Na het ontbijt zijn we naar mijn appartement gegaan omdat ik mijn post weer moet controleren. Straks heb ik een brief van Danny waarin hij weer van alles van me eist voor een bepaalde dag. Ik moet het ook echt op die dag aan hem geven. Ik ben wel erg blij dat hij de afgelopen maand niets van zich heeft laten horen. Loser.
-
-
Tussen de post zit een envelop die ik maar al te goed herken. Ik heb te vroeg gejuicht. Verdomme. Kan die klootzak van een Danny niet even oprotten? Ik kijk naar Lucian, die op het balkon staat te bellen met een cliënt, en open dan de brief van Danny het eerst. Eens kijken wat hij deze keer van me wil.
-
"O, mijn lekkere Vanessa, wat heb je jezelf weer goed in de problemen gewerkt. Ik zag dat je me had vervangen voor een ander. Hoe heb je dat voor elkaar gekregen? Betaalt hij je voor seks? Dat zal het wel zijn, aan zijn auto en huis te zien - en jou kennende. Mijn lieve sletje, je weet dat ik je niet wil delen met anderen. Je weet daar ook heel goed de gevolgen van. Ik wil achthonderd. Contant. Komende dinsdag om vijf uur. Deze keer zal ik zo lief zijn om het bij je huis op te halen. En ik wil dat je alleen bent. Zo niet kan je dag zeggen tegen je knappe koppie. Succes met het geld bij elkaar krijgen. Ik weet toevallig dat je haast geen geld overhoudt voor je rekeningen. Dus omdat je zo lief bent om mij eerst te betalen, zal ik dinsdag aardig zijn en je eens verwennen. Je hebt me wel verdiend."
-
Tranen stromen over mijn wangen en het voelt alsof er een zwaar gewicht op mijn borstkas ligt. Wat denkt hij wel niet? Dat hij zomaar seks met me kan hebben?! Ik ga met opgetrokken benen op mijn bed zitten, met mijn rug tegen de muur en verkreukel de brief, die ik daarna voor mijn voeten gooi. Ik zie het echt niet meer zitten om Danny elke maand zo'n groot bedrag te geven alsof het niets is. Ik hou amper geld over voor mijn rekeningen. En hij vraagt steeds meer geld! Straks kan ik hem het volledige bedrag niet meer geven en doet hij alle dingen met me waarmee hij dreigt als ik de afspraak niet nakom. Ik hoor geritsel voor me en kijk op.
'Nee!' Roep ik geschrokken als Lucian de brief van Danny te pakken heeft en het openvouwt. Zijn ogen vliegen over de regels en als hij het gelezen heeft, kijkt hij me geschrokken aan.
'Hoe lang is dit al aan de gang?'
'Lang genoeg.' Ik sta op en gris de brief uit zijn hand, maak er weer een prop van en gooi het in mijn prullenbak.
'Doe je alles wat hij van je vraagt?'
Ik kijk hem gebroken aan en zucht. 'Ik kan niet anders.'
'Heb je de eerdere brieven nog?'
'Ja, maar die ga je niet lezen.'
'Ben je er al mee naar de politie gegaan?' Lucian haalt de brief uit de prullenbak en vouwt het netjes op, stopt het daarna in zijn broekzak. Ik wil zeggen dat hij het terug moet leggen, maar heb er helemaal geen zin meer in.
'Nee, dan-' Ik moet maar niet zeggen wat hij met me wil doen.
'Dan?'
'Niks.'
'Hij bedreigt je. Waarmee?'
'Dat is privé.' Ik voel mijn hoofd bonzen van de stress en ga in bed liggen.
'Hij kan je niets maken als je beveiliging hebt. Ik kan persoonlijke beveiliging voor je regelen die dag en nacht op je letten.'
'Hij vindt wel een manier om me af te slachten.'
'Niet als je bij mij komt wonen tot hij opgepakt is.'
'Ja, en dat ga ik dus niet doen.' Ik zie dat Lucian er tegenin wil gaan. 'Nee, echt niet.' Verduidelijk ik. Het kan nog maanden duren voordat Danny opgepakt gaat worden.
'Dan krijg je nog meer beveiliging. Geef me alle brieven die je van hem hebt, dan zorg ik er voor dat er een onderzoek naar komt.'
'Nee, ik wil niet dat anderen ze lezen. En al helemaal jij niet.'
'Goed, maar ik sta niet toe dat je doet wat hij deze keer van je wil.'
'Ik moet wel. Je hebt gelezen wat hij doet als ik hem niet betaal en-'
'Je gaat niet.'
'Maar-'
'Nee.'
'Jij bent een succesvolle zakenman en advocaat. Je hebt geen idee hoe het is om gechanteerd te worden.' Ik ga rechtop zitten.
'Denk je dat? Juist heel vaak omdat ik een succesvolle zakenman ben.' Laat hij weten. Dat had ik niet verwacht. 'Geloof me, de politie kan hier echt iets aan doen en je komt niet in gevaar.' Zou hij gelijk hebben? Ik weet het echt niet. Straks gaat alles mis en doet Danny me weet ik veel wat aan! Al ben ik natuurlijk het liefst van hem af.
'Echt?' Vraag ik angstig.
'Ja, echt. Ik zou dit niet voorstellen als het je einde zou worden.'
'Oké dan.' Ik sta op en pak de stapel brieven uit het kastje in mijn bureau.
'Jezus.' Zegt Lucian ongelovig als hij ziet hoeveel het er zijn. 'En elke keer vroeg hij die onmogelijke en perverse dingen van je?' Ik knik beschaamd. 'Weet je wie het is?'
'Hij zit bij mij op school. Ik weet dat zijn voornaam Danny is, maar meer niet.'
'En je ging daar nog steeds dagelijks naar school?'
'Ja, ik ga niet stoppen of naar een andere school in het laatste jaar van mijn studie.'
'Ik zal zorgen dat ze hier vandaag nog aan beginnen. Dit kan niet langer.' Hij pakt de stapel papieren van me over en drukt een kus op mijn slaap. 'Het komt allemaal goed, Kitten. Dat beloof ik je.' De man pakt mijn hand. 'Kom, we gaan weer terug.'