parts like it was the normal thing to do.
"Argh! Okay fine, I'll do it." Tortured as it seems ngunit wala din naman magawa si Eiji at that time para makawala sa mga titig ni Myeong sa kanya.
Pilit man ang pagkakatugon ni Eiji sa kanya ngunit narinig na nga ni Myeong ang gusto niya sa binata kaya naman pumosisyon ito sa kama na lantaran ang kahayukan sa buong pagkatao ni Eiji. She didn't even hesitate na ibigay sa binata ang kanyang buong sarili para lang sa sarap ng laman na hinahanap-hanap ng katawan niya sa buong buhay niya.
"Nice one babe! Here's your gift na..." Bumulong si Myeong kay Eiji at tila inaalok na ang sarili na wasakin siya hanggang sa walang matirang hininga sa kanyang baga. She was lying on bed, spreading her legs wide as she offered anything a man wants from someone hot like her.
⏱End of Flashback⏱
"Hmmp! Mabuti nga sigurong maglaro tayo sa impyernong ginusto mo para sa sarili mo." Eiji snapped and was so determined to mock his mistress that was miserably waiting at her lone bedroom as of today.