เด็กๆ นั่งที่โต๊ะยาว พูดคุยถึงข่าวที่ไรเนอร์กับหลุยส์อ่านเมื่อเช้า บดินทร์ยิ้มค้างเมื่อเงยหน้าสบตากับแม่นาก เธอยืนกลับศีรษะ แขนยืดยาวลงมาวางจานอาหารที่ซีลสูญญากาศ
บดินทร์มองอเล็กซานเดอร์ และรู้สึกโล่งใจที่เห็นสีหน้าตกตะลึงของเขา ทำให้เขารู้ว่าคนที่ดินแดนหลังความตายก็ไม่เคยเห็นแม่นากยืนกลับศีรษะมาก่อนเหมือนกัน
= ร้านเสื้อผ้า =
"ฟ้าไม่มีเงินซื้อเสื้อผ้าใหม่หรอกค่ะ"
"เมื่อเร็วๆ นี้ วิทยาเขตเมืองชลบุรี จำหน่ายคูปองดิจิทัลตามประเภทสำหรับคนที่อยากจะทิ้งเสื้อผ้าเก่าโดยเฉพาะ"
แคสซิโอเปียชูคูปองไป-มา เธอได้รับคูปองเสื้อยืดแขนยาว แจ็คเก็ต เสื้อเชิ้ต เสื้อฮีทเทค ไปจนถึงกางเกง ราคาตั้งแต่ 59-294 เหรียญทองแดง
"ถ้าแลกซื้อรีไซเคิลตัวนี้ฟรี แต่ถ้าแลกซื้อเสื้อผ้าใหม่ จ่ายเพิ่ม 1 เหรียญทองแดง เธอน่าจะมีนะ"
ฟ้าประทานอ้าปากจะปฏิเสธ เเต่แคสซิโอเปียพูดขึ้นมาก่อน "ช่วยฉันใช้คูปองหน่อยนะ"
"ป้องกันผิวคล้ำ" แคสซิโอเปียหยิบเสื้อแขนยาวและกางเกงขายาวทาบร่างกายของฟ้าประทาน ก่อนจะส่ายศีรษะเชิงไม่เหมาะ
"ชุดเอี้ยมเดรสเหมาะกว่าจริงด้วย"
"คอลึก เวลาก้มจะเห็นอวัยวะพึงสงวน ผิดกฎของไกลกังวลนะคะ"
"กระโปรงสั้นเกินไปค่ะ"
ฟ้าประทานยิ้มบางพร้อมพยักหน้าเชิงยินดี ขณะมองเสื้อเชิ้ตสีขาวคอปก แขนพับมีกระดุม และเอี้ยมกระโปรง
= ร้านรองเท้า =
ฟ้าประทานพยายามยื้อรองเท้าหนังเก่าๆ ออกมาจากมือของแคสซิโอเปีย "ซ่อมแล้วก็เหมือนใหม่" แค่สีบนรองเท้าลอกหลุดร่อนเป็นแผ่นแบนๆ ลอยไปลอยมาบนอากาศ
แคสซิโอเปียพยายามแย่งมาจากฟ้าประทาน หายใจขาดช่วง พูดกระท่อนกระเเท่น "ข้างหลัง, มองดูทางที่ตัวเองเดินมาเสียก่อน"
ฟ้าประทานหันไปมองที่พื้นข้างหลัง ปรากฏเศษสิ่งของเล็กๆ อย่างละเอียดเรียงรายตลอดทาง หันกลับมามองคนตรงหน้าก็พยักเพยิดที่ทั้งสองคนกำลังยื้อแย่งกัน
"วัสดุเสื่อมสภาพ" เผ่าพันธุ์สิ่งของเครื่องใช้ บาเกโซริ: พนักงานขายรองเท้า รองเท้าแตะฟางที่มีแขนและขางอกออกมา พร้อมกับปรากฏดวงตาขนาดใหญ่ตรงกลาง เขาส่งกล่องกระดาษเจาะรู