**"- Shine POV -"**
"You know what your doing?" Serious na tanong sa akin ni Arnold nang makarating kami sa loob ng office ko.
"Yeah." wala sa loob ko namang tanung sa kanya. Nakita niya kasi ang pasyenteng inaasikaso ko nang dumating siya.
"Shine you know him right?" kunot nuong tanung niya sa akin at ngayon ay lumapit na siya sa akin. Di ko siya kinibo at tanging tango lang ang naisagot ko sa kanya.
"Shine he is the leader of a whitetiger org. The enemy of blacktiger, if you involved to him you know what blacktiger can make to you and to Sandro. "
"Its too dangerous for you to envoled with him but you still doing this. " May inis sa boses niyang saad sa akin. Napabuntong hininga ako. Aminin ko man sa hindi alam na alam ko kung saan ang punta ko ngunit pinaninindigan ko pa din ang tungkulin ko bilang isang doctor.
"I know its too dangerous but I don't have a choice." mahinahon kong saad sa kanya.
"You always have Shine. But you still choose the same." saad niya sa akin na ngayon ay sumusuko na sa akin.
"Its my duty. You know that. It my duty to treat and save life. I choice this so I do it. " sagot ko na puno ng iniindang problema.
"Yeah you choice this so you need to bear with it even your life was in danger." galit niyang saad sa akin at tinalikuran ako. In 18 years of our friendship it is the 1st of our arguments the he get angry with me but I still do what I think was right. I'm a doctor and being a doctor its my duty to help, heal, and treat those who needed.
Its my duty to fullfilled who ever they are, its my duty to save them even if they are a good or evil and even if they are the son of Lucifer. I choice this so I face it because this is my duty, my passion and my dream.
Napabuntong hininga ako ng malalim at hinada ang sarili upang check ang hospital dahil sa gulong nangyari.
Pagkabukas ko naman ng pinto ay nakatayo naman siya sa harap ng pinto ko. Habang si Arnold naman ay kausap si Sandro.
"I'm sorry if I cause an arguments between you and your husband." saad niya sa akin.
"We leave by tomorow morning. Thank you for helping us my men will handling everything about me so don't worry. Andito lang ako para magpaalam sa iyo at magpasalamat na rin." saad niya sa akin at kaagad nang umalis di na hinintay na makapagsalita ako.
Napabuntong hininga akong muli. Lumabas na ako sa office ko mas mabuting kausapin ko muna si Arnold dahil di ako sanay na di niya ako pinapansin. Dahil ng lumapit ako kay Sandro ay umalis na din agad siya so wala akong choice kundi habolin siya.
"Mommy, Daddy lets go. " sigaw ni Sandro na ngayon ay nasa pinto na ng kotse nakatayo at inip na nakatingin sa amin ni Arnold. Today is our sched to go and have to mall of asia this is my promise to him kaya kailangan ko na ding makipagbati sa kaibingan kong daig pa ang babae kong magtampo.
"kuya, Ate I can't come with you. Meron kasi akong gagawin. " paalam ni Brenda at nagmamadaling umalis.
Hour past at ang dami na naming napuntahan napagod na din ako dahil sa dami ng pinuntahan namin but Sandro still hyper. Di ko alam kong saan humuhugot ng lakas ang anak kong to at di maubos ubos. Dito kami ngayon sa mga ride pumipili siya ng sasakyan niya.
Nang matapos ang ride na yun niyaya naman niya kaming manuod ng movie ng matapos ang movie ako na ang nauna at niyaya ko sila na kumain muna. Its already 8 in the evening and Sandro not yet eating his dinner dahil sa ngayon lang natapos ang movie na pinanuod namin.
"We eat first honey. " saad ko kay Sandro paglabas namin sa cenima.
"Ok mommy." Saad niya sa akin. Usually every weekend namamasyal kami. Even Sandro is a smart I still want him to feel young and he still need quality time from his parent. And I'm thankful that Arnold give time to Sandro. He don't need to do this because he is not Sandro father but he still do.
After we eat nanuod muna kami ng fireworks display and Sandro has felt asleep. Nakasandal suya ngayon kay Arnold habang si Arnold naman nakatingin lang sa langit at pinagmamasdan ang fireworks. I like him but we can't be together and I accept it from the very start.
Muli kong itinuon ang mga mata ko sa kalangitan at pinagmasdan muli ang mga fireworks.
Its already 11 in the evening pero di pa kami nakakaalis sa Mall of Asia dahil sa na flat ang gulong ng kotse namin buti nalang sa tapat kami ng talyer nasiraan kaya naipagawa na namin agad at hinintay nalang itong matapos. After 30 minutes ay natapos na din ito kaya umalis na rin kami para makauwi.
Nang nasa daan na kami meron kotse akong napansin na nakasunod sa amin. Kahinahinala ito dahil di ito lumalayo sa amin.