อเล็กซานเดอร์ก้าวขา ก่อนจะถูกกระชากกลับเข้ามา
"ควบคุมตัวเองหน่อย ใช่ ใครบางคนทำตัวน่าโมโห อเล็กซ์ แต่ฉันคิดว่าเป็นเรื่องงี่เง่ามาก ถ้าพวกนายจะชกต่อยกันที่นรกนี่" แคสซิโอเปียโพล่ง
ทันใดนั้น เด็กๆ เบิกตากว้างอย่างไม่อยากเชื่อส่ายตา เมื่ออยู่ๆ เสียงร้องโหยหวนดังขึ้น พวกเขาหันมองหาที่มาของเสียงรอบๆ ก็ต้องตกตะลึงตาค้าง
สิ่งที่น่าตกใจก็คือ ในร่างกายเด็กชายคนหนึ่งอายุราว 7 ปีที่ควรให้ความรู้สึกใสซื่อ สายตาแฝงไปด้วยความแข็งกร้าว
เขาฉวยจังหวะที่เพื่อนบ้าน (แม่ของคนเคราะห์ร้าย) กำลังวุ่นอยู่กับการทำงานบ้าน ถึงได้แอบเข้าไปอุ้มเด็กหญิงวัย 1 ขวบซึ่งเป็นลูกสาวของเธอ โดยออกมาขณะที่นอนหลับแล้วพาไปยังทุ่งนาที่อยู่ไม่ไกล
เมื่อไปถึงก็วางตัวเด็กลงกับพื้น ก่อนจะใช้ก้อนอิฐทุบตีเข้าที่ใบหน้าและศีรษะหลายครั้งจนกระทั่งเสียชีวิต
ฟ้าประทานหน้าซีด
เสียงเด็กร้องไห้หายไป หลังจากนั้นเด็กชายก็อำพรางศพด้วยการเอาหญ้าและใบไม้มาคลุมไว้ เสร็จแล้วก็เดินกลับไปที่บ้านของตัวเองราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แต่ทว่าต่อมาบาดแผลทั้งมวลนั่นกลับกลายปรากฏบนร่างกายของเด็กชายเอง
สีหน้าของเด็กชายเจ็บปวด ใบหน้าและศีรษะยุบ
"ผมกลัวมากเลย ที่นี่คงมีแต่สิ่งน่ากลัวยั้วเยี้ยแหง" ชนกันต์เกาะแขนของป๋ายเซียนจื่ออย่างแน่น ขณะภาพตรงหน้าค่อยๆ สลายหายไป
สีหน้าตื่นๆ ของเด็กๆ ทยอยเปลี่ยนไป
"ไม่ต้องห่วง คนอื่นสิจะกลัวนาย" แคสซิโอเปียบอก
อยู่ๆ ลมแรงราวกับพัดขนาดยักษ์เหนือศีรษะพลันเชิญชวนเด็กๆ แหงนหน้าขึ้นมอง
"ยินดีต้อนรับ" เจ้าของลมหอบใหญ่นั้นพูด "ดีเหลือเกินที่ได้พบพวกเธอในโลกแห่งใต้ดินในที่สุด"
ความรู้สึกของบดินทร์ในฉับพลันนั้นไม่ต่างจากการได้พบกับนกตัวใหญ่ที่ส่องประกายวิบวับ
ศาสตราจารย์ปรานี พิภพโคจร: เผ่าพันธุ์ฮาร์ปี รูปกายเป็นมนุษย์หญิงสาว มีท่อนล่างเป็นนก และมีปีกมหึมาโบกไป-มา โดยหารู้ไม่ว่าลมจากการโบกของตนทำให้เด็กๆ เย็นสบาย เธอแนะนำตัวเองว่าเป็นเจ้าหน้าที่กองควบคุมวัตถุเสพติด สำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา