[ปัจจัยทางสิ่งแวดล้อม เช่น มีเสียงรบกวน ห้องนอนสว่างเกินไป...]
[อุปนิสัยการนอนที่ไม่ถูกสุขลักษณะ เช่น รับประทานอาหารที่ย่อยยาก ออกกำลังกาย เล่นเกม อ่านหนังสือใกล้เวลานอน, ก่อนเวลาหลับ 6 ชั่วโมงดื่มเครื่องดื่มที่มีสารกาเฟอีน (เช่น กาแฟ ชา น้ำอัดลม เครื่องดื่มชูกำลัง...), ใช้ยาที่ทำให้เกิดอาการง่วงซึมในช่วงกลางวัน, หลับกลางวันเกิน 10 นาที]
[ป้องกัน กำจัดสาเหตุ, ไม่ทำกิจกรรมอื่นใดบนที่นอน ยกเว้นเรื่องหลับ หรือรักษาด้วยยาภายใต้การดูแลของแพทย์]
"ถ้าวิจารณญาณจะลดลง หลังจากไม่ได้หลับ 48 ชั่วโมง, แล้วถ้าห้าถึงหกวันล่ะ" อเล็กซานเดอร์ถาม
"นายก็ตาย"
อเล็กซานเดอร์พ่นลมหายใจออกจมูก
"ดิน -- อเล็กซ์" เเคสซิโอเปียที่อยู่ๆ ก็มา พูดไปหายใจไปด้วยความเหนื่อย
"เธอรู้ได้ยังไงว่าเราสองคนอยู่ที่นี่"
เเคสซิโอเปียยักไหล่ "วันนี้วันหยุด มีอยู่ที่เดียวที่นายสองคนจะปิดเสียงโทรศัพท์มือถือ ระบบสั่นก็มีนะ รู้หรือยัง"
บดินทร์ยกมือปิดปาก เขาพยายามกลั้นหัวเราะ
"มีอะไรจะบอกฉันมั้ย"
อเล็กซานเดอร์เลิกคิ้วมองบดินทร์ที่ชี้ไปที่โทรศัพท์ปิดเครื่องบนโต๊ะ "พอดีว่าโทรศัพท์มือถือของอเล็กซ์มีระบบสั่นสะเทือนรุนเเรงเกินไป นายจะเล่าเองหรือจะให้ฉันเล่าต่อ ทุกคนในห้องนี้คิดว่าเกิดแผ่นดินไหว ต่างคนต่างหลบใต้โต๊ะ..."
เเคสซิโอเปียมองไปรอบๆ ห้อง มีเพียงบดินทร์กับอเล็กซานเดอร์เพียงสองคนเท่านั้นที่เป็นนักเรียนชั้นปีแรก เธอถึงกับหัวเราะ เเต่เเล้วเธอก็นึกขึ้นได้ว่าเธอมาหาเพื่อนทั้งสองเพราะอะไร
บดินทร์รีบเร่งเก็บสิ่งของใส่กระเป๋าเป้ เเต่เเล้วเมื่อเขามองคนในภาพไปมาหาสู่กัน พลันนึกสนุกเอานิ้วจิ้มๆ กระทั่งคนในภาพดุด่าต่อว่าด้วยเสียงอันดังลั่น
เด็กทั้งสามคนออกวิ่งสุดชีวิตทันทีที่ได้ยินเสียงกริ่ง นี่แปลว่า บรรณารักษ์กำลังจะมาถึงในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้า