**"- Shine POV -"**
"Doc. !" sigaw ng isang babae at kumakatok ito sa gate ng aking bahay.
"Tao po Doc. Shine! " tawag nitong muli. Dahil sa kumakatok ay dali dali kong kinuha ang payong at tinungo ang labas ng bahay dahil sa kilala ko ang may ari ng boses na yun.
"Ano po yun Aleng Minda. " Agaran kung tanung ng makalapit ako sa kanya.
"Doc. Pasenya na pero kailangan ko po ng tulong ninyo. Si Baste po kasi ay inaapoy ng lagnat at sumasakit po ang gilid ng kanyang tyan." Umiiyak nitong saad at punong puno ng pag-aalala wari'y di alam ang gagawin sa anak.
"Sige po Aleng Minda ipasok ninyo siya sa clinic at titingnan ko. " saad ko at pinapasok sila sa loob.
Tiningnan kong mabuti ang bata at sinubukang pisilin ang gilid ng kanya tyan at napansin kung di na maganda ang lagay ng batang ito.
"Aleng Minda malubha na huh ang lagay niya at kailangan ko siyang operahan ngunit kailangan niyo pirmahan ang papel na ito upang maisagawa ko ang bagay na iyon." saad ko at iniabot sa kanya ang isang papel na naglalaman ng isang waiver.
Kinuha ko ang aking mga gamit habang busy sila di pa man sila tapos pirmahan ang papel ay sinimulan ko nang bigyan anestisya ang bata upang agarang maisagawa agad ang operasyon sa kanya dahil anu mang oras ay ikakamatay niya ang sakit niya kung di ko maisasagaw ito. Nang mapermahan na niya ang waiver ay agad ko silang pinalabas ng patient room upang masimulan ko ang surgery sa kanya.
Makalipas ang anim na oras ay lumabas na ako ng room.
"Doc kamusta na po ang anak ko? " Nag-aalala niyang tanong sa akin ng makalabas ako ng silid.
"Ok na po siya Aleng Minda at kailangan niya nalang magpagaling. Ibibigay ko po sa inyo ang resita ng kanyang dapat inuming gamot." saad ko at pumasok na sa aking office.
"How's the operation?" tanung ng isang pamilyar na boses kaya't dali dali ko itong hinanap at natagpuan ko itong preteng nakahalukipkip at nakadekwatrong nakaupo sa sofa sa tapat ng table ko.
"It well. " Simpleng sagot ko nalang at naupo sa upuan at sinimulang isulat ang mga gamot na dapat kong ibigay sa bata.
"How about you still finding? " Tanung ko sa kanya.
"Unfortunately yes. " Mahabang buntong hininga niyang sagot sa akin ngunit mabilis ding natapos ang pag-uusap namin dahil sa biglaang dumating.
"Daddy?!" masayang tawag ni Sandro sa kasama ko sa loob ng office ko at patakbo itong lumapit at yumakap dito.
"Hey buddy how's your sleep? " masayang saad ni Arnold at ginulo ang buhok ni Sandro.
"Its fine daddy. so we already have to go? " sagot niya at agaran ding tanong kay Arnold.
"Yeah." Sagot niya kay Sandro.
"Really?" Excited niyang tanong na agad ko ding tinapos ang iba pa niyang sasabihin.
"Nah.. You have to eat your breakfast first. And after that we have to go. " saad ko at tumayo na sa table ko upang ibigay ang resita ng gamot kay Aleng Minda.
"So where we go first? " tanung ni Arnold habang nagmamaneho ito ng saskyan.
"In the Arcade first please?" pakiusap naman ni Sandro na tinanguan ko nalang.
"Ok. Arcade here we are. " masayang sagot niya at agad pinarada ang saskyan ng makarating kami sa parking lot.
"Yehey....thank you." masayang saad ni Sandro at dali daling bumaba ng kotse.
"Honey careful." Pahabol ko sa kanya ng muntik pa itong madapa dahil sa pagmamadali.
"Buddy wait for us don't go far." Saad ni Arnold at dali dali ring bumaba ng kotse kaya't naiwan akong mag isa. Bumaba na din ako sa kotse.
"I'm sorry po. " Nakayuko niyang saad sa ng makalapit ito kay Arnold.
"Its ok as long as you stay on our side. "sagot ko sa kanya at ginulo naman ni Arnod ang buhok niya.
"You heard your mom. So just stay on our side don't go far?" saad niya na nakangiting saad dito tamging tango naman ang naisagot niya.
"His lucky to have you." Biglaang komento ni Arnold habang pinagmamasdan si Sandro na busy sa pagshot ng bola sa basketball ring.
"Nope. I'm the one lucky to have him." saad ko na sumulyap muna kay Arnold at agad ding binalik kay Sandro ang mga mata ko.
"Because of him I learn a lot and give me a reason to fight." Malungkot kong saad.
"Yeah maybe but his still lucky because you rise him by your self at the same time working and studying." saad niya at lumapit na kay Sandro upang sumali sa laro nito.
"Hey buddy give me the ball. " saad niya at isini-shot ang bola. Because of him I remember my past but I was happy at the same time and because he is my childhood friend and he know me well he found me. My work is the one that help him to find me and I'm thankful that he found me, I was relieve that he is alive and kicking.
I am 17 nung dumating si Sandro sa buhay ko at during his babies time iniiwan ko siya sa nursery room ng hospital wala naman kaso sa mga nurse ang mag-aalaga kay Sandro dahil di naman ito mahirap alagaan but at his 6month kinailangan kong kumuha ng yaya niya and unfortunately ng 9months na si Sandro ay umalis ang yaya niya dahil sa family matter and the one who replace her was irresponsible one kaya pinaalis ko na ito and I'm the only one who took care of him.
I was only 18 nang matagpuan niya ako at isang taon naman si Sandro nun, sa kanya ko iniiwan si Sandro kapag may duty ako sa hospital, kaya halos si Arnold na rin ang kinilalang ama ni Sandro.
And now Sandro is already 9 dahil masyadong advance ang IQ niya wala akong choice kundi ang i-home school siya, dahil sa isang buwang pamamalagi ni Sandro sa school kailangan na niyang ilipat sa higher school at sa loob ng dalawang taon lang natapos na niya ang grade school and his co-classmate can't stand on his IQ.
I don't shock on what Sandro capability dahil ako nagpalaki sa kanya at tulad niya ay isa rin ako sa mga nagskip ng classes to higher one dahil gaya niya mataas din ang IQ ko sa ibang mga bata thats why at the age 16 I become a licence doctor and at the age of 17 I became a head and owner of a hospital.