'เป็นคนใหม่วันนี้ ขอบคุณคนเดิมเมื่อวาน'
[พรุ่งนี้ ผมจะเดินทางผ่านเส้นทางที่ไม่ต้องอ้อมไกลนะครับ]
'เคยเป็นเด็กมาก่อน'
[ช่วยติดต่อหัวหน้าหน่วยงานที่รับผิดชอบพื้นที่นั้นๆ โดยตรงได้ไหมครับ]
[และรับทราบครับ ผมจะดูแลเปิดเส้นทางสัญจรบริเวณใกล้เคียง]
[แต่จะปิดทันทีที่เส้นทางหลักเปิดบริการครับ]
'เป็นคนใหม่วันนี้ ขอบคุณคนเดิมเมื่อวาน'
[ผมมีอาคนเดียวนี่ครับ]
'เคยเป็นเด็กมาก่อน'
[ส่งสติ๊กเกอร์ช็อก!]
[คนเดียวโลงเดียวนะครับ]
(เขาหมายถึงคนเดียวเหมาทุกหน้าที่ ทำงานหนักเกินกว่าร่างกายจะรับไหวจนตาย)
เสียงหัวเราะเรียกความสนใจของบดินทร์ เขาเบิกตากว้างมองวิลเลี่ยมหัวเราะกับหน้าจอ
"นายดูสบายใจ" บดินทร์พูดต่อ เมื่อวิลเลี่ยมเลิกคิ้วเชิงถาม "ฉัน, ไม่ถูกสิ เพื่อนๆ ไม่เคยเห็นนายหัวเราะ"
เด็กทั้งสองคนใช้เวลาอยู่ด้วยกันสักพัก ส่วนมากจะเป็นบดินทร์เล่าเรื่องดินแดนก่อนความตาย ส่วนวิลเลี่ยมหลังจากบอกว่าเกิดที่ดินแดนหลังความตาย เขาก็ตั้งใจก้มหน้าเหมือนกับไม่สนใจสิ่งอื่น...
"นี่ วิลเลี่ยม"
เงยหน้า
"จากนี้เป็นต้นไป เรามาเป็นเพื่อนกันเถอะ"
"..."
"ฝากตัวด้วยนะ"
*****
บดินทร์เคยชินกับการหลับตามเวลานาฬิกาชีวิตของเขาที่ระบุอยู่ที่โปสเตอร์ผนัง และตื่นอย่างสดชื่น
ส่วนอเล็กซานเดอร์ยังคงนอนหลับอยู่ในท่านอนตะแคงขวา แต่ก็จะนอนได้อีกไม่นานหรอกเพราะเสียงฝีเท้า ตามมาด้วยเสียงผลักประตู และเสียงแหลมเสียดหูของโทรโข่งปากมากก็เป็นเสียงแรกของเช้าวันนี้
"ลุก ลุก ลุก ลุก ลุก" โทรโข่งปากมาก ปากยื่นปากยาว แผดเสียงดังลั่น
โอ๊ย! อเล็กซานเดอร์เบนหน้าหนีเสียง
เขาพึมพำ "ขอนอนต่ออีกหน่อยนะ" พลางหรี่ตามองกระจกเผยท้องฟ้ามืดสนิท "โถ ไม่คิดว่าตัวเองจะมีวันที่ตื่นก่อนแสงแดด"
"ตื่นเถอะ"
"ท้องฟ้ายังมืดอยู่เลย ปลุกคนอื่นโดยไม่มีเหตุจำเป็นอันสมควรจะถูกตัวตนเหนือธรรมชาติที่สวรรค์ลงโทษนะ"
ทันทีที่แสงสว่างที่เกินความจำเป็นลอดเข้านัยน์ตา เปลือกตาพลันมีการขยับเคลื่อนไหว