Their schedule in that afternoon was hectic for general cleaning. Eiji was preparing for their food while Lizette is still working on organizing their linen closet. Iyon pa lamang ang unang pagkakataon para sa dalawa na makahinga ng maluwag matapos nila maranasan ang malapelikulang tagpo patungo sa Chongjin.
A struggle for almost twelve hours ang binayo nina Eiji at Lizette para lang makarating ng matiwasay sa tinutuluyang hotel mula sa train station ng Namnyang-dong. Bukod pa sa kakaibang pagtrato ng mga tao sa kanila ay iniiwasan din nila ang masangkot sa gulo dulot ng lockdown protocols na ipinapatupad sa buong bansa.
Being a fugitive on the run, they literally took advantage of their disguise as legitimate tourists. Lizette Choi was written in Chinese characters sa fake visa ng dalaga kung kaya't bumagay din sa suot niya ang pinagkakagastusan nilang terno na inspired sa modern Chinese wardrobes.
"Di kaya masyadong magarbo ang kwarto na ito para sa budget mo? Nakakapanghinayang lang kasi na nag-abala ka pa ng todo sa pagkupkop sa akin." nahihiyang komento ni Lizette na kasalukuyang nag-aayos ng mga damit nilang nilabhan.
Maliit man ang espasyo sa pagitan ng kama at ng kusina ngunit sapat na ang kanilang distansya para marinig ni Eiji ang saloobin ni Lizette. "Nako, walang sinabi ang mga scented candles na narito sa disenyo ng mga karaniwang bahay doon sa amin. Puro high tech na kahit ancestral house pa ang exterior ng bahay." panimula ni Eiji nang pinatay na ang apoy ng kailan sa kitchen top.
"Isa pa, masanay ka na sa luho paminsan minsan, Lizette. Although hindi ko maikonsidera ang lugar na ito bilang luho pero deserve mo din naman ng break mula sa kawirduhan ng mga taong nasa paligid mo lalo na noong wala pa ako dito." ani Eiji sabay nagliligpit ng mga tirang balat ng gulay.
Tila malalim ang pinaghuhugutan ng paghinga ng dalaga. Marahil ay wala sa kanyang memorya na maaari palang maging mabait at tunay na mapagkalinga ang mga lalaki sa gaya niyang kapus-palad. Napapangiti na lamang si Lizette sa tuwa na nagkrus ang landas nila ni Eiji dahil napatunayan nga ng binata sa araw na iyon na karapat dapat nga siyang bigyan ng pagkakataon para makapasok ng tuluyan sa pusong sawi ng dalaga.
Napaupo na lamang si Lizette sa gilid ng kama habang pasulyap nitong pinapakielaman ang laman ng nightstand sa kanilang kwarto. "Kung sabagay, nakakagalit nga din naman ang pagtrato nila sa akin na parang tuta at madaling abusuhin." Sarcasm nito at napapairap na lang si Lizette sa inis habang binabangungot ng kanyang nakaraan.
Gayunpaman, tanging kalansing ng mga kubyertos ang naririnig sa dining area, indicating that their meal was ready to serve. After his dining preparations ay napagpasyahan ng mga paa niyang tutukan ang lagay ni Lizette sa kabilang dako ng kwarto. Yet, as their gaze met each other from adjacent doorways ay hindi mapigilan ni Lizette na matulala sa posturang ipinapahayag ni Eiji sa kanya.
He was topless on a plain black apron at mistulang estatwa ang kakisigan ng binata sa mata nito. "May kailangan ka ba?" Nag-aalala na tanong ni Eiji nang mapansin niya na hindi siya kinikibo ni Lizette.
Meanwhile, her reaction was kinda delayed as Lizette was caught red handed trying to glance beneath Eiji's garments. "Ughh... w-wala naman." sambit ni Lizette na umiiwas ng tingin kay Eiji at kunwaring nagpapakaabala sa pagliligpit ng mga gamit sa aparador.
Eiji was staring at her, dumbfounded. "Ano bang nangyari sa suot mo?" she asked him out of nowhere habang tinatago ang pagkailang sa binata.
Hindi naman mapigilan ni Eiji na mapangisi sa pagkakataong iyon. Napasandal na lamang din ito sa gilid ng pinto at nagwikang, "Ah...Sira pala ang aircon doon sa kusina at kulob ang init doon kaya tinanggal ko muna ang sando ko pansamantala." kwento nito kay Lizette at tila nababagabag siya sa nerbyos ng dalaga that is why he let her do whatever he thinks she really want at that moment.
"T-talaga?!" The maiden exclaimed however, agad naman siyang sinorpresa ni Eiji sa kanyang sumunod na pahayag.
Pasikreto siya kung lumapit kay Lizette dahil hindi na rin niya mapigilan na magshower pagkatapos niyang magluto ng kanilang hapunan para mamaya. "Kunwari ka pa dyan. If ever sabik kang makita kung ano ang tinatago ko sa apron na ito, pwede ka naman magsabi sa akin." Napapangiting bulong ni Eiji kay Lizette na tila inaasar pa ang pagbublush ng dalaga sa harapan nito.
Napahampas na lang si Lizette sa lalaking katabi nito dahil sa gulat sa mga binitiwang salita ni Eiji. "Baliw! Aasarin mo pa ako pero ikaw naman itong atat dyan." Patutsada ni Lizette sa kakaibang asal ni Eiji sa kanya ngayon.
"Argh! Tinamaan ako doon ah..." Napakapit na lamang si Eiji sa kanyang dibdib na tila nagdadrama sa harap ni Lizette ngunit wala iyong epekto sa dalaga dahil umirap lamang siya sa kakornihan ni Eiji.
"Hibang ka talaga." Mataray nitong reaksyon sa pag-uusap nila ni Eiji.
"Pero seryosong usapan, handa akong magpakababa para lang mahalin mo na hindi ka napipilitan. Gusto ko lang malaman mo iyan Lizette." ani Eiji na naghahagilap na din ng maisusuot pagkatapos magshower sa banyo.
"Sige, mauna na ako." Pagpapaalam ni Eiji nang makakuha na siya ng twalya sa aparador at tinanguan lamang siya ni Lizette matapos nun.
{👤Lizette Choi📣}
Pagkasara mismo ng pinto sa banyo ay agad akong nagtalukbong sa kumot doon sa kama naming malaki. Hindi man ako masyadong napagod sa paglilinis pero mukhang sa ibang dahilan nauubos ang aking pasensya.
"Bwisit siya... Nakakainis talaga!" I cringed too much at sinigurado kong marinig ng kalbong Eiji na iyon ang rants ko sa kanya.
Nagpagulong-gulong pa ako sa kama hanggang sa tuluyan ng mawala ang sama ng loob. Kung tutuusin ay wala dapat akong pinoproblema ngunit dala na rin siguro ng mga pangyayari kaya sobra akong mag-overthink.
Paano kung sa sobrang lax ng ganap namin dito ay bigla na lang kaming bawian ng tadhana? Minsan, nakakatakot na lang din maging masaya dahil paniguradong may kaakibat iyon na kapalit sa anumang pagkakataon.
Iidlip sana ako pagkatapos ng lahat ng kadramahan ko sa buhay ngunit lumipas lang ang ilang segundo ay bigla akong binulaga ng ingay mula sa hallway ng hotel. Kung makabukas sila ng pinto eh parang hindi na sila makakalabas sa sobrang lakas ng thud.
Dahil sa sobrang pagkataranta ko ay nilock kong maigi ang entrance door namin sa hotel at hinila ang mga bagay na maaaring maging pabigat na harang sa daraanan. Dali-dali din akong nang-istorbo sa banyo, kumakatok ng paulit-ulit para pagbuksan.
"Eiji!" Pagtawag ko at saka ako nangangalampag sa harap ng pinto para marinig niya ako ng maayos.
Ilang sandali lang ay dumungaw sa paningin ko ang mukha ni Eiji na habang nakatago ang kanyang kabuuan sa likod ng pinto. "Anong nangyari?" Pag-aalala niyang tanong sa akin. Dala na din ng takot kaya napayakap na lang ako sa kanya ng hindi nag-iisip.
"Kinakabahan ako, baka pasukan tayo dito ng masasamang loob." Sumbong ko sa kanya at pinaniwalaan niya din naman ako nang marinig niya mismo ang ibig kong sabihin.
"Buksan niyo ito. Andito kami para halughugin ang mga kahina-hinala sa mga gamit niyo." Hindi man namin lubos marinig ngunit wala silang pakundangan, makapasok lang sila sa kwarto ng may kwarto.
"Sino ho sila?" Bulyaw ni Eiji habang nakaakap ako sa mga braso niya.
"We're police personnel at hayaan niyo sanang gawin namin ang trabaho namin." Paliwanag ng lalaki sa tapat ng entrada namin at biglang lumabas si Eiji na nakatapis ng twalya sa bewang niya.
"Magtago ka muna dito huh! Babalik din ako." Eiji whispers to me at hinalikan niya ako sa noo. Hindi na din naman ako nagreklamo dahil nakaalis na siya sa paningin ko.
Ilang minuto din ang hinintay ko bago lumayas ang mga asungot na pulis inspectors na iyon para lang siguraduhin na malinis at walang bahid ng mantsa ang litrato ng supreme leader sa kwarto na ito. Lahat naman kasi ng establishments dito ay mayroon ganoong klase ng picture na nakasabit para sambahin kuno ang mukha niya.
Kidding aside, napapatunayan ko lang din sa sarili ko na isa akong mangmang. Basang-basa ang damit ko ngayon mula ng yakapin ko siya. Napatingin na lang ako sa salamin sa sobrang balisa, at palagay ko ay hindi ako karapat-dapat sa ganoong klase ng pagmamahal.
Isinasakripisyo niya ang panahon niya na kasama ako habang ito lang ako sa sulok, nagpapakaipokrita sa tunay kong nararamdaman. Pagkatapos ng hindi inaasahang tagpo nina Eiji at ng mga pulis, agad ko siyang kinompronta para sabihin sa kanya ang totoo. "Pwede ba kitang makausap?" kako sa kanya pagbalik niya sa shower room na kasama ako.
"Oo naman." Ngiti niyang sagot sa akin.
"Look, naaappreciate ko lahat ang tulong na binibigay mo sa akin pero sana magtira ka din para sa sarili mo." I held his hands at that time and added truthful words for him to realize.
"Sa palagay ko kailangan mo ng kalimutan ang pagmamahal na nararamdaman mo para sa akin kasi hanggat andito tayo walang patutunguhan iyon. Maniwala ka sa akin, mauubos ka lang." Payo ko sa kanya ng walang paligoy-ligoy.
"Teka... masyado mo naman akong binibigla sa mga sinasabi mo. May mali ba sa akin kaya mo idinidikta sa akin iyan ngayon?!" Eiji asked me confused and teary eyed at the same time.
"Walang mali sa'yo okay?! Sa totoo lang, napakabuti mong tao para sa akin to the point na nakokonsensya ako sa sarili ko. It seems to me that I'm the problem in this kind of relationship na sinasamantala ko ang kabaitan mo at ayokong pag-isipan mo ako ng masama kasi natatakot akong magmahal after all these years." kako at tila sa bagsak niyang mukha ay paniguradong nasaktan ko na naman siya ng matindi sa mga salita ko.
"Nagbibiro ka lang diba Lizette? Parang naman napakadaling kalimutan ang pagmamahal ko sa'yo nung una pa lang tayo nagkita." pagtanggi niya sa nangyayari at sinubukan kong panindigan ang mga sinasabi ko sa kanya kanina nang tigilan na niya ang pag-aaksaya ng oras dito.
"Eiji, I can't assure you anything dahil nakilala mo naman ako na walang-wala sa buhay. Nagpapasalamat talaga ako na nagkakilala tayo pero para sa ikaliligaya mong lubos, magfocus ka sa goal mo na makaalis dito para na din sa mga magulang mo na naiwan sa bansa ninyo." Tahasang paliwanag ko sa kanya and he never let go of me nang marinig niya sa akin ang side ko.
"Huwag mo naman agad tapusin iyong naumpisahan natin, Lizette. Nakikiusap ako sa'yo, pag-isipan mo munang maigi iyong mga salitang binigkas mo sa akin kanina lang." ani Eiji sa akin ngunit agad ko naman siya sinagot ng prangkahan.
"Pero nakapagdesisyon na ako. Mahal kita bilang kaibigan at sana respetuhin mo ang pasya ko na hindi ko pa kayang magmahal ng todo Eiji kasi mismong sarili ko eh hindi ko napahalagahan. Ayoko din namang paasahin ka at saktan pa lalo." Pagdadahilan ko sa kanya at mukhang naunawaan na niya ang nais kong ipahiwatig.
"O sige, Tama ka naman sa puntong iyan pero papayag lang ako na maging best man mo sa isang kondisyon." He carelessly wiped his tears as his right hand touched my cheeks.
Heto ka na naman ba para baligtarin ang kapalaran ko?! "Huh? Best man?! Kahit ano pa iyan, gagawin ko para matahimik na ang kaluluwang ligaw mo dito." I said to him in reply at naiinis talaga ako sa sarili kong carelessness.
Napangisi siya ng nakakawindang at kahit saglit lang ang exposure nun ay nagawa niya pang paikutin ang mundo ko. "Basa na din naman ang damit mo kaya para makatipid na din tayo sa tubig, sabay na tayong maligo tutal andito na din naman tayo." He declares like nothing happened kanina at hindi na ako nakapalag nang dalhin niya ako doon sa shower at binuksan na niya ito ng tahasan.
"Huh? Pinaglalaruan mo ba ako?" kinikilabutang tanong ko sa kanya at di ko maiwasang mabigla sa sorpresa niya sa akin.
"Pwede naman tayong maging friends with benefits. Itatakas kita dito while you can do whatever you want with me. Pagtutulungan natin iyon at saka na tayo maghiwalay ng landas after nating makauwi ng Japan. O, Saan ka pa?!" Bilin niya sa akin na tila may patutsada pang hinanakit.
"Galit ka ba sa akin?" I asked him again pero hindi pa din nagbago ang reaksyon ng mukha niya.
{👤Eiji Sawakita📣}
"Paano kung sabihin ko sa iyong nagtatampo ako ng malala sa'yo, Lizette?!" Nangangatog na sa kahihintay ang bibig ko na ipamukha kay Lizette ang mga kataga na ito ngunit hindi ko magawa.
Hindi na ako kumibo pa mula sa tanong na iyon ngunit pinaramdam ko naman sa kanya na mahalaga pa din si Lizette sa akin kahit nasaktan ako sa mga sinabi niya. Gaya ng dati ay ginawa ko pa ding magpakatatag dahil mababaliwala ang mga sinakripisyo namin kung magpapaapekto ako sa pagiging busted.
"Bakit naman ako magagalit sa'yo? Nagpapakatotoo ka lang naman sa nararamdaman mo at mahirap nga ang sitwasyon natin kung pareho tayong distracted sa pagmamahal na iyan in a romantic way." Paliwanag ko sa kanya ngunit hindi pa din mawala sa akin ang kirot sa puso.
"I'm sorry hah." Tugon pa ni Lizette sa akin at naguguilty pa ata siya sa mga nasabi niya kaya niyakap ko na lang siya ng mahigpit.
"Noong una pa lang tayo nagkita, tinamaan na ako sa'yo ng matindi." I faced her bravely and affirms to her, "Pero kung ito na talaga ang huli, hindi ko na ipipilit ang sarili ko." Pagdadahilan ko sa kanya ngunit naisahan niya ako nang bigla niya akong hinalikan sa labi.
Masyado iyong paspasan para sa first timer na gaya ko. "Para saan naman iyon?" I asked her diligently.
"My peace offering? I'm really sorry for causing you so much trouble here." ani Lizette at saka niya muling itinuloy ang pakiwari ko ay matagal niyang ninanais na gawin sa buhay.
───※•☞💉ﮩ٨ﮩ٨ـ📑☜•※───
They agreed upon rubbing each other's back like close siblings but the only difference was that Eiji and Lizette were acting as couples without relationship status upon one another matapos ang naturang confession. Maybe it's all about the adrenaline of being aroused at that time kaya nila nabaliwala ang sarili nilang boundaries.
"Magtapat ka nga sa akin Lizette at gusto kong maging honest ka. Do you really mean what you said earlier?" ani Eiji na tila nauubusan ng pasensya sa pabago-bagong pakikitungo sa kanya ni Lizette.
Natahimik bigla ang dalaga nang mapagtanto niya ang paghalik niya kay Eiji kanina. "Kasi kung hanggang ngayon eh nagdadalawang-isip ka pa sa ginagawa o sinasabi mo, marerealize ko talagang wala kang dignidad para sa sarili mo." patutsada ni Eiji sa harap ni Lizette.
"Anong ibig mong sabihin Eiji?" Nagtatakang tanong ni Lizette na walang kamuwang-muwang sa pagkakataong iyon.
"Alam ko kung ano ang dapat ipriority sa ngayon at salamat din dahil pinaalala mo sa akin na may uuwian pa pala ako sa amin. Lizette, gusto ko din naman maranasan ang sex na hindi napipilitan para harapin ang mga consequences nun. Hindi naman kasi lahat ng lalaki eh hayok na hayok sa topic na iyon." Paliwanag ni Eiji sa kanya.
"Pero gusto mong maranasan iyon diba?" Paglilinaw pa ni Lizette. "Na kasama iyong taong mahal mo." dagdag pa niya sa kanyang salaysay at doon na mismo isiniwalat ni Lizette ang mga kinikimkim niya pa sa kanyang puso.
"Oo naman pero pinili ko munang magpigil dahil ayokong masaktan siya kung sakaling pipilitin ko kahit ayaw mo." Deretsahang sagot ni Eiji na seryosong nakasulyap sa mata ni Lizette.
Mahahalata sa pagyuko ng dalaga ang kahihiyan. "Sorry... pero naguguluhan talaga ako nitong nakaraan kung ano ba talaga ang gusto kong mangyari sa buhay matapos kong tumakas sa bilangguan. Ang tanga ko kasi at I'm really indecisive dahil ngayon lang ako nabigyan ng pagkakataon para magkaroon ng option sa buhay. Sobrang overwhelming talaga nito para sa akin." Kwento ni Lizette na medyo makuha-luha sa mga oras na iyon dahil sa tuwa.
"Alam kong napakababaw lang ng rason ko kung kaya ano-ano na lang ang nasasabi ko. Pasensya na sa mga kabobahan ko especially sa mga mixed signals pero please, tulungan mo akong kalimutan ang lahat ng panunutya ng gagong Dalton na iyon sa akin." ani Lizette who was currently in heat sa sitwasyon nila ni Eiji sa banyo. Her hands were wrapped around his torso at niyakap naman siya ni Eiji pabalik.
"Siya ba ang nananakit sa'yo noong nasa prison camp ka pa? Alam mo, hindi ko man mahilom ang mga lamat sa mga pinagdaanan mo noon pero I really want to love you sa anumang paraan na alam ko kaya sana maging handa ka sa mga posibilidad." sabi ni Eiji na nagbibigay assurance sa gustong mangyari ni Lizette.
"Nakakahiya man sabihin pero ipinanganak ata talaga ako dito sa mundo para magpagalaw sa mga kamay mo." tugon ni Lizette at napangisi sa kanya si Eiji as she initiate the first move nang ipinahagod niya pataas sa kanyang balikat ang kamay ng binata which allows him to touch her curves in front somehow.
Sa mga oras na iyon, unti-unting tinanggal ni Eiji ang mga damit ni Lizette while soaking wet on the shower area at gayon rin siya kay Eiji nang tanggalin nito ang tuwalya sa bewang niya. Droplets of water was a sight for both of them. Nakakainit ng pakiramdam dahil tutok silang pareho sa kanilang reaksyon. Matapos nun ay agad siyang nangahas na bumawi ng halik sa dalaga habang kinakapa niya ang maselang bahagi ni Lizette.
"Nghhh!" Lizette feels like in paradise but she also wants to pause for a while. However, Eiji is still on the verge of losing control for his lust.
"Hmmm..." Huminto siya sa paghalik at agad din binalik ni Eiji ang excitement sa kanilang dalawa. "Ang sarap mo nga talagang kasama lalo na kapag ganyan mo ako tinitigan." Nakakapang-akit nitong paglalarawan sa kalagayan ni Lizette.
She definitely breaks her silence after their enticing encounter dahil namumula ang pisngi niya sa mga pambobola ni Eij. "Ugh! Sandali... Baka hindi ako makapagpigil at bigla na lang ako labasan dahil sa mga halik mong iyan." Komento ni Lizette na naghahabol ng sariling paghinga.
Eiji was complimented by her kaya lalo siyang nagkaroon ng confidence to satisfy her. Inilapit ni Eiji ang kanyang katawan at halos magdikit na silang pareho. "I would like to see you try. Mangyari na ang dapat maganap." Nanghahamon na pahayag ng binata as he tries to explore her other sweet spots.
"T-teka..." Nakaawang ang bibig ni Lizette na parang hindi komportable sa kanilang kinalalagyan. Napapailing ang dalaga sa presensya ni Eiji sa mga pagkakataong iyon, at dahil sa pagpalag niya ay mas lalong ginanahan si Eiji na subukan siyang suyuin muli kahit klaro pa sa salamin na wala na iyong kasiguraduhan.
"Please, hayaan mo akong gawin ito kahit ngayon lang? Ginusto mo din diba?" Pakiusap ni Eiji kay Lizette at sa tono pa lang nito ay naghahangad din siya ng validation na anumang katarantaduhan ang ginawa sa kanya sa America ay tuluyan ng mapuputol doon ang alaala ng bangungot niya sa nakaraan.