บดินทร์ขนหัวลุกทันทีที่หันไปเห็น รถม้าหลายร้อยคันที่ทำจากกระดูกไดโนเสาร์ตาย ก่อนจะมองบริเวณที่นั่งคนขับมีร่างกายของชายคันละร่างหนึ่งแต่งตัวสะอาดเอี่ยม สวมสูทสีสันต่างๆ เหน็บผ้าเช็ดหน้าสีขาวตรงมุมกระเป๋าบน ราวกับกำลังจะไปร่วมงานเลี้ยงมงคล มือซ้ายจับบังเหียน
ส่วนศีรษะมีผีเสื้อ 9 ตัวปีกสีสันสวยงามเป็นเหมือนกับกระจกสะท้อนแสงวิบวับ ถูกวางเอาไว้ในกรงขนาดกว้างใหญ่บนหลังคา ดวงตากลอกไป-มาราวกับมองหาทุกสิ่งที่อยู่ละแวกนั้น
ขณะบดินทร์กำลังตื่นตาตื่นใจอยู่นั้นเอง
"รถม้าชาตะหนึ่งคันนั่งไม่เกินห้าคนนะ" ฌอน ปาร์กเกอร์: เผ่าพันธุ์หัวขาดดูลาฮาน ศีรษะในมือขวาร้องบอก พร้อมๆ มือซ้ายชี้ไปที่รถม้าขนาดใหญ่สีขาวโพลนทั้งคัน ห้อยโคมโรงเรียนไกลกังวล เทียมด้วยม้า 6 ตัว
แม่นากดันหลังบดินทร์ แคสซิโอเปีย และอเล็กซานเดอร์ไปที่รถม้าคันหนึ่ง
"ผมแบรนแดน โอนีล ครับ" ศีรษะในมือขวาจากร่างกายของชายร่างสูงโปร่งผู้หนึ่งแต่งตัวสะอาดเอี่ยม สวมสูทสีฟ้าสดใส เหน็บผ้าเช็ดหน้าสีขาวตรงมุมกระเป๋าบน
"ม้าทั้ง 6 ตัวที่จะพาพวกคุณไปถึงไกลกังวลชื่อ เอคน่า อบิเกล แกน โซระ ไห่ และตี้ฉิวครับ"
ม้าคู่ใจ หลายตนทำจมูกฟุดฟิดหนหรือสองหน
ประตูที่เปิดอ้าเผยให้เห็นเด็กหญิงผมสีแดง เธอในเครื่องแบบนักเรียนดูดีมากทีเดียว ฟากตรงข้ามคนละมุมกับเธอ มีเด็กชายหล่อเหลาราวกับรูปปั้นคนหนึ่ง
เด็กทั้งสามเดินขึ้นบันได แคสซิโอเปียนั่งฟากตรงข้ามเด็กหญิงที่ก้มอ่านสมุดเล่มเล็กจิ๋วราวกับกลัวว่าอักษรจะหายไป, ถ้าละสายตา
"สวัสดี ฉันแคท ข้างเธอคืออเล็กซ์ และข้างฉันคือดิน" แคสซิโอเปียแนะนำ
เด็กหญิงทำเพียงมองทั้งสามคนแวบหนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าครั้งหนึ่ง
ส่วนเด็กชายทำเพียงหลับตา
นั่นทำให้แคสซิโอเปียสบตาอเล็กซานเดอร์ซึ่งยักไหล่ ขณะบดินทร์ทำมือจุปากให้เธอเงียบ ก่อนจะชี้ไปที่หนังสือบนกรงกระต่ายสีขาวสายพันธุ์ไลอ้อนเฮดของเด็กหญิง แล้วถึงหันไปมองเด็กชายแปลกหน้าอย่างใช้ความคิด
ขณะรถม้าเคลื่อนที่ไป มีเพียงเสียงกีบม้าย่ำลงบนพื้น