ฉายาแมงมุมผีโจโรกุโมะ มาพร้อมกับข่าวลือ ว่าร่างมนุษย์ของเธอเป็นหญิงสาวงามหยดย้อยจนไม่อาจละสายตาได้ถึงกับต้องสวมหน้ากาก แต่ถ้าใครก็ตามเล่าถึงใบหน้าของเธอก็จะถูกเส้นใยล่องหนทำให้กลายเป็นศพ
โจโรกุโมะใช้ขาแมงมุมทั้งแปดวิ่งตรงมายังเสียงตะโกนของคนในภาพอย่างรวดเร็วเท่าที่เธอจะทำได้ เมื่อเธอหยุดอยู่กับที่ก็เป็นเวลาเดียวกับบรรยากาศเงียบกริบ คนในภาพบางคนแสร้งหลับ หลายคนหายไป บางคนแอบดูอยู่ห่างๆ...
*****
ประตู มีป้าย เขียนว่า [วิชา ความรู้ทั่วไป]
[ดินแดนหลัก ป่าไม้: ดินแดนย่อย มนุษย์]
[ป่ากินคน]
ทุกชั้นเรียนจะเริ่มด้วยการขานชื่อ เพื่อสานสัมพันธ์ครู-นักเรียน นั่นคือสิ่งที่นักเรียนทุกคนได้ยินมาก่อน...
หน้าผายุบตัวกลายเป็นบันไดกว้างประมาณ 15 เมตร -- กำแพงไม้ที่ยังไม่เสื่อมสภาพเพราะดินฟ้าอากาศ ปราศจากเชื้อรา และแม้แต่น้ำตกที่ขนาบอยู่ทั้งสองฟากยังทำอะไรไม่ได้
เขตการเรียนรู้ของไกลกังวล มีข่าวอยู่เกือบทุกที่
[ลิฟท์ตัดขาขาด]
[บันไดเลื่อนยุบตัว กลืนชายร่วงหายทั้งตัว]
🍂ข่าวจริงยิ่งกว่าละคร | ข่าวช่องหนึ่งเก้าแปดเก้า🍂
มีข่าวเกี่ยวกับสถานที่นั้นๆ อัปเดตเป็นระยะตลอดทาง
[ตกที่สูง ข้างลำตัวฟาดกับพื้น กระดูกซี่โครงขวาหักทั้งแถบ]
"แผนที่นี่แปลก ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน" อเล็กซานเดอร์ทัก เมื่อบดินทร์กางแผนที่ พลางจดขยุกขยิกใกล้รอยตัดต่อ
อากาศสดชื่น เมื่อป่าอุดมสมบูรณ์ พืชส่วนมากมีลักษณะเป็นไม้ยืนต้น มีขนาดสูงใหญ่ และมีสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่ร่วมกันอย่างหนาแน่น
บดินทร์มองอย่างทึ่งจัด ธรรมชาติสร้างสรรค์สิ่งมหัศจรรย์ได้มากอย่างเหลือเชื่อ
ป้ายเขียนว่า [เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าไม่มีพิษ]
อเล็กซานเดอร์หยิบแท่งพลาสติกอย่างนิ่มไปขวางหน้าของแคสซิโอเปียระดับสายตา ก่อนจะถามว่า "ทายซิ นี่ตัวอะไร"
"ฉันไม่รู้จัก"
อเล็กซานเดอร์เบิกตากว้างอย่างตกใจ "เธอรู้อะไรบ้างเนี่ย" เขามองหนอนที่มีหนวดคล้ายกิ่งไม้ พรางตัวอยู่ที่ต้นไม้ "ไม่รู้จักหนอน สัตว์ที่ใครๆ ก็น่าจะรู้จัก แต่เธอไม่รู้จัก"