"ผมจะไม่ตายก่อนเรียนจบใช่ไหมครับ"
อะลีฟที่มีเหงื่อผุดหน้าผากเป็นคนตอบ "อยู่ที่นายจำความรู้ที่ได้รับในแต่ละรายวิชากี่มากน้อย"
ทันทีที่เสียงปรบมือดังขึ้นทีหนึ่ง ขนมหวานต่างๆ จากทั่วจักรวาลพลันปรากฏ พร้อมๆ กับเเก้วเปล่าที่อยู่ทางขวามือถูกน้ำเติมเต็มจนเต็ม
เค้กช็อกโกแลตมิ้นท์ พายแอปเปิ้ล เอแคลร์ครีม โดนัทไส้แยม ครัวซองต์สอดไส้โกโก้เฮเซลนัต-ตักเครื่องเคียงเพิ่มเอง พุดดิ้งผลไม้รวม ไอศกรีมดำทำด้วยถ่าน...
ขณะบดินทร์กำลังกินทาร์ตไข่ชาเขียวการพูดคุยก็มาถึงเรื่องครอบครัว
"ฉันเป็นลูกครึ่งล่ะ" อเล็กซานเดอร์บอก "พ่อฉันเป็นเผ่าพันธุ์มนุษย์ สมาชิกสมาคมนักเรียนช่างกล แม่ไม่บอกพ่อว่าเป็นเผ่าพันธุ์มนุษย์โคลนนิ่งจนแต่งงานกันแล้ว พ่อตกใจแทบสลบแน่ะ"
ทุกคนหัวเราะ
"แล้วเธอล่ะ รักฟ้า" อเล็กซานเดอร์ถาม
"แม่เลี้ยงฟ้ามา เมื่อก่อนแม่เป็นพนักงานออฟฟิศ" ฟ้าประทานบอก "ฟ้ากับแม่เป็นสองคนที่รอดชีวิตอยู่ในบ้านของตัวเองตอนที่เผ่าพันธุ์โทรล (เธอหมายถึง ยักษ์สายพันธุ์หนึ่งที่จงใจพยายามทำลายความสงบสุขของชุมชนด้วยการทะเลาะวิวาท เริ่มต้นจากข้อความยั่วยุ) โจมตีเมือง ทำให้ทหารที่เป็นกำลังของดินแดน สามีของแม่ หรือพ่อของฟ้าเสียชีวิต ตอนนี้เราสองคนหนีออกมาจากเมืองแล้วโดยไม่รู้เลยว่าศพคนอื่นๆ ในครอบครัวไปอยู่ที่ไหน"
อเล็กซานเดอร์สะดุ้งโหยงในตอนที่บดินทร์ตีแขนของเขา เมื่อเขาถามว่ากี่ศพคนในครอบครัวและคนเหล่านั้นเป็นใคร
"ไม่เป็นไร ฟ้าเคยร้องไห้อยู่ตลอด แต่แม่ก็พยายามปลอบให้หายกังวล" ฟ้าประทานเล่า "เธอบอกว่าไม่ต้องกังวล เราต้องผ่านพ้นเหตุการณ์นี้ไปได้"
"แล้วนายล่ะ วิลเลี่ยม" บดินทร์ถาม "ไม่มีอะไรจะบอกแหละเนอะ" บดินทร์กล่าว เมื่อเห็นวิลเลี่ยมเงียบกริบอยู่นาน
แคสซิโอเปียขยับปากคล้ายกำลังจะพูด แต่เธอพลันหันไปคุยกับฟ้าประทานเรื่องบทเรียนต่างๆ ("ฉันหวังจริงๆ ว่าพวกเราคงได้เริ่มเรียนทันทีนะ มีอะไรต้องเรียนตั้งเยอะ ฉันสนใจเรื่องการประกอบใช้อาวุธมากที่สุด รู้ไหม ฉันรู้ว่ายากน่าดู, แต่เราจะเริ่มทำจากของเล็กๆ ก่อน เเน่ล่ะ อย่างประกอบปืนสั้น อะไรพวกนี้")